ŞAHSİ İŞLER
*
Saatlerce yol katetmişti kafile, binenlerde ve binek hayvanlarının da her ikisinde de yorgunluk işaretleri belirmeye başlamıştı. Su bulunan bir mekana ulaştıkları vakit, kafile konakladı. Kervanda bulunan Resul-i Ekrem (s.a.a) devesini cokturdukten sonra indi. Hepsinin duşuncesi bir an evvel suya ulaşıp namaz mukaddematını hazırlamaktı.
Resul-i Ekrem (s.a.a) indikten sonra yuruyerek su bulunan tarafa doğru gitti, fakat biraz sonra tek soz bile konuşmadan binek hayvanına doğru dondu. Ashab ve dostları, şaşkınlıkla, kendi kendilerine; acaba burayı konaklamak icin beğenmedi mi? Yoksa hareket emri mi verecek diye duşunduler. Meraklı bakışlarıyla emir vermesini bekliyorlardı. Fakat bir an icin topluluğun şaşkınlığı daha da arttı. Zira gorduler ki Peygamber, devesinin yanına varınca, devenin dizbağını kaldırarak hayvanın dizlerini bağladı ve sonra, ilk maksadına doğru yurudu. Feryatlar yukseldi etraftan, neden bu işi yapmamız icin bize emir vermedin de zahmet edip geriye dondun, dediler. Bu işi yapmak bizim icin buyuk bir şerefti.
Onlara cevaben şoyle buyurdu: Şahsi işlerinizde asla başkalarından yardım istemeyiniz. Ve sonra şoyle devam etti sozune; bir parca misvak icin bile başkalarına dayanmayınız
*
__________________