Sarhoş ve Muezzin

Sarhoş'un biri, şarabın tesiriyle bir camiye girer ve dua etmeye başlar:
- Yarabbi! Beni Cennetine koy, bana koşklerini ver, bana kevseri ver, bana hurulerine ver...
Bu yakarmaları işiten muezzin, sarhoşun yakasından tutarak:
- Ey akıldan, dinden gafil, senin camide işin ne? Sen ne yaptın ki, Allah'tan hem de bu sarhoş halinle dilyorsun? Hic yakışıyormu?
Sarhoş bu sozleri işitince başlar ağlamaya ve:
- Muezzin efendi, muezzin efendi... ben sarhoşum, yakamdan elini cek, bana ilişme, dokunma bana, incitme beni, kırma kalbimi. Unutma, bilmiyorsan bil. Cenab-ı Hakk'ın rahmetinden lutfundan gunahkar kullarıda umitlenir. Benim sana sozum yok, ben senden mi istiyorum. Tevbe kapısı acıktır. En buyuk yardımcı Allah'dır.* O oyle lutuf sahibidir ki, O'nun lutfunun, rahmetinin buyukluğu yanında kendi gunahımı buyuk gormeye utanıyor, gunahıma buyukluk veremiyorum.
*
__________________