Âbidin biri ibadet etmek uzere dağa cıkar. Bir gece ruyasında "Falan ayakkabıcıya git! Senin icin dua etsin" denir. Âbid dağdan iner, adamı bulur, ne iş yaptığını sorar. Adam, gunduzleri oruc tutup, ayakkabı işlerinde calıştığını, kazandığı para ile ailesini gecindirdikten sonra fazlasını tasadduk ettiğini soyler.

Âbid, adamın guzel bir iş yaptığını ancak kendisinin dağda sırf ibadetle meşgul olmasını daha iyi bulur ve tekrar ibadetine doner.

Yine gece ruyasında, (Ayakkabıcıya git ve ona, "Bu yuzundeki sararmanın sebebi nedir?" diye sor) denir. Âbid gider ayakkabıcıya bunu sorar. Ayakkabıcı, "Kimi gorursem, bu kurtulacak da, ben helak olacağım der ve kendimden korkarım. Yuzumun sararması bundandır" der.

İşte o zaman Âbid, ayakkabıcının bu korku ve tevazu ile ustunluk kazandığını anlar.


M.A. Demirbaş
__________________