Gunaha bir tevbe yeter, taata bin tevbe yetmez. Gunah işleyen, tevbe ederse Allah affeder. Fakat ibadet eden, ucba kibre kapılabilir. Buna bin tevbe bile yetmez.
Beni İsrailden bir fÂsık vardı. Bir Âbid de ibadetiyle şohret bulmuştu. FÂsık, bu Âbidin yanından gecerken, "Gideyim, şu Âbidin yanına oturayım, belki Allahu teÂl onun hurmetine beni affeder" diye duşundu. Gidip Âbidin yanına oturdu. Âbid ise, uzerinde bulutun golgelendirdiği bir zat olduğu icin, boburlenip, "Bu fÂsık, benimle oturamaz" diyerek ondan yuzunu cevirdi. Yuz bulamayan fÂsık da cekip gitti. Fakat Âbidin uzerindeki bulut, fÂsıkla beraber gitti.

Allahu teÂl zamanın Peygamberine (İnsanlara niyetlerine gore muamele ederim. FÂsıkın gunahlarını, onun bu iyi niyetinden dolayı affettim. Âbidin ibadetlerini de kibri sebebiyle yok ettim) diye vahyetti.
__________________