Mezhebimizin imamı îmÂm-ı A'zam Ebû Hanife'nin "rahmetullahi aleyh" bir komşusu vardı. Evleri birbirine bitişikti. Komşusu, devamlı surette sarhoş, olup meyhaneden cıkmaz ve akşamları da eve gelince sabaha kadar saz calar "ve şarkı soylerdi. Hazret-i imÂm hicbir şey demez, sabır ederdi. Bir akşam, adamdan hicbir ses gelmeyince, sabah erkenden evinin kapısına gitti ve kapıyı caldı. Adamın hanımı cıktı ve "Buyurun efendim" dedi, îmÂm-ı A'zam "rahmetullahi aleyh" sordu:

- Efendinizden bu akşam hic ses gelmeyince merak ettik. Acaba başına bir iş mi geldi?

Adamın hanımı, uzulerek ve utanarak dedi ki:

- Efendim, dun akşam gec saatlerde carşıdan gelirken bekciler, serhoştur diye goturup hapse atmışlar.

Bunun uzerine îmÂm-ı A'zam hazretleri hemen şehrin valisinin konağının yolunu tuttu. Vali, îmÂm-ı A'zam efendimizi kapıda gorunce şaşırdı!

- Buyurun efendim, hayırdır inşÃ‚allah. Bugun buraya teşrif ettiniz. Bir arzunuz mu var?

- Vali Bey, bizim şoyle şoyle bir komuşumuz vardı. Akşam bekciler serhoş diye hapse atmışlar. Bunun hapisten cıkarılmasını rica etmek icin geldim.

Bunun uzerine, hemen adamı hapisten cıkardılar. Ve îmÂm-ı A'zam Ebû Hanife hazretlerine teslim ettiler Yolda komşusuna dedi ki:

- Kusura bakmayın komşu, akşamdan haberimiz olmadı ve cocuklarınıza, nafaka olarak yiyecek-icecek birşey veremedik. Şu keseyi al da, onlara bir şeyler temin edersin.

Adamcağız cok uzuldu ve mahcup oldu. Bunun, uzerine, sarhoş komşu, kotu ve bozuk haline halis bir niyyet ve kalb ile pişman olup tevbe etli. Olunceye kadar îmÂm-ı A'zam hazretlerinden ayrılmadı, O'nun sadık talebeleri arasına girdi ve nice ihsanlara daha kavuştu, işte hepimiz boyle hÂl ve ahlÂk sahibi olmalıyız.
__________________