YA BEN NASIL KORKMAYAYIM
Adamın biri her gece cocuğuyla yatar. Bir gece bakar ki cocuğu bir sağa, bir sola donmekte ve bir turlu gozlerini yumup da uyuyamamaktadır. Hasta mıdır, yoksa bir sıkıntısı mı var diye merak eden baba, "Ne oldu yavrum, yoksa hasta mısın?" diye sorar. Cocukda, "Babacığım!.." der. "Yarın gunlerden perşembe. Oğretmen imtihan edecek. Calıştım imtihanımın başarılı gececeğine inanıyorum, fakat yine de bir hata yaparım da oğretmenim beni dover veyahut da kendisini kızdırırım diye korkuyorum. Onun icin de sıkıldığımdan gozlerime bir turlu uyku girmiyor. İmtihan bu. Kolay değil."
Kucucuk cocuğun bu şekilde manalı ve yerinde konuşması adamı birden bire aptallaştırıverir. Daha bu yaşta bir cocuğun yarını duşunmesi ve imtihandan bu derece korkması ne demek? İşte bu duşunce kendisini busbutun cileden cıkarır ve hungur hungur ağlamaya başlar. Bir sabi yarını duşunerek ve korkarak imtihanına hazırlanırda; bizler niye hazırlanmayız, bizler niye korkmayız? Hem de bizim imtihanımız Kıyamet gunu yuce Allah'ın huzurunda Mahkeme-i Kubra'da olacak, diyen duşunceler icinde sacını başını yolmaya koyulur. O sırada, "Birgun dağları yerinden sokeriz de yeri dumduz olmuş gorursunuz. Sonra da hicbirini bırakmaksızın insanları toplarız. Saf saf Rabbine arz edildiklerinde onlara; And olsun ki, sizi once nasıl yarattıysak, huzurumuza da oylece getiririz. Kıyamet kopup da huzurumuza cıkarak hesaba cekilmeyeceğinizi mi sandınız?" diyen Allah kelamını hatırlar.
Bundan sonra artık adam kendini Allah'a ibadete adıyarak butun zamanını ahiret imtihanına hazırlamakla gecirir.
- Mev'ize -

KAYNAK: Ermişlerden Osman Efendi, Secme Dini Hikayeler, Seda Yayınları, İstanbul 2000, s. 70-71
__________________