Hicretten once,Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bazı sahabilerle Erkam’ın evinde (aleyhimurrıdvan) oturuyorlardı. Buyurdular ki:

“Kuran-ı Kerim'de en adaletli sure Rahman suresidir. Bu sureyi KÂbe’de okumayı kim ister?”

Abdullah İbn-i Mes’ud (radıyallahu anh):

“Ben okurum YÂ Resulallah!” dedi.

Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), Abdullah İbn-i Mes’ud’un cussesi zayıf, ufak tefek olduğu icin izin vermedi. Tekrar sordu, yine kimseden ses cıkmadı. Yanlız İbn-i Mes’ud istedi. Efendimiz ucuncu defa tekrarlayınca ona izin verdi. İbn-i Mes’ud (radıyallahu anh) okumaya gittiğinde muşrikler KÂbe-i muazzama etrafında kendi hallerinde eğleniyorlardı. Okumaya başlayınca Ebu Cehil hemen yanına geldi ve onun kulağına kamcısıyla vurup yırttı. Bunun uzerine İbn-i Mesud (radıyallahu anh) Peygamber Efendimizin (sallallahu aleyhi ve sellem) yanına geldi. O sırada Cebrail (aleyhisselam) gelip guldu. Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), Cebrail (aleyhisselam)'a:

“Biz ağlıyoruz. Sen niye guluyorsun?” diye sordu. Cebrail (aleyhisselam):

“Bir kulağa bir kelle” dedi.

Aradan seneler gecti. Hicretten iki sene sonra Bedir savaşında İbn-i Mesud (radıyallahu anh), Ebu Cehil'i yaralı olarak gordu ve onu tam oldureceği zaman, Ebu Cehil:

“Sizin yanınızda beyaz elbiseliler gorduk. Onlar kimdi?” dedi. İbn-i Mesud (radıyallahu anh):

“Meleklerdi” diye cevap verdi. Ebu Cehil:

“O zaman bizi siz değil, melekler yendi. Muhammed’e de ki: “Ben bu zamana kadar sana duşmandım. Şimdi duşmanlığım daha da arttı” dedi.

Bunu soyleyince Abdullah İbn-i Mes’ud (radıyallahu anh) onun kellesini kesti. O kadar kuvvetsizdi ki kellesini yuvarlayarak getirdi. Seneler once kulağını yaralayan kafirin kellesini kesmiş oldu. Boylece Cebrail (aleyhisselam)’ın “Bir kulağa bir kelle” sozunun hikmeti anlaşıldı.
__________________