Anlatildigina gore Hz. Mûs (A.S.) zamaninda, tevbesinde durmayan, yaptigi her tevbeyi cok gecmeden bozan bir adam vardi. Boylece yirmi yil gecti. Bir gun ulu (C.C), bu adam hakkinda Hz. Musa (A.S)’ya «falan kuluma soyle ki, ona gazap ettim» diye vehyetti.
Hz. Mus (A.S.)´da, kendisine bildirileni adama ulastirdi. Adam uzuldu, cole cikti ve soyle seslendi.
« (C.C)’im! Senin rahmetin mi tukendi, yoksa benim gunahim, sana bir zarar mi dokundurdu? Yoksa, afv hazinelerin mi bitti, yoksa kullarina karsi cimri mi oldun? Hangi gunah senin afvindan daha buyuk olabilir ki! Kerem senin makbûl ve eski sifatlarindan biri, dusukluk ise benim fani sifatlarimdan biridir.
Benim sifatim Senin sifatindan daha mi baskin cikiyor yoksa! Kullarini Sen rahmetinden uzak tutarsan, onlar kime yalvarsinlar! Sen onlari Allahım! Eger uzerimdeki rahmetin sona ermis ve beni mutlaka azaba carptiracaksan, o zaman butun kullarinin azabini bana yukle, ben nefsimi onlara feda ettim.»
Adamin bu yakarisi uzerine ulu (C.C). Hz. Musa’ya (A.S.) soyle vahyetti. «YÂ MûsÂ! O kuluma var, de ki: Kudretimin, bagislayaciligimin ve merhametimin kemÂli ile beni tanidigina gore, gunahlari butun yeryuzunu doldursa bile seni bagisliyorum.»
Nitekim Peygamber’imiz (S.A.S.) soyle buyurur:
Allah « (C.C) katinda en sevimli ses; tevbekÂr bir gunahkÂrin; «Y Rabb’i» diyen sesidir. Yuce Allah (C.C), bu sese soyle cevap verir: «Buyur y kulum! Ne istiyorsan soyle, sen benim katimda meleklerimden biri gibisin.
Ben senin hem saginda, hem solunda ve hem de ustundeyim, icinden gecen duygularindan sana daha yakinim!
Ey meleklerim, sÂhid olun, bu kulumu afvettim!»
__________________