Allah korkusu, Allah’a aşkla bağlı insanın hissettiği korkudur. İman eden insanın, kalbindeki Allah korkusu nedeniyle ici icine sığmaz; Rabb’inin rızasını kazanmanın, yaşadığı guzel ahlÂkın, nimet ve guzelliklere sahip olmanın, İslam’ın dunyadaki yukselişini gormenin verdiği mutluluklar… Ancak hepsinden onemlisi Allah’ın varlığının, sonsuz gucunun kontrolunde olmanın, O’na yakın olmanın mutluluğudur. Mumin, yarattığı muhteşem sistemler karşısında Allah’ın haşyetini, Allah’ın buyukluğunu tefekkur eder; heyecan ve sevinc duyar. Surekli mutludur mumin; duyduğu korku nedeniyle dehşeti yaşamaz.

Muminin Allah korkusu, ona ızdırap veren bir duygu değildir. Mumin ahirette cehennemin kenarına getirildiğinde de yine Allah’tan korkar ancak bu, sevgi ve coşkuyla dolu bir korkudur. Genelde bilinen anlamda bir korku değildir. Orneğin uzerine silah doğrultulan ve caresiz kalan insan dehşetle korkar. Muminin hissettiği bu tarz bir korku değildir; bu, yoğun bir şekilde saygı iceren bir korkudur. Bu duygu, Allah’a itaat, Allah’ı sevmek ve O’na guvenmekle birlikte yaşanır. Dolayısıyla Allah korkusunda acı, ızdırap ve dehşet yoktur. Allah korkusunu dunyevi korkulara benzetmek, bu duyguyu yanlış anlamaktır. İnsan, Allah’ı aşkla sever ve O’na guvenirken, ızdırap duyacak şekilde korkmaz.

Yuce Allah Kur’an’da, muminler hakkında “derin bir saygıyla Allah’tan korkarlar” buyurur. Bu, orneğin vahşi bir hayvanın saldırısıyla karşı karşıya kalan ya da alevlerin arasında kalarak cıkış yolu bulamayan insanın yaşadığı dehşetli korkuyla asla kıyaslanmaz. Allah korkusunun nedeni Allah sevgisidir. Allah’ın yarattığı her şeye karşı aşk ve tutkuyu yaşatma amaclıdır. Aşkın ve tutkunun kokeninde Allah korkusu vardır.

Mumin, Allah’ı gazaplandırmaktan korkar, Allah’a karşı saygıda kusur etmekten korkar. Başta, kendisinden uzaklaşmasını istemez; sevdiği kulları arasında olmak ister. Rabb’ine aşık mumin icin Allah’tan uzak kalmak buyuk bir ızdıraptır. “Rabbin seni terk etmedi ve darılmadı.” (Duha Suresi, 3) ayetinden oğut alır mumin. Cunku Rabb’inin darılması cehennem ateşinin vereceği azaptan daha şiddetlidir. Dolayısıyla mumin bundan cok cekinir.

Allah, her samimi muminin sevgilisidir. O’nu darıltmak, Allah’ın ona karşı olan sevgisini yitirdiğini bilmek cok buyuk bir azaptır, acıdır. İşte mumin bundan kacınır; yani Allah korkusunun kokeni budur.

Allah korkusu, bildiğimiz ve anladığımız anlamda bir korku olsaydı, gercekten inanclı bir insanın butun sağlığının bozulması gerekirdi. Boyle bir korku hisseden bir insan ne yemek yiyebilir, ne uyuyabilir, ne de kişinin konuşacak gucu kalırdı. Yalnızca Rabb’inin rızası icin yaşayan takva sahibi bir muminin, ızdırap ve acıdan muthiş bir gerilim hissedip acı icerisinde olmesi gerekirdi. Dolayısıyla kastedilen bu değildir. Rabb’ine ici titreyerek aşk ve korku duyan mumin, aksine, son derece neşeli, canlı, şevkli ve hayat dolu bir ruh haline sahiptir. Dahası Rabb’inden korkana başka korku yoktur.

Hayır, kim (guzel davranış ve) iyilikte bulunarak kendisini Allah'a teslim ederse, artık onun Rabbi Katında ecri vardır. Onlar icin korku yoktur ve onlar mahzun olmayacaklardır. (Bakara Suresi, 112)
__________________