Bunların arasında zayıf bir bulbul yavrusu vardı. Kendini ateşe atacağı sırada Hak teÂlÂ, Cebrail aleyhisselama emredip buyurdu ki:

- O kuşu tut ve ne dileği olduğunu sor.
Cebrail aleyhisselam kuşu tutup istediğini sorunca, kuş dedi ki:

- Halilullahı ateşe atıyorlar. Madem ki kkurtarmaya kÂdir değilim, bari onunla beraber ben de yanayım.

Hak teÂl buyurdu ki:

- O kuşun benden dileği nedir?

Bulbul şoyle arz etti.

Benim dunyada, Hak teÂlÂnın adını anmaktan başka arzum yoktur. Bin bir ismi olduğunu işittim. Yuz birini biliyorum. Dokuz yuz ism-i şerifini de bilmek isterim.

Hak teÂl kuşun dileğini yerine getirdi.

Şimdi sahralarda feryat eden bulbul, Hak teÂlÂnın ismini soylemektedir.

Nemrud’un ateşi, İbrahim aleyhisselama gulistan olunca, bulbul gelip gul ağacında nağmeye başladı. O zamandan kıyamete kadar, gul ağacına muhabbet etti, aşık oldu.


İbrahim aleyhisselamı ateşe attıkları zaman butun melekler, vahşi hayvanlar ve kuşlar ağlaştılar ve etrafında toplanıp, İbrahim aleyhisselama bir yardım yapabilmenin caresini aradılar.
__________________