Comertlik denilince, comertlikten bahsedilince ilk akla gelen insan ve onun ornek bir hatırasını Hz. Omer anlatıyor:

Sıddık'ı gecebilmek mumkun mu? Bir gun kendi kendime dedim ki; Allah Resulu istediğin de, fakirler icin bir şeyler getirin dediğinde ben butun malımın yarısını getireceğim. Herşeyimin yarısını. Belki Ebu Bekir'i gecerim. Aldım ve getirdim. Allah Resulunun yanında yere koydum. Dedim;
-“Ya Resulullah! Herşeyimin yarısını getirdim.”

Sonra Ebu Bekir'i bekliyordum. O gelsin. Diyorum ki, "Omer, bu sefer Ebu Bekir'i gececeksin” bu bir kıskanma değildi. Rahmette yarışmaydı. Biraz sonra baktım Sıddık'ı Ekber geliyor. Develeri tutu vermiş, develerin yularından yığınla deve var. Arkasından getirdi oraya hepsini koyu verdi. Uzerinde ince bir elbise vardı. Hafif bir ruzgÂr vardı. Soğuk vardı. Belli ki Sıddık uşuyordu. Develerin yularını bıraktı ve oturdu. Allah Resulu bakıyordu ona, develerin uzerinde evindeki her şeyi getirmişti. Belli ki Sıddık dunya mata -ı adına hic ama hicbir şey bırakmamıştı." Allah Resulu bunu anlıyordu. Tekbir cumle sordu;
-“Ey Ebu Bekir! Kendine ve coluk cocuguna ne bıraktın. Her şeyi getirmişsin. Yerdeki halıyı, kilimi bile getirmişsin. Ne bıraktın kendine?” Tek bir cumle, Sıddık'ın dudaklarında;
-"Onlara Allah ve Resulunu bıraktım. Allah ve peygamberinden başka hicbir şeye ihtiyacımız yok bizim.” Medine susuyordu.
Sonra Cebrail iniyordu. O Âlem, o anı fahri kÂinata iniyordu. Diyordu ki;
-“Allah selam gonderdi. Dedi ki, ben Ebu Bekir’den razıyım. Ebu Bekir benden razı mıdır?” Allah sorduruyor, Allah biliyor razı olduğunu. Allah Resulunun yuzu ay gibi parlıyordu o anda. Ummetimden birisi oyle bir makamı gelmiş ki;
-“Ebu Bekir diyordu. Sana mujdeler olsun. Demin Cebrail geldi. Allah soruyor, “Ebu Bekir bizden razımı?” Ebu Bekir ağlayarak ayağa kalkar;
-“Ben kimim ki, Allah'tan razı olmayacağım. —

__________________