Cuneyd-i Bağdadî (k.s.) bir kış gununde bir mecûsînin kuşlara yem dağıttığını gorur ve aralarında şoyle bir konuşma gecer:

- Sen hayır yapıyorum diye kendini boşuna aldatıyorsun. Allah evvel îmanı farz kılmış, geri kalan hayır-hasenatı ondan sonra emretmiştir. İman etmedikce senin bu yaptığın iyilik Allah indinde makbule gecmez

- Ben de biliyorum kabul olunmıyacağını. Fakat Allah bu yaptığımı gormez, bilmez mi? dedi.

- Elbette gorur ve bilir.

- Oyleyse o da bana yeter, der ve bildiğine devam eder.

Aradan zaman gecer. Cuneyd-i Bağdadî Hazretler bir hac mevsiminde Mescid-i Haram'ı tavaf ederken bir adamın ellerini acmış Allaha yalvarmakta olduğunu, hatta gozlerinden sel gibi yaşlar akıttığını gorur. İyice dikkat eder, o zatın karlı bir havada kuşlara yem veren mecûsî olduğunu anlar. Tavaftan sonra yanına yaklaşıp hemen kollarından yakalar. Mecûsîde onu tanır ve şcyle der:

- İşte Allah gordu ve bildi, deyip kelime-i şehadet getirip ruhunu oracıkta teslim eder.

O anda Cuneyd-i Bağdadî (k.s.) Allah tarafından şoyle hitap olunur:

- Ya Cuneyd! Sen Beytimi arzu ederek geldin ona kavuştun. O ise beni arzu ederek geldi bana kavuştu.

Bir mecûsînin bile mubarek bir ayda Allah rızası icin hayırda bulunması nelere vesile oluyor ....

Allah cumlemizin sonunu hayreyleye!..
__________________