Abdullah b. Cedhan ilk gunlerinde cok gaddar biri idi. Bunun icin bir cok cinayetler işlemiş, hatta babası ve akrabaları kendisine kızarak evden kovmuşlar ve bir daha evlerine almayacaklarına yemin etmişlerdi.

Bunun uzerine Abdullah, mahzun ve mukedder olarak Mekke vadilerine cıkar, olumunu temenni eder.

Bir gun vadide yururken, dağda bir yarık gorup, belki bir yılan veya yırtıcı hayvan bulunur da, beni bu ızdıraplı hayattan kurtarır duşuncesiyle, oraya girer. Mağaraya girdiğinde, gozleri lamba gibi ışıldayan buyuk bir yılan gorur. Yılan kendisine doğru yonelince korkusundan kacar. Yılan kıvrılıp durur, Abdullah tekrar ona doner. Yılan bu sefer ona bakar, fakat Abdullah kacmaz. Yılana yaklaşıp durur. Bir de bakar ki, o gumuşten yapılmış, gozleri yakuttan olan gozleri alır. Ordan ayrılırken bir de bakar ki, onun arkasında ev gibi bir yer olup, icinde uzun bir kemik yığını bulunuyor, başuclarında da, uzerinde tarihleri yazılı olan ve kendilerinin de Curhum kabilesinden ve onların krallarından olduğunu bildiren levha vardır.

Sonra az ilerde Yakut, lu’lu zeberced ve altından buyuk bir yığın gordu. Alabildiği kadar ondan da aldı ve kapısını kapayıp, işaretledi.

Babasının rızasını almak icin, bu mucevherlerden bir kısmını ona gonderdi. Sonra aşiretinin başına gecerek, onların idaresinde bulundu. İnsanlara yedirir ve icirirdi. Bu hazineden daima iyilik yapardı. Hatta Peygamber Aleyhisselam şoyle buyurmuşlardır:

- "Abdullah b. Cedan’ın buyuk golgeliğinin altında, oğleden sonranın şiddetli sıcağında golgelenirdim."

Hazreti Aişe validemiz (r.a.) Peygamber Aleyhisselam’a:

- "Onun iyilikleri kendisine hicbir fayda sağladı mı?" diye sorunca Peygamber Aleyhisselam:

- "Hayır sağlamadı. Cunku o, bir gun olsun

- "Ey Rabbim, kıyamet gunu benim gunahımı bağışla, demedi" buyurdu.
__________________