Hazreti Omer (r.a.). Halife. Bir gece. Makamında. Ashabtan biri ziyaretine gelir. Selam verir. Selamı alınmamıştır. Oturur. Omer işiyle meşgul. Sahabe bekler. Omer calışır. Selam alınmamış, yuzune bile bakılmamıştır.

İş biter. Omer mumu sondurur. Bir başka mumu yakar. O anda selamını alır. Konuşmaya başlar.

Sahabe sorar:

- Ya Omer, nicin hemen selamımı almadın ve nicin bir mumu sondurup diğer mumu yaktın ve ondan sonra benle konuşmaya başladın?

Hazreti Omer (r.a.):

- Evvelki mum devletin hazinesinden alınmışdı. O yanarken ozel işlerimle meşgul olsaydım Allah indinde mes'ul olurdum. Seninle devlet işi konuşmayacağımız icin kendi cebimden almış olduğum mumu yaktım, ondan sonra seninle meşgul olmaya başladım. Sahabenin gozleri yaşarır, ellerini kaldırarak şoyle dua eder:

-Ya Rabbi! Hattab oğlu Omer'i bizim başımızdan eksik etme!
__________________