Zamanın halifesi Harun Reşit, baş kadı Imam-ı Ebû Yusuf'la buyuk velî Davud-u Taî Hazretlerini ziyarete gitmişti. Davud-u Taî Hazretlerinin evine varıp kapısını caldılar. Kapıyı buyuk velînin yaşlı annesi actı. Harun Reşit ve Ebû Yusuf yaşlı kadına Davud'la goruşmek istediklerini soylediler. Kadın iceri girip goruşmek istediklerini soyleyince, Davud-u Taî Hazretleri:
- Benim dunya ehli kimselerle işim yok, diyerek kabul etmedi.

Halife ve Ebû Yusuf, Şeyhin annesinden" goruşmelerini temin etmesini rica ettiler. Annesi gelip tekrar kabul etmesini isteyince, Davud-u Taî Hazretleri:

- Anneye itaat Allah'ın emri olmasaydı; goruşmeyi kabul etmezdim... Fakat anneme isyan etmiş olmaktan korkarım, dedi ve goruşmeyi kabul etti.

Halife ve -baş kadı iceri girdiler. Hazreti Davud, halifenin elini sıktıktan sonra:

- Eğer ateşte yanmayacak olsaydı ne zarif ve guzel bir el, dedi ve bircok nasihatta bulundu.

Ayrılacakları zaman halife, Davud-u Taî Hazretlerine bir kese altın vermek istedi. Fakat Davud Hazretleri kabul etmeyerek:

- Harcamak icin helÂl mirasım olan evimi sattım. Onun parası bitince de omrumu sona erdirmesi icin Allah'a dua ettim, dedi.

Harun Reşit parayı vermeden oradan ayrıldılar.

Aradan hayli zaman gecmişti.. Ebû Yusuf Hazretleri, Davud-u Taî Hazretlerinin irtihal ettiğini soyledi. Hakikaten buyuk veli o gun irtihali dar-i beka etmişlerdi. İmam-ı Ebû Yusuf'a bunu nereden bildiğini sordular. O şoyle anlattı:

- Davud Hazretlerinin yakınlarından onun ne kadar parası olduğunu ve gunluk ihtiyacı icin ne kadar sarf ettiğini oğrendim. Hesap ettiğimde bugun parasının bitmesi lÂzımdı. Parası bitince de omru bitmiş olacaktı. Cunku Allah'a (C.C.) oyle dua etmişti. Allah onun duasını reddetmez kabul eder.
__________________