Ofke anında Allah korkusu...
Savaşın en cetin anlarıydı. Ortalık kılıc şakırtılarıyla dolmuştu. Bu şanlı anı seyre dalan melekler, Muslumanların zafer kazanmaları icin dua etmekteydiler.

Hazret-i Ali (r.a.) bir duşman askerini bir solukta yere serdi ve kılıcını cekti. Tam vurmak uzereydi ki, o da ne, duşman askeri yuzune tukurmuştu.

Hazret-i Ali (ra) elini yuzune goturdu, eline gelen tukuruğu sildi. Ofkeden yuzu kıpkırmızı kesilmişti. Birden daha hızlı bir darbe indirerek duşmana dunyanın kac koşe olduğunu gostermek istedi ki, bundan derhal vazgecti ve derhal duşmanı serbest bırakarak ayağa kalktı.

Duşman savaşcı bir an şaşırdı, sonra derhal fırlayıp o da ayağa kalktı.

Hazret-i Ali (ra):

“Yuru git! Seni oldurmeyeceğim! Serbestsin” dedi.

Savaşcı şaşkın bakışlarla:

“Hayret! Maksadım beni cabuk oldurmen icin seni ofkelendirmekti! Beni alt edip oldurmek uzereyken neden vazgectin?” diye sordu.

Hz. Ali (r.a.):

“Ben seninle Allah (cc) yolunda ve Allah’ın (cc) rızasını kazanmak icin savaşıyorum ve onun icin seni oldurecektim. Sen yuzume tukurunce kinlendim, sana kızdım, işin icine nefsim karıştı; eğer o an seni oldurseydim sana kızgınlığımdan bunu yapmış olacaktım. Yani seni Allah (cc) rızası icin değil, kendi nefsim icin oldurmuş olacaktım ve katil olacaktım. Bu yuzden katil olmaktan Allah’tan korktum, kendime hakim oldum ve seni serbest bıraktım” dedi.

Duşman savaşcının şaşkınlığı bir kat daha artmıştı. Bir dinin ofke anında bile bir adamı ne kadar terbiye ettiğine, ne denli saygın hale getirdiğine şahit oluyordu.

Duşman savaşcı kılıcını yere attı ve şehadet kelimesi getirerek Musluman oldu.
__________________