Ebû Cehil bir gun Hz. Peygamber’e (sallallahu aleyhi vesellem) dedi ki:

- HÂşimoğulları sulalesinde senden daha cirkin suratlı biri gelmemiştir.

Resûlullah Efendimiz buyurdu ki:

- Haddini aştın ama yine de doğru soyledin.

Biraz sonra Hz. Ebû Bekir (radıyallahu anh)Peygamber Efendimiz’in yanına gelince,

- Ey guneş yuzlu resûl! Senden daha guzel, daha parlak bir yuz gormedim, dedi. Resûl-i Ekrem Efendimiz bunun uzerine,

- Ey aziz dost, ey değersiz dunya kaydından kurtulan, doğru soyledin, dedi.

Orada bulunanlar,

- Ey yuce Peygamber! Bu ikisi birbirine zıt şeyler soylediler, sen her ikisine de, “Doğru soyledin” buyurdun. Bunun sebebi nedir, diye sordular.

Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem),

- Ben Allah’ın cilaladığı bir ayna gibiyim, bana bakan kendini gorur, buyurdu.

“Herkesin hareketi bulunduğu yerdendir, herkesi kendi varlık cemberinden gorur. Mavi cam, guneşi mavi gosterir ve kırmızı cam kımızı gosterir. Camlar renklerden arınırsa beyaz olur. Butun diğer camlardan daha doğru soyler ve mihenk olur.”
__________________