Emîr Sultan hazretlerinin cok talebesi vardı. Bunlardan bÂzıları gunduzleri oruc tutar, geceleri de sabaha kadar namaz kılarlardı. Haftada bir gun Emîr Sultan hazretlerine gelip, ihtiyÂclarını alıp giderlerdi. Aldıkları ile bir hafta boyunca idÂre ederlerdi. İhtiyacları bitince, yine gelir alırlardı. Bir gun bu talebelerin biri, Emîr Sultan'ın huzûruna gelerek, elini optu.

Emîr Sultan talebesine;

"Bulunduğunuz yerdeki muslumanlar iyiler mi? HÂlleri nasıldır?" diye sordu.

Talebe;

"Sizin himmetinizle, sıhhat ve selÂmetteler, hepsi duÂcınızdır." deyince,

Emîr Sultan elini cebine soktu ve bir akce cıkardı. O talebesine verdi ve;

"Bizden onlara selÂm soyle, biz hayatta olduğumuz muddetce bu akce ile yetinsinler. Bize du etsinler. Başkalarına muhtÂc olmasınlar." dedi.

O talebe, o bir akceyi alıp, arkadaşlarının yanına geldi ve onlara;

"Emîr Sultan hazretlerinin size selÂmı var." dedi.

Hepsi selÂmı ayakta alarak;

"Sultan hazretleri ne buyurdular?" diye sordular.

Bunun uzerine o talebe;

"Emîr Sultan hazretleri bir akce verdi ve;

"Ben olunceye kadar bununla iktif etsinler, kimseye muhtÂc olmasınlar." buyurdu." dedi.

Bu soz uzerine hepsi duny malından soğudular. Kimseden bir şey almaz oldular. Pencerelerinde bir kutu vardı. Kimin ihtiyÂcı olursa, o kutunun icinden bir akceyi alır, iftar icin herkese bir mikdÂr ekmek ve uzum alıp, onunla oruclarını acarlardı. Ertesi gun o akce yine yerinde dururdu. Emîr Sultan vefÂt edinceye kadar ihtiyaclarını boyle karşıladılar. O akce yerinden hic eksilmedi.

ALINTI#
__________________