Amr b. Leys’in (*) kolelerinden biri kacmıştı. Takibine gidenler tutup getirdiler.
Vezirlerden biri bir işten dolayı koleye kızgındı. Padişaha dedi ki:
- Diğerlerine ibret olması icin bunu derhal idam etmek gerekir. Onlar da bir daha boyle bir harekette bulunamaz.
Kole, Amr’ın huzurunda yerlere kapanarak dedi ki:

- Sizin buyruğunuza karşı bizim naz ve niyazımız faydasızdır. Hukmunuze kimse itiraz edemez.Fakat kulunuz bu hanedanın nimetiyle buyumuş olduğum icin, kıyamette benim yuzumden cezaya uğramanızı istemem. Eğer beni oldurmeye karar verdiyseniz, bunu meşru bir şekle koyunuz. Mesel musaade ediniz, ben şu veziri oldureyim, siz de beni kısasen katlediniz, o zaman beni haksız olarak oldurmuş olmazsınız!
Padişah guldu, vezire donerek,
-Ne dersin? dedi.
Vezir yerlere surunerek,
-Aman sultanım, babanızın başı icin bu haramzÂdeyi affediniz ki benim başımı da belÂya sokacak. Fakat bilginlerin sozune onem vermediğim icin kusur benimdir.
Bilgeler ne guzel soylemiş:
“Bir atıcıyla savaşan, kesinlikle bilmeyerek kendini telef eder. Duşmanına karşı ok attığın zaman sen de onun okuna hedef olursun.”

* 18 Amr b. Leys: 879-902 yılları arasında hukum suren SaffÂrî hukumdarı.

Gulistan – Şeyh Sa’di-i Şirazi
__________________