Abdullah b. Huzafe es-Sehmi, cok cesur bir sahabi idi, Bizans’a esir duşmuştu. Bizanslı komutan, onun cesaretini duymuştu. Bu cesur insanı kendi saflarına cekmek isteyen Bizans komutanı Hristiyan olması şartıyla onu iktidarına ortak yapma teklifinde bulundu. Aldığı cevap “hayır”dı.
işkencenin akla hayale gelmeyenini tatbik etmişler, dininden donmeyince de idamına karar vermişlerdi. Bu karar uzerine Abdullah ağlamaya başladı. Bizanslılar şaşkındı; zira kafasını defalarca kaynar suya sokmuşlar, atların arkasına bağlayıp suruklemişler, butun bunlara katlanan birinin ağlamasına anlam verememişlerdi. Ona “Korkuyor musun?” diye sorduklarında: “Boyle tek canla gideceğim diye uzuluyorum. Arzu ederdim ki başımdaki saclar adedince başım olsun, onları sevdiğim ALLAH ve Resulune (sav) feda edeyim. Ama şu anda buna sahip değilim ve sadece bir can feda edebiliyorum.”
__________________