FANİ DUNYA

Cok yakın bir arkadaşım , 3-4 yaşlarındaki oğlunu kucağına almış , telaşla muayenehaneye gelmişti. Kucuğun ateşlendiğini ve kusmaya başladığını soyluyor , oğluna duyduğu sevgi onda buyuk bir uzuntu ve endişe meydana getiriyordu. Kısa bir muayeneden sonra , yediği bir şeyin dokunmuş olabileceğini duşunerek sorduğumda ;
- Buzdolabındaki bir kiloya yakın dondurmanın hemen hemen hepsini yemiş. Biz sonra fark ettik dedi. Mesele anlaşılmıştı. Ancak cocuğuna karşı buyuk bir muhabbet duyan babayı teskin etmek, cocuğu tedavi etmekten daha zor olmuştu. Bu itibarla cocuğun da babasını ne kadar sevdiğini gostermek , aynı zamanda hastalanmasına sebep olan dondurma olduğunu ihsas etmek icin ;
-Oğlum , babanı yoksa dondurmayı mı daha cok seviyorsun? dedim. Cocuğun cevabı ;
-Dondurmayı... olmuştu.
Evet , cocuk henuz 3-4 yaşındaydı. O sevdiği şeye fazla duşkunluğun kendisine zararı olacağını , ayrıca onu temin edenin babası olması cihetiyle , oncelikle onu sevmesi gerektiğini , onun icin hicbir şeyi esirgemeyenin , dondurma gibi bir şeyle kıyas bile edilemeyecek bir varlık olan babası olduğunu bilecek idrak şuuruna sahip değildi. Sadece cocukluk hissini dile getirmişti.

İşte biz buyukler; coğu zamanda idraksiz , şuursuz ufacık cocuğun durumuna duşerek , bize sonsuz nimetleri bağışlayan Yuce Rabbimize şukretmemiz , en cok O nu severek O na yonelmemiz gerekirken , yine O nun lutfu olan dunya nimetlerini daha cok sevmiyor muyuz? Dunya hayatına dalarak kulluk vazifemizi unutmuyor muyuz? Bu fani dunya hayatına fazla duşkunluğun bize zararı olduğunu bile bile...
__________________