Muslumanlardan birinin yahûdî bir ortağı vardı. Ortağını ne kadar İslÂma dÂvet etti ise, muslumanlığı kabûl etmedi. Hatt bu ortağına;
"Eğer musluman olursan, malımın ucte birini sana veririm." dedi. Yahûdî yine kabûl etmedi.

O musluman başka bir gun;

"Eğer musluman olursan, malımın yarısını sana veririm." demesine rağmen yine kabûl etmedi.
Musluman tuccar bir sure sonra;

"Eğer musluman olursan, malımın ucte ikisini sana veririm." dedi.Yahûdî yine kabûl etmedi.

Musluman tuccar artık ortağının musluman olmasından umidini kesmişti. O musluman, bir gun Ebû Saîd Mîhenî'nin dergÂhının yanından geciyordu. Yahûdî ortağı da yanında idi. Bu sırada dergÂha girdi. Ebû Saîd Mîhenî bu sırada sohbet ediyordu. Yahûdî ortağı da kendi kendine;

"Ben de mescide gireyim, bir dinleyeyim, bakalım neler anlatıyor. Onun halk arasında kabûl gormesinin sebebi nedir bir goreyim? Yahûdî olduğuma dÂir uzerimde her hangi bir işÃ‚ret olmadığı icin beni nasıl olsa tanımaz." dedi. Yahûdî, gizlenerek mescide girdi. Bir direğin arkasına oturdu. Ebû Saîd Mîhenî sohbet esnÂsında bir ara yahûdînin arkasında oturduğu direğe doğru donerek;

"Ey yahûdî! Direğin arkasında ne kadar kendini gizlemeye calışsan da gizlenemezsin." dedi.
Yahûdî gayri ihtiyÂrî ayağa kalktı. Ebû Saîd Mîhenî'nin yanına vardı. Ebû Saîd hazretleri ona musluman olmasını soyleyince, bu dÂveti kabûl edip, musluman oldu.

Ebû Saîd hazretleri ona;

"Şimdi ortağının yanına git. Sana muslumanlığı oğretsin. İşler vakti zamÂnı gelince olur. Ondan once olmaz. ZamÂnı gelince musluman olmak icin malın ucte birine, yarısına ve ucte ikisini vermeye hÂcet kalmaz." buyurdu.
__________________