YAVUZ SELİM
"Yavuz, Mısır'a girdiği zaman halk Yavuz'un ihtişamını seyretmek icin pencerelere koştu ve caddeleri doldurdu. Yavuz ise, en onde değil, mutavazi askerlerinin ortasında yuruyordu. Kavuğu ve elbisesinin de etrafındakilerden bir farkı yoktu. Mısır donuşu Şam'da Cuma hutbesinde kendisinden bahsedilirken "Mekke'nin ve Medine'nin hakimi" (hakimu'l-harameyni) denince;
"Yok yok, belki hizmetcisi" (hadimu'l-harameyni) diye ağlayan kanlı gozlerle cevap verdi.
İstanbul'a donuşte gunduz Uskudar'a vasıl oldular. İstanbul halkının, kendisinE buyuk tezahurat yapacağını haber aldığında arkadaşı Hasan Can'a:
"Hava kararsın, herkes evine donsun, sokaklar boşalsın, ben ondan sonra İstanbul'a gireyim. Fanilerin alkışları, zafer takları ve iltifatları bizi mağlup edip yere sermesin!..." dedi.

Yavuz'un lalası olan Hasan Can, Yavuz'un vefatını şu şekilde anlatır:
"Sırtında şîrpence adı verilen bir cıban cıkmıştı. Cıban kısa zamanda buyudu, bir delik haline geldi. Yaranın icinden Yavuz'un ciğerini goruyorduk. Kendisi cok muzdaripti. Yanına yaklaştım:
"Padişahım artık Allah Teala ile beraber olmak zamanınız herhalde geldi!" dedim.
Koca sultan dondu, yuzume hayretle baktı:
"Hasan!... Sen beni bu ana kadar kiminle zannediyordun?.. Bana bir Yasin oku!" dedi. Ve Yasin'in arasında ruhunu Rabbine teslim etti.

Dokuz senelik saltanatı boyunca kazandığı muazzam zaferler, dunyaya ait uniformalar, fanilerin iltifatları kendisini sekre surukleyip mağlub edemedi. Daima Rabbi ile beraber olabilmek, yanlız ona kullak edebilmek ve yanlız ondan yardım istemek şuuru ile yaşadı.

KAYNAK: TOPBAŞ, Osman Nuri, Mesnevi Bahcesinden Bir Testi Su, Erkam Yayınları Altınoluk Dizisi 20, s. 100-101
__________________