Allahu Teala, Peygamberi Musa Aleyhisselama hitap edip:

- "Ey Musa! Filan mahallede, bizim dostlarımızdan biri vefat etti. Git onun işini gor. Sen gitmezsen, bizim rahmetimiz onun işini gorur" buyurdu.

Hazreti Musa, emir olunduğu mahalleye gitti. Ordakilere:

- "Bu gece, burada Allahu Tealanin dostlarından biri vefat etti mi?" diye sorunca.

- "Ey Allahın peygamberi! Allahu Tealanın dostlarından kimse vefat etmedi. Ama filan evde zamanını kotuluklerle geciren fasık bir genc oldu. Fışkının cokluğundan hic kimse onu defnetmeye yanaşmıyor" dediler.

Musa Aleyhisselam: "Ben onu arıyorum" buyurdu. Gosterdiler.

Hazreti Musa, o eve girdi. Rahmet melekleri gordu. Ayakta durup, ellerinde rahmet tabakları olup. Allahu Tealanın rahmet ve lutfunu sacıyorlardı. Hazreti Musa, yalvararak munacaat etti:

- "Ey Rabbim! sen buyurdun ki, "O benim dostumdur". İnsanlar ise fasık olduğuna şahitlik ediyorlar. Hikmeti nedir?"

Allahu Teala: "Ey Musa! İnsanların onun icin fasık demeleri doğrudur, ama gunahından haberleri var, tovbesinden haberleri yok. Benim kulum, seher vakti, toprağa yuvarlandı ve tovbe etti. Bizim huzurumuza sığındı. Ben ki Allah'ım! Onun sozunu ve tovbesini kabul ettim. Ona rahmet ettim ki, bu dergahın umitsizlik kapısı olmadığı anlaşılsın" buyurdu.


__________________