Hızır Olduğunu Soylerim
Ramazan... Cuma gunu... Cuma vakti... Cami... Cemaat tek tuk camiye girmekte. İmam kursude... Girenlerin arasında... O... Hızır... Hızır a.s. da genc ihtiyar arasında onlardan biri gibi gidiyor bir koşeye oturuyor. Kursude imam sohbete başlıyor... Hızır'ın yanına* kırklarında bir adam gelip oturuyor. Cami yavaş yavaş* dolmakta.
Adam, bir muddet sonra uyuklar bir vaziyette sallanıyor, ha uyudu ha uyuyacak. Hızır a.s. adamı durtukluyor:
- Uyuyacaksın, der. Adam:
- Uyumam, beni rahat bırak.
Hızır a.s. ses etmez, ancak ezan okundu okunacak, adam ha uyudu ha uyuyacak, bir daha durtukleyerek:
- Uyuyacaksın dedim, der. Adam:
- Ben de sana uyumam, beni rahat bırak dedim. Rahat bırak beni. Rahat bırak yoksa, Hızır olduğunu soylerim. Buradan cıkamazsın. Bu kalabalık sakalında bir tel bırakmaz.
Hızır a.s. susar ve gozlerine kapar, boynunu buker Allah'a yonelerek:
- Ya Rabbim! Bu nasıl iştir. Bu kulun benim kim olduğumu bildi. Bu nasıl iştirki bendeki listede bunun ismi yok.
Cevap gelir:
- Sana verilen listede beni sevenlerin isimleri var. O ise benim sevdiklerimden...
Allah sevdiklerinden etsin... Sevmek, seviyorum demek bir iddia. İş sevilenlerden olmak...
__________________