Lokman Hakîm hazretleri gunlerden bir gun eşkıy tarafından yolu kesilip, esîr edildi. Kendisini yabancı bir şehre goturup, kole olarak bir zengine sattılar. Efendisi ona kerpic yapma gibi ağır işler verdi. Lokman Hakîm, işin zorluğundan şikÂyet etmeyip, herkesten daha iyi calışıyordu. Zamanla efendisi, hazret-i Lokman'ın; şefkatli, guc işlere dayanır ve iyilik sever birisi olduğunu anladı. Lokman Hakîm'e değer verip, sevdiği kimselerden biri oldu.

Sonunda efendisi, hemşehrilerinden bir topluluğun o şehre gelmesi ile, hazret-i Lokman'ın kim olduğunu oğrendi. Daha once Lokman'ı tanımadan şohretini duyan zengin efendi, hÂdisenin boyle cereyÂn etmesine uzuldu. Lokman Hakîm'den ozur diledi. Kendisine, pek cok mal ve para hediye ederek serbest bıraktı. Ona: “ Neden kendini daha once tanıtmadın, dedi. Lokman Hakîm;”Bana zulmedenler, kotuluk yaptıklarını bilmiyorlardı. Beni tanımıyorlardı. Ama hur birini esîr almak zulumdur. Bu Lokman olmazsa, gunÂhsız başka biri olur. ZÂlim kimse, hikmetin değerini bilmez. Fakat sen gucumden faydalanmak icin beni satın aldın. Şehrinizde benim hakkımı iÂde edecek bir kÂnun da mevcûd değildi. Ben sonunda kıymetimin anlaşılacağını ve sabrın hikmetten ustun olduğunu biliyordum.

Her şeye rağmen calışacaktım, burada calıştım. Yaşıyacaktım, burada yaşadım. Her şeye rağmen iyi olmalıydım. Burada iyiydim. İşimin ağır olması, sağlığın değerini daha iyi anlamama ve kendi şehrimde olan kolelere daha iyi davranmama sebep oldu. Yemeğimin iyi olmaması, duşkun ve fakîrlerin sıkıntılarını daha cok anlamama yaradı.

Koleydim ama sucum yoktu. Sıkıntıda idim, fakat ibret ve nasîhat alıyordum. Kimseye, inanmayacağı bir soz soylemedim. Kimsenin benimle duşman olmaması icin, kendimi ovup, buyuk gostermedim. Şehrinize geldim ve tanınmayan bir yabancıydım. Şu anda ise, aranızdan beni hayırla anacak dostlarım var? Eşkıy benim varlığımdan faydalandı. Sen de benim gucumden istifÂde ettin.

Lokman'ı iddi edildiği şekilde değil, gorduğun şekilde tanıdın. Allahu teÂlÂya şukurler olsun ki, netîce îtibÂriyle, sen de benden memnun oldun. Ben de hoşnut olarak memleketime donuyorum. Eğer ilk gun kendimi tanıtsaydım, belki de inanmayıp bugun daha utanılacak bir duruma duşecektin; yÂhut da inanıp, beni kolelikten ÂzÂd edecektin. Bu iyilikler de meydana gelmeyecekti. Zengin kişi bunun uzerine dedi ki:”Ey guneş gibi parlak insan, sozlerin, seckinlerin ve peygamberlerin sozlerine benziyor!”
__________________