Omrun sigortası yok

Ayşe Hanım calan telefona cevap verdi:

—Buyurun.

—Alo Ayşe, ben Pervin, tanımadın mı? Eski komşun Pervin.

—Aaa, Pervinciğim nasılsın, nerelerdesin, cok uzun zaman oldu goruşmeyeli…

—Ankara’dayım, bir iş icin gelmiştim, musaitsen seni gormeye gelmek istiyorum. Yarın İzmir’e geri doneceğim, gitmeden eski komşumu gorup oyle gideyim istedim.

—Elbette, bekliyorum, cok iyi olur, ozlemiştim ben de seni. Hadi gelince konuşuruz.

Ayşe Hanım alelacele evi toparlayıp misafirini ağırlamak ve ikram etmek icin, bir şeyler hazırlamaya koyuldu.

Kendi kendine, “Hay Allah, ne kadar şaşırdım aramasına. O acı gunlerden sonra unutmuştur buraları, bizleri diye duşunuyordum hep. Yazık, ne yaptı kadıncağız acaba? Hic kolay değil yaşadıkları. Allahu teÂl kimseye vermesin” diye duşunup eski gunlere dalmışken, hazırladığı ikramın piştiğini haber veren fırının alarm sesiyle kendine geldi.

Hemen cayın suyunu koydu. Eski komşusuyla konuşulacak ne cok şey vardı ne kadarda ozlemişti onu. O gelmeden oğle namazını kılmalı, lafa dalıp namazı gec vakte bırakmamalıydı.

Tam namazını bitirmiş dua ediyordu ki, kapı calındı. Ayşe Hanım, uzun suredir gormediği Pervin Hanımı goreceği icin cok heyecanlıydı. Koşarak kapıyı acmaya gitti. Kapıda duran kişiyi tanımıyordu. Kim gelmişti acaba? Sarışın, makyajlı, suslu bir hanım, elinde bir buket cicekle kapıda duruyordu.

—Buyurun kimi aramıştınız acaba? diye sordu.

—Seni aramıştım şekerim, seni. Tanımadın mı benim kız, Pervin. İceri almayacak mısın beni yoksa? kapıdan mı gondereceksin?

—Ta… ta… tabi, kusura bakma. Şaşkınlıktan iceri buyur etmeyi unuttum, iceri buyur lutfen.

—Hah şoyle, şimdi oldu. Niye bu kadar şaşırdın ki?

—Ne bileyim, cok değişmişsin tanıyamadım birden.

—Demek o kadar değişmişim ha, diye guldu Pervin.

Ayşe Hanım cayı demleme bahanesiyle mutfağa gitmek icin izin istedi. Mutfağa gider gitmez yuzundeki o şaşkın ifadeyi değiştirmek icin uğraşıyordu. Allah Allah, ne olmuş bu kadına? Aman ya Rabbi, sen şaşırtma! diyerek sesli duşundu istemeden.

Bir sure sonra, iki arkadaş eskilerden bahsederek cay icip sohbeti ilerlettiler. Pervin konuşurken gozlerini Ayşe’den kacırıyor, sanki işlediği bir sucu anlayacak diye annesinin yuzune bakamayan cocuk gibi, kızarıp bozarıyordu.

Ayşe Hanım acık sozlu lafı eğip bukmeden dosdoğru konuşan biriydi.

—Ne oldu sana Pervin? Nedir bu halin? Seni gorunce, ne diyeceğimi, nasıl davranacağımı şaşırdım.

—Cok haklısın, cok değiştim. Ben artık eski ben değilim. Bazen ben de kendimi tanıyamıyorum. Biliyor musun, akşam yatarken aynaya bakıp kendi kendimle konuşuyorum. Neden diyorum neden?

Sahi neydi Pervin’i bu kadar değiştiren…

Pervinler, eskiden Ayşe hanımların apartmanlarında oturuyorlardı. Pervin’in beyinin iyi bir işi vardı. İşleri ters gidip bozulunca, işsiz kalan beyi bunalıma girdi. Eş dost derken bir iş bulundu; fakat sigortasız bir işti. Olsun, adam işini yapıyor, uc beş kuruş kazanıyor, gecinip gidiyorlardı. Pervin, ev hanımı idi. Tesetture riayet eden, namazını kılan inanclı biriydi. İki kızları vardı, kızların biri ilkokul, diğeri ortaokulda okuyordu. Sık sık Ayşe hanıma gelir dertleşirlerdi, ah bir sigortalı iş olsa diye dert yanardı. Ayşe ise, Pervin’i teselli eder, şukretmesini ve dua etmesini tavsiye ederdi.

Bir gun Pervin, Ayşe’ye kendisi de calışırsa daha rahat gecineceklerini, sigortalı iş aradığını soyledi. Madem kocası sigortalı değildi, bari kendisi sigortalı iş bulmalı, hayatlarını garanti altına almalıydı. Bir anlamda, hayatlarını sigorta etmek istiyordu. Bu konu Pervin’de saplantı olmuş, artık dua ederken bile, (Ya rabbi sigortalı iş… ) diyordu. Bir cumartesi sabahı kayın validesine kahvaltıya gittiler. Kahvaltıyı yaptıktan sonra beyi dışarı cıkmak istedi, paltosunu giyerken birden yere yığıldı. Herkes başına toplanmış kimi ağlıyor kimi su getiriyor kimi paltosunu cıkarıp rahatlatmaya calışıyordu. Fakat beyi, o anda ruhunu teslim etmişti bile.

Beyinin vefatının ardından Pervin kızlarını da alarak İzmir’e ailesinin yanına gitmişti. Maalesef, iş sigortalı olabildi ama hayat sigortalı değildi. Kimsenin omru sigorta edilemiyordu. Butun bu yaşananları, Ayşe biliyordu. Onun merak ettiği, sonra ne oldu da inanclı Pervinin boyle değiştiği idi.

—Pervin, kızlar ne yapıyorlar? sen neler yapıyorsun? anlat azıcık.

—Kocam oldukten sonra, İzmir’e annemlerin yanına gittim, biliyorsun. Babam emekli, kendilerini ancak gecindiriyorlar. Bir de biz olunca, bir hayli zorlandılar. Sağ olsun, akrabalar bir iş buldular; fakat sigortasızdı. Bir işyerinde, calışanlara yemek yapacaktım; ama sigortasız olunca bir muddet calışabildim. Biliyorsun, insan hasta olur, doktor falan lazım, sigorta şart. Neyse, akrabalar el kol oldular da bu işi buldular. Şimdi bir şirkette sekreter olarak calışıyorum. Ankara’ya da, şirketin bir evrak işi icin geldim.

—Peki, neden başını actın?…

—Aslında onceleri kapalı gidiyor, iceride acıyordum. Daha sonra, kapat ac, kapat ac, mucadele edemedim işte. Kızları sormuştun, kızlarla başım dertte. İnan bana, babasız evlat yetiştirmek cok zor. Hele de bunlar kız olursa... Baba olunca, baba takip ediyor. Ben yapamıyorum, beni takmıyorlar. Ne gorseler istiyorlar. Alsan bir turlu, almasan bir turlu... Niye arkadaşları tatile gidiyormuş da, bunlar gitmiyorlarmış? Neden herkes arkadaşlarıyla geziyormuş da, bunlar gezip eğlenemiyorlarmış. Velhasıl, cok zor cok!

—İyice buyumuşlerdir, gelinlik kız olmuşlardır. Var mı bir şey Pervin?

—Evet, oyle bir şeyler var ama bilemiyorum. Buyuk kızın goruştuğu bir oğlan varmış, evlenmeye karar vermişler. Ben buradan gidince oğlanla beni tanıştıracakmış, bakalım ne olacak.

—Pervin sana bir şey soylemek istiyorum; ama ne olur bana kırılma hani demin bir şey soylemiştin ya, ne oldu bana bilmiyorum diye… Ben sana soyleyeyim ne olduğunu. Allahu teÂl herkese istediğini verir yahut istediği şeye kavuşacak yollara ulaştırır. Hatırlar mısın, beyin sigortasız bir işte calışıyordu ve zor gunler geciriyordunuz. Bende calışayım madem onun sigortası yok, benim sigortalı bir işim olsun diye, az mı konuştuk seninle. Sen Allahu teÂlÂnın rızasını isteseydin elbet kavuşurdun. Tıpkı sigortalı iş isteğine kavuştuğun gibi...

http://www.dinimizislam.com/detay.asp?Aid=3609
__________________