Yavuz’un olumu

--------------------------------------------------------------------------------

* Bir gun Yavuz cok sevdiği Hasan Can’ a :
“Bre Hasan dedi, arkamda bir diken var batar canımı acıtır.”
Hasan Can padişahın sırtını actığında henuz kızarmamış sert bir cıban gordu. Durumu padişaha anlattığında padişah sıkmasını istedi. Sıkıla sıkıla cıban kısa bir sure sonra buyudu ve padişaha sızı vermeye başladı. Doktorlar bir turlu care bulamı-yorlardı. Oleceği gun idi. Vucudu ateşler icin de yanıyordu. Baş ucunda Kur’an okuyan Hasan Can’a: :
-“Hasan Can Ne haldeyim nasılım? ”
Hasan Can yaşlı gozlerle :
- Devletlim dedi. ALLAH’a kavuşmak zamanıdır. Ona teveccuh ediniz.
Padişah gulumsedi.
-“Ya bunca zamandır sen bizi kiminle sanıyordun? ALLAH’a teveccuhumuzde bir kusur mu gordun?” dedi.
(Tarih fıkraları syf.116)
**Onlar veli insanlardı, yaptıkları işi ALLAH icin yaparlar bir an bile olsun onu unutmazlar ve ona devamlı tesbih ederlerdi. Sefere giderlerken bile dillerinden zikir eksik olmazdı. Hatırlayan hatırlanır. Eğer insan her gun ALLAH’ı hatırlıyor ve emirlerini yerine getirmeye calışıyorsa o en zor gunde (kıyamet) ALLAH tarafından mutlaka cen-netle mukafatlandırılır.
__________________