İmam Şafiî Muhammed b. İdris Hazretleri anlatıyor:
Eski zamanda pek şişman bir kral varmış. Şişko kral zeki hekimlerden birinden kendisini zayıflatacak ilaclar talep etmiş. Doktor onu gorunce şoyle demiş:
- Allah seni ıslah etsin! Ben ilerisini goren bir doktorum. Sana bakınca anladım ki, senin ancak bir aylık omrun kalmış! İlacın sana bir faydası olmaz ki!
Bunun uzerine kral, soylediklerinin doğru olup olmadığını anlamak icin hekimi hapsettirir. Kral da bu sure icinde halktan gizlenir. Fakat icini oyle bir uzuntu sarar ki, bir ay icinde iyiden iyiye zayıflar.
Bir aylık zaman gecince kral sağ salim ortaya cıkar ve hapisteki hekimi de yanına cağırır. Der ki:
- Yalanın ortaya cıktı. İşte ben olmedim. Bu yalanın sebebiyle seni fena halde cezalandıracağım. Hekim ise telaşlanmadan cevap verir:
- Allah kralı ıslah etsin! Ben geleceği bilmede Allah'ın en duşuk kuluyum. Fakat ben anladım ki, senin şişmanlığını gidermenin tek ilacı, ancak keder ve uzuntudur. İşte bu sebepten dolayı, sana soylediğimi soyledim!
Bunun uzerine kral onu serbest bırakır ve kendisine iyiliklerde bulunur.
İmam Şafiî bu hikayeyi şu maksatla anlatmış: 'Fazla dert ve tasa, bedeni zayıflatan ve solduran şeylerdendir.' (Tabii ki sıkıntıdan fazla yeme durumu haric)
Yine o şoyle derdi:
'Sana dininden bilgi verecek bir alimin ve beden durumundan bilgi verecek bir doktorun bulunmadığı bir memlekette oturma.'

Yusuf Yavuz, Semerkand
__________________