Yine Mevlevî şoyle anlatır:

Kandahar’da, İmam Huseyin’i (as) anma amacıyla matem merasimleri duzenlemek icin atalarımızdan kalma bir Huseyniyemiz vardı. Biz de merasimlerimizi bu Huseyniye’de duzenlerdik.

Annemin amcasının kızı ve aynı zamanda merhum Hacı Şeyh Muhammed Tahir Kandaharî’nin halası AlimetÂb, oldukca muhterem bir hanımdı. Mektep yuzu gormemesine ve bir yerlerden ders almamasına rağmen cok temiz bir inanca sahipti. Abdest alır, bir salavat gonderir ve ellerini KurÂn-ı Kerim’in satırlarının uzerine koyar, gayet rahat bir şekilde tilavet ederdi. Okuduğu her satır icin bir salavat gonderiyordu. KurÂn’ı cok guzel okuyordu. Halen de bu ameline devam etmektedir.

Bu hanımın Abdurrauf adında bir oğlu var. Cocukluğunda goğsunde ve sırtında bir kamburluk vardı. Ben de defalarca bunu gormuştum. Alimetab, adı gecen Huseyniye’de Âşura akşamları yapılan matem merasimlerine bu dort yaşındaki hasta cocuğunu da getirirdi. O ve kocası, cocuklarını bu halde gormektense olmesini tercih ediyorlardı. Cunku hem cocuk hem de kendileri oldukca sıkıntı icindeydiler.

Karı koca, bir gun merasim bittikten sonra cocuklarını minbere bağlayıp İmam Huseyin’i vesile edinerek “Ey Huseyin’ Allah’tan dile, şu cocuğa ya şifa versin ya da canını alsın!” diye yalvardılar. İlerleyen saatlerde hepimiz uyumuştuk. Ansızın bir cığlık sesiyle uyandık. Cocuk durduk yerde titriyor, yere duşup kalkıyor, cığlık atıyordu. Bu durum bizi oldukca sarsmıştı. Annem, Alimetab’a “Cocuğu cabuk eve goturun, olse de orada olsun, sonra asabi babası buna itiraz etmesin!” dedi. Alimetab, cocuğunu kucağına alarak eve goturdu. Zavallı cocuk yaprak gibi titriyordu. Ben de onlarla birlikte gittim. Cocuk uc gun boyunca titredi durdu. Bu titremeler neticesinde goğsunde ve sırtındaki fazla et parcaları eriyordu. Sonunca cocuğun bedeninde eski kamburluğundan bir eser kalmadı.

Bir sure once annesiyle birlikte Irak’a ziyarete geldiğinde onu gordum. Uzun boylu ve reşit bir genc olmuştu. Halen ikisi de hayattalar.

—————

Ayetullah Destgayb
__________________