Kapının onundeyim. İcimde kelebekler. Aylardan sonra. Korku mu sevgi mi icimdeki bilmiyorum. Belki sen bilirsin. Boynumu uzatıyorum kapı aralığından. Sen geldin diyen aşık geliyor aklıma. Şukur ki kapın aralık.

Bekliyorum, gozlerim ayaklarımın ucunda. Bir bakışın yetecek, sonrası dizlerinin dibi. Bekliyorum. Bir bakış nelere yetmez ki. Gel diyor gozlerin. Bir de kal dese gozlerin. Sustum. İşine karışmam. Fark etmez beklesem sonsuza dek. Dizlerinin dibindeyim işte. İcim bir kelebek.

Bir tebessum etse cihan guluyor. Yuruse yıldızlar peşi sıra, dursa hayat duruyor. Hele bir de konuştu mu… O soyleyince soz başka bir şey oluyor. Su dese su akıyor, ateş dese ortalık yangın yeri, gul dese gul kokuyor kainat.

Kelimeler canlanıyor yar dilinde. Hem yar elinde dirilmeyene soz neylesin?

Dil susar, o kolay. Gonlum susuverse bir de. Sen işine bak derdi babam. Haklı, ben işime bakayım. Yap dediğini yap, yapma dediğini yapma. Susturmak onun işi, dilsiz dudaksız konuşmak onun. Bir şeyler soyleyecek, işte, dur dinle. Sevgiye dil olmadınsa, kulak kesil sevgiliye.

Zalim olmayın..diyor. Yaptığım zulumler dikiliyor karşıma bir bir. Terslediğim dilenci, kızdığım cocuk, kopardığım cicek. Zalimim ben. Terliyorum.

Zulum ne ki sahi?

Hakikati ortmek zulumdur. diyor. Gonlum deprem yeri. Başkasından hakikati gizlemek zulum. Peki ya kendimden gizlediğim?

Allah en guzel şekilde yarattı, kalp O’nun mekanı.. Ruhundan icti ruhum. Aşağılara duştum sonra. Kurak bir col oldum. Gonlum ağyara mekan, varlığım yare perde şimdi.

Benim benden gizlediğimi kim kimden gizleyebilir? Alev alıyor icimde kelebekler. Aşka ucarsan kanatların yanar. Oda kararıyor birden, kapılar kapanıyor sanki. Aşka ucmazsan kanat neye yarar. Gece balık ve deniz oluyor her yer. Yunus a.s.’ın duası acıyor uc perdesini karanlığımın. Senden başka ilÂh yok, sen en yucesin. Ben zulmedenlerden oldum’. Tovbe ediyorum zalimliğimden, soz veriyorum zulmetmemeye. Biliyorum; tovbem tovbeye muhtac, sozunde durmak erkek işidir.

Elleri ne kadar guzel. Nasıl bir ahengi var ellerinin sozleriyle. Sozler şekil bulurken dudaklarında, eller dile dokuyor şeklin anlatamayacaklarını. Mazlum olun, diyor, Adem peygamber de mazlumdu Efendimiz s.a.v. de.

Anlamaya calışıyorum. İlk insan da ilk yaratılan son sultan da mazlumsa, mazlumluktan nasibini almayan kişinin hali nicedir. Oyleyse mazlum olmalı. Zalimlikten vazgecerek başlamalı mazlum olmaya. İnsan zalim değilse mazlumdur. Efendimiz’in sevgisi gonlune duşen kişi bu mazlumluktan pay almadan olmez ki. Gariplerden ol ki mujdelesin seni de yar. Mazlum ol canım, mazlum ol. Olmeden olebilene olmek yok, sonsuzluk var.

Dizlerinin dibindeyim. Gozlerim yere mıhlı. Her yer dizlerinin dibi olsa keşke. Olur mu bir gun? Bilmem. Olmazsa zulum olmaz mı? Sus kalbim sus. Sev kalbim sev. Allah TealÂ, diyor, mazlumları cok sever. Yutkunuyorum. Mazlumların ne guzel kaderi var. Cehennemi burada yaşıyorlar, sonrası saadet, sonrası yar. Zalimler hesabına ağlamak geciyor icimden, kendime ağlamak. Onlar hakikatte kendilerine zulmediyorlar. Bir bilseler. Allah onları sevmeyecek, dunyaları cennet olsa ne cıkar.

Kalbim Arasat meydanı. Gitme vakti. Bir gun sana bensiz gelsem. Giden kim olurdu, kalan kim? Hayal kurmak guzeldir, derdi babam. Aralanmış kapılar ardına kadar. Oda bomboş ne gelen var ne giden. Yukledi sırtıma, derdi babam. Ben bana zulmediyorum. Bir yarım diğer yarımın zalimi. İki kişi olmadan olmaz. diyenin hatırına icimdeki mazlumu cok sev. Cunku utanırım senin sevdiğine zulmetmekten.

Beni benden kurtar. Bana bir şey ver.

Gonlunden cıkardığın incileri aklımda tutuyorum. Aklımda tuttuğum incilerini gonlume sakla.

Bana bir şey ver. Korkarım bir gun beni avutmaz bu şekerler.

Serdar TUNCER
__________________