Bismillahirrahmanirrahim

Meşhur Bahîra-i Rahibin meşhur kıssasıdır ki, nubuvvetten evvel, Resul-i Ekrem AleyhissalÂtu VesselÂm, amcası Ebu Talib ve bir kısım Kureyşî ile beraber Şam tarafına, ticarete gidiyorlar. Bahîra-i Rahibin kilisesi civarına geldikleri vakit oturdular. İnsanlarla ihtilÂt etmeyen munzevî Bahîra-i Rahip birden cıkageldi. Kàfile icinde Muhammedu’l-Emin’i (a.s.m.) gordu. Kàfileye dedi: “Şu Seyyidu’l-Âlemîndir ve peygamber olacaktır.” Kureyşîler dediler: “Nereden biliyorsun?”

Mubarek rahip dedi ki:

"Siz gelirken baktım ki, havada, ustunuzde bir parca bulut vardı. Siz otururken, şu Muhammedu’l-Emin (a.s.m.) tarafına bulut meyletti, golge yaptı. Hem goruyordum ki, taş, ağac ona secde eder gibi bir vaziyet gordum. Bu ise nebîlere yapılır.”

İşte, bu sekiz misal gibi, belki seksen misal var. Bu sekiz misal birleştirilse, oyle kopmaz bir zincir olur ki, hicbir şuphe onu koparamaz ve sarsamaz. Şu cins mu’cize, umumiyeti itibarıyla, yani cemÂdÂtın dÂvÂ-yı nubuvvete delil olarak konuşmaları, mÂnevî tevatur hukmunde yakîni ve kat’iyeti ifade eder. Herbir misal, mecmuun kuvvetinden, kendi kuvvetinden fazla bir kuvvet daha alır. Evet, zayıf bir direk, kuvvetli direklerle omuz omuza geldiği vakit, muhkemleşir. Zayıf, kuvvetsiz bir adam, asker olup orduya girse oyle kuvvetleşir ki, bin adama meydan okur. (Mektubat-On Dokuzuncu Mektup)

Bediuzzaman Said Nursi
__________________