Yusuf ailesinin tek cocuğuydu... Annesi babası Onu en iyi şekilde yetiştirmeye gayret ediyorlardı... İmam-Hatip oğrencisiydi Yusuf...

Yusuf'un uzaktan uzağa sevdiği bir kız vardı... Sevgi... Sevgi sınıfın en ağırbaşlı kızıydı.. Başı hep onundeydi... Teneffus aralarında evden getirdiği kitaplarını okurdu hep... Yusuf derste gizli gizli bakardı Ona... O ise Yusuf'a hic karşılık vermezdi.. Gormezdi bile Yusuf'un Ona ilgisini... Oysa ki sınıfın değil okulun en yakışıklı cocuğuydu Yusuf... Kızlar onunla arkadaş olmak icin can atardı.. Ama O dinine duşkun biri olduğundan zinaya duşme korkusundan uzak dururdu onlardan... Ama ne yaptı ise Sevgi'den uzak duramıyordu... Evet goz zinasıydı bu yaptığı.. Ama elinde değildi, nefsine yenik duşuyordu..

Birgun cesaretini toplayıp kıza acılmayı duşundu... Herkesin bir sevgilisi vardı.. Kendisinin de olmalıydı... Diğerlerinden neyi eksikti ki...Arapca dersindelerdi.. -Ders bitiminde Sevgi'ye duygularını acıklayacaktı Yusuf... Bir ara kitabının arasındaki bir kağıt gozune ilişti... Bir hadis yazılıydı:

"Aşkını gizleyip iffetini muhafaza ederek sabredenin gunahlarını ALLAH affedip cennetine koyar.."[İbn Asakir]

Nerden gelmişti ki bu kağıt.. Sanki biri Yusuf'un icini okumuştu.. Kafası karıştı... Hem arapca hem turkce yazıyordu hadis.. Derinlere dalmıştı hadisi okuyunca.. Vazgecti Sevgi'yle konuşmaktan...

Ertesi gun.. Yine arapca dersinde Yusuf nefsiyle mucadele halinde.. Soylemeli icindekileri.. Yine bir kağıt ilişti gozune.. Yine bir hadis:

"Ummetimin ustun olanları aşk belasına duşunce iffetini koruyanlardır.. -"[ Deylemi ]

Artık anlamıştı.. Birisi yazıp koyuyordu.. Ama kim..? O sırada oğretmenle gozgoze geldi.. Oğretmen gulumsedi... Yusuf başını onune eğdi.. Oğretmen koymuş olmalıydı.. Defalarca Yusuf'un Sevgi'ye baktığına şahit olmuştu cunku.. Hem yazı da oğretmenin yazısıydı.. Utandı Yusuf ve vazgecti Sevgi'ye acılmaktan...

Bir hafta sonra...

Sınıf bir dedikodu ile calkalanıyor.."Sevgi'nin birlikte okula geldiği cocuğu gordunuz mu? Ne yere bakan yurek yakanmış.. Sevgilisi varmış".. Yusuf beyninden vurulmuşa donmuştu... Anladı ki Sevgi'den Ona yar olmayacaktı.. Hayalleri suya duşmuştu.. Sevgi'den vazgecmeliydi.. -.

Ertesi gun kitabının arasındaki yine bir not buldu Yusuf.. Bu defa ayet yazılıydı...

"Onu işittiğiniz zaman, erkek ve kadın mu'minlerin, kendi vicdanlarında iyi zanda bulunup da"Bu apacık iftiradır"demeleri gerekmez miydi..?"[ Nur, 12 ]

Yusuf'un beyninde şimşekler cakmıştı.. Ne demekti bu.. Sevgi geldi hemen aklına.. Ve dun konuşulanlar..!

Okul cıkışı yine aynı erkek Sevgi'yi kapıda bekliyordu... Yusuf ise onları seyrediyordu.. Sevgi tam gence doğru ilerlerken,

"Abi biraz bekler misin, kitabımı unuttum sınıfta.."

Abi mi..? Demek ki sevgilisi zannettikleri cocuk Sevgi'nin abisiydi.. Ayet yankılandı Yusuf'un kulaklarında..S -uizan yapıp da işlediği gunaha tovbe etti icinden.Sonraki -gunlerde Yusuf arasıra kitabının arasında hadis ve ayetler bulmuştu.. Oğretmenine minnettardı... Yanlışa duşmesini engelliyordu her defasında...

Bir ay sonra...

Sınıfta bir huzun vardı, Babası Yusuf'u şehir dışında bir medreseye yazdırmış, okuldan almıştı..Yusuf' -un okulda gecirdiği son gundu.. Okuldan ayrıldığına değil Sevgi'yi bir daha goremeyecek olmasına uzuluyordu...
Henuz ilim oğrenmenin aşk'tan ustun olduğunu kavrayamamıştı. -. Cunku aşk iliklerine kadar işlemişti... Hatta babasına icten ice kızıyordu... Medreseye gitmek de istemiyordu... Herkesle vedalaşmış, Ayrılık zamanı gelmişti.. Kitaplarını cantasına koyarken yine bir not bulmuştu.. Ve bir ayetti bu:

"Sizin hayır bildiklerinizde -şer, şer bildiklerinizde -hayır vardır.. ALLAH bilir siz bilemezsiniz.." -[ Bakara / 216 ]

Bu ayet kendine getirmişti Yusuf'u... Evet bunda da bir hayır vardı... Başını eğdi ve kimseye gostermediği gozyaşları icinde cıktı sınıftan...

Şehirdışındaki yatılı medrese hayatı başlamıştı Yusuf'un... Hocaları ona ilk gunden edebinden ve saygısından dolayı hayran kalmıştı..Herke -s Ona geleceğin buyuk bir hocası gozuyle bakıyordu... Yusuf'un ici buruktu.. Sevgi'den ayrılmak zor geliyordu Ona... Ama dayanmalıydı.. RABB'inin bir bildiği vardı elbet...

5 yıl sonra...

Hocası Yusuf'u yanına cağırmıştı..

-Yusuf! Sen şimdiye kadar gorduğum en iyi talebemsin... Birkac aya kadar aramızdan ayrılıp ilim hayatına atılacaksın.. Evlilik cağın geldi de geciyor.. Bir abimizin kızı var.. Kur'an kursu hocalığı yapıyor.. Onu sana uygun gorduk, ne dersin..?

Yusuf Sevgi'den başka kimseyi duşunmemişti evlilik icin.. Ama o coktan evlenmişti belki de.. Hem hocalarına karşı boynu kıldan inceydi:

-Siz nasıl uygun gorurseniz efendim.. Anneme babama soyleyelim..

Anne babanın da rızası alınarak gidildi kız istemeye... Yusuf'un ici kan ağlıyordu.. Evleneceği kişiyi sevemezse Onun hakkına gireceğini duşunuyor ve kahroluyordu... -Konuşma ve tanışma faslının ardından sıra kahve ikramına gelmişti... Odaya doğru guzeller guzeli bir kız geldi... Yusuf Sevgi'yi oylesine hayal etmişti ki, gelen kızı Sevgi gibi goruyordu...

Hayır, hayır..! Hayal değildi bu.. Sevgi'ydi...

-Bu nasıl bir tevafuk ALLAH'ım! dedi..

Demek Sevgi okulu bitirmiş, hoca olmuştu... Yerinde duramaz oldu Yusuf... Kendisine uzatılan kahveyi alırken elleri tir tir titriyordu.. Fincan tabağını kaldırınca kucuk bir kağıt gordu altında.. Sevgi'nin gozune baktı.. Sevgi ise hic bakmadan"Al"dercesine başını salladı..Kağıdı -elinde sımsıkı tutuyordu.. Kahvesini bitirince lavaboya gitmek icin izin istedi... Odadan cıkar cıkmaz.. Kağıdı actı.. Okulda kitabının arasına koyulan yazının aynısı ile yazılmış bir hadis vardı:

"Birbirini sevenler icin nikah kadar guzel şey gorulmemiştir.. -"[ İbn Mace ]

Yusuf şaşkınlık ustune şaşkınlık yaşıyordu... Meğer o notları yazan Sevgi'ydi.. Yusuf fark etmesin diye hep arapca dersinde ve oğretmenin yazısını taklid ederek yazıyordu... Yusuf hadis'i tekrar okudu"birbirini sevenler"diyordu.. Demek ki Sevgi de Onu seviyordu... Ve yıllar sonra kavuşma zamanları gelmişti...

Soz ve nişan'ın ardından duğun gunu gelip catmıştı.. Cok sade bir duğun programı hazırlamışlardı -.. Yusuf heyecanından yerinde duramıyor, oradan oraya volta atıyordu..
Bir ara elini cebine attı Yusuf.. Ve yine bir hadis buldu:

"Evleniniz, coğalınız.."[ Beyhaki ]

Sevgi'nin bu surprizleri Yusuf'u Ona daha cok bağlıyordu.. Ve tekrar tekrar aşık oluyordu Yusuf...

Artık evlenmişlerdi..

Yusuf evin icinde kendisi icin hazırlanmış ayet ve hadisleri bulmaya devam ediyordu.. Evlilikle, kadının kocası-erkeğin karısı uzerinde hakları ile, anne baba hakları ile ilgili ayet hadis yazıp bırakıyordu kenara koşeye..
Ve hep icinde bulundukları durum ile alakalı oluyordu bunlar...

3 ay sonra..

Yusuf talebelerinin yanından gelmişti... Ceketini cıkardı, askıya asacakken bir hadis ilişti yine gozune:

"Evlat kokusu, cennet kokusudur.."[ Taberani ]

Bu demek oluyordu ki baba olacaktı.. ALLAAAAH diye bağırdı birden..Sevgi başkaları gibi"Ben hamileyim"demektense, her zaman ki gibi hadisle bildirmişti bunu eşine... Hemen Sevgi'nin yanına koştu ve alnından optu... Artık cocuğunun annesi olacaktı sevdiği kadın...

1 ay sonra...

Yusuf uyandığında başucunda bir not buldu yine... Bir hadis vardı:

"Lezzetleri yok eden, ağız tadını bozan, umitleri kıran olumu cok anın.."[ İbni Hibban ]

Neden yazmıştı ki bunu Sevgi..?

Yusuf'un dunya zevkine daldığını mı duşunuyordu acaba... Mutfakta kahvaltı hazırlayan eşinin yanına gitti...Nedenin -i sordu..

Başını eğdi Sevgi, uzgundu:

-Bu gece ruyamda senin olduğunu gordum, ben de bu hadisi yazmak istedim..

-Merak etme, seni gec buldum hemen oyle bırakıp gitmem, dedi Yusuf..

Eşini teselli icin kurmuştu o cumleyi.. İci urpermişti aslında.. Şaka yapıp ortamı yumuşatmak istedi...

Bir hafta sonra...

Sevgi kurstaydı.. Yusuf ise kitap okuyordu evde... Birden kalbine bir sancı girdi... Nefesi daraldı... Kalp krizi geciriyordu Yusuf...Okuduğu -kitabın arasındaki kağıdı eline almaya calıştı.. Ve birkac saniye icinde canını teslim etmişti meleğe...

Sevgi eve geldiğinde Yusuf'un cansız bedenini gorunce duşup bayıldı..Kendin -e geldiğinde yaşlı gozlerle yanına gitti... Dokunamıyordu hayat arkadaşına.. Olduğune inanmak istemiyordu... O sırada elindeki kağıdı gordu Yusuf'un..
Bir hadis vardı ve altında da bir not:

"Cocuğa guzel bir ad koymak, evladın baba uzerindeki hakkıdır.."[ Beyhaki ]

Oğlum olursa Yusuf, kızım olursa Fatıma...

Anlaşılan o ki, Yusuf olumle ilgili hadis'i okuduktan sonra olumun kendisine yakın olduğunu duşunerek bu hadis'i yazmış, kitabının arasına hazır etmişti...

Artık Yusuf yoktu..

Sevgi anne babasının tum ısrarlarına rağmen kayınvalidesi ve kayınbabasının yanında ayrılmadı.. Yusuf onların tek cocuğuydu...Ken -disi de onları terketse kimsesiz kalacaklar, acıları daha da artacaktı.. Hem onların torunlarını taşıyordu karnında...

6 ay sonra...

Yusuf'un oğlu dunyaya geldi... Tıpkı Yusuf gibi pek guzeldi... Dedesi onu kucağına aldı...Ezanını okudu kulağına...

Yaşlı gozlerle ve titrek bir sesle fısıldadı kulağına :

Hoşgeldin oğlum...
Hoşgeldin torunum...
Hoşgeldin ikinci YUSUF'UM...
YUSUF'UM...





Alıntıdır..
__________________