Otuz Altın

Hammad.. Bir zamanlar Bağdat'ın en zenginlerindendi. Dunyalık adına nesi var nesi yoksa dağıttı. ... ve* Bağdat'ın* en fakiri oldu.
Bir gun kapısını calarlar. Evde değildir, bir muddet beklerler. Tam sonra geliriz diye ayrılmak uzere idirlerki gelir.* Elinde yiyecekler. Sofraya otururlar. Yemek esnasında iceriye o ana kadar gormedikleri yabancı biri gelir bir şey soylemeden Hammad'a otuz altın uzatır. Hammad'ın rengi gider, sarsılır ve:
- Almam!
- Alacaksın.
Yabancı adam o kadar ısrar ederki, Hammad almayacağı konusunda herkesin duyacağı şekilde yemin eder. O anda birkadın seslenir: :
- Bakın siz şunun yaptığına ! Bugun bu yediklerinizi alabilmek icin, başımdan başortumu aldı, pazara gitti sattı, yiyecek aldı. Şimdi de verilen parayı o kadar ısrara karşın kabul etmiyor, bir de ustelik almam diye yemin ediyor.
Sessizlkik.... Kadına hic kimse cevap vermez... Sessizliğin ve sıkıntının hakim olduğu bir ortamda lokjmalar boğazlardan aşağı yuvarlanır yuvarlanabildiği kadar. sonunda iclerinden bir dayanamaz ve sorar:
- Hem boyle bir ihtiyac icindesin, hem de sana verilen otuz altını kabul etmiyorsun. Soyleyebilirmisin neden?
- Hanımımın başortusunu pazara goturup satmak icin dolaşırken bir ses duydum "Bu işi bizim icin yapıyorsun! Karşılığı sana tez ulaşır!" Eve donup o adamın bana otuz altını getirdiğini gorunce, anladım ki, karşılığı geliyor. Onun icin kabul etmedim.
Aman! Aman! Dikkat! Dikkatli ol, bir iş yaptın da karşılık bekleme. Karşılık beklemek bir yana, karşılık ister gibi de durma.
__________________