Salih bir zat vardı. Cok comertti. Elinde avucundakileri muhtaclara dağıttığı gibi, yardım isteyen fakirler olursa, onlara belli etmeden, başkalarından kendi adına borc alır fakirlere hediye ederdi.

Bu zat bir gun hastalanır, yatağa duşer. Hastalığı gittikce artar. Bunu duyan alacaklılar, onun olum doşeğinde olduğunu duşunerek başucuna dikildiler.

Salih zat bundan son derece utanmış, rahatsız olmuştu. Asık yuzlu, sıkıntılı tiplerle cevrili olması onu uzmuştu. Bir şeyler soylemek istedi ancak, bize para gerek, nasihat değil, diye susturuldu.

Bu sırada dışarıdan helva satan bir cocuğun sesi duyuldu. Salih zat, bir adamına seslenerek helvaları satın alıp ziyaretcilere ikram etmesini istedi. Gorevli, cocuğun tepsisindeki butun helvaları aldı. Ziyaretcilere ikram etti.

Herkes abus cehrelerle helvaları yediler. Cocuk gelip helvaların parasını istedi. Salih zat,

- Evlat bunları bana borc olarak yazar mısın? deyince cocuk tek kelime soylemeden dışarı cıktı, 50-100 metre ileride bir ağacın altına oturup sessizce ağlamaya başladı.

Oradan gecmekte olan şehrin valisi onu gordu, yanına gelip başını okşadı, niye ağladığını sordu. Cocuk olup biteni anlattı, o zata edebimden bir şey diyemedim ama,

- Ben bunları zaten borc olarak almıştım, nasıl odeyeceğim, evime nasıl para gotureceğim?" diye ağlıyorum dedi. Vali, hasta yatan salih zatı yakından tanıyordu. Cocuğun parasını odedi.

Cocuğa ici altın dolu yedi sekiz kese altın vererek gidip o salih zata vermesini soyledi. Altınlar eve gelince alacaklıların neşesi yerine geldi. Herkes alacağını tahsil etti. Ancak boyle aniden paranın gelmesine de bir anlam veremediler. Salih zat şu cevabı verdi: "Ben sıkıntı icindeydim. Siz de sıkıntı icindeydiniz. Buna bir de cocuğun uzuntusu eklendi. Cocuğun edebi, tek kelime etmeden gitmesi, işi cozdu. Allahu teÂl o masumun ihlası, edebi hurmetine sıkıntıları giderdi. İmtihanı kazanan o masum oldu.

Alacaklılar utanıp paraları tekrar vermek istediler. Ancak kabul etmedi.

- İnsan bir iyilik yaptığında samimiyetinin belli olması icin peş peşe imtihanlardan gecirilir. Hatta iyilik yaptıklarından kufranı nimet gorur. Eğer sabrederse iyiliğinin karşılığını kat kat alır. Sizler bir iyilik yaptınız. Ama sabredemediniz. Eşyanın hakikati goruldukten sonra pişman oldunuz, dedi.

Alıntı
__________________