Bir vakit, israilolğullarını ard arda birkac yıl kıtlık basmıştı. Bu oylesine gorulmedik bir kıtlıktı ki coğu aileler bir kuru ekmeğe bile hasret cekiyorlardı.

işte o sıralarda israiloğullarından bir kadın bir gun evinde, tam bir iki lokmalık kuru ekmeğini ağzına atacağı esnada muhtac birisi kapısını calar. !! Ne olursunuz” der. “Aclıktan oluyorum, bana Allah rızası icin bir lokma ekmek.”

En azından bir lokma ekmek diye kapısını calan muhtac kimse kadar ac olan iyiliksever kadın, lokmayı tutan elini ağzından geri cevirir ve buyurunuz diyerek kapısını calana ikram eder.

iyiliksever kadın, yanında kucuk cocuğu olduğu halde bu olaydan birkac gun sonra evinden yakmak icin vadiye calı- cırpı toplamaya cıkar. Fakat başına muthiş bir bela gelir. Sevgili yavrusunu bir kurt kapıp hızla kacmaya koyulmuştur. Talihsiz kadıncağız acı bir cığlık basarak kurdun ardından koşmaya başlar. Guya kurdu yakalayıp canından cok sevdiği evladını kurtaracaktır. Fakat yakalasa bile kurdun ağzından yavrusunu kurtarması imkansızdır.

Kadıncağız, hızla koşmaktan ve yırtınırcasına ağlamaktan dermanı kesilerek kulce halinde yere yığıldığı sırada, sınırsız kudretiyle her şeyi yapmaya kadir olan yuce Allah (c.c.) Cebrail vasıtasıyla birden onun imdadına yetişiverir. Cebrail (a.s.) hemen kurdun ağzından neye uğradığını anlamayan cocuğu kurtarır ve anasının yanına getirir. Kadın ayılınca da cocuğu kendisine teslim eder. Ve Allah (c.c.) adına şoyle der: “Ey iyiliksever kadın! Evladını kurtarmam dan hoşnut musun? Bu sana, verdiğin bir lokma kuru ekmeğe karşılık, Allah’ın bahşettiği bir lokma derecesinde kucuk bir iyiliktir.”

- Tefsir- i Hanefi-
__________________