Sadri abimiz istanbul’da bir minubuse biner, on koltuklardan birine oturur. Arka dortluyede giyimiyle tum dikkatleri uzerine ceken 3-4 tane bayan oturur. Bu bayanlar makyajlarına falan oldukca dikkat etmiş, yaz mevsimininde vermiş oldugu rehavetle biraz da rahat giyinmişler. Neyse bunların onune sakallı bir dedemiz ve carşaflı hanımı oturmuş. Genc ve alımlı (!) bayanlardan bir tanesi dayanamamış atılmış dedemize:

-Amca, amca demiş, sen boyle rahat rahat kısa kollu gomleğini giyinmiş geziyorsun, peki bu kadıncagızın canı yokmu ki carşafla gezdiriyorsun? Her tarafını kapatıyorsun?

Haklısın demiş dedemiz..
-peki ben size birşey sorabilirmiyim?

Genc bayan:
-Tabi ne demek..

-Şimdi sana sevgilinden bir mektup gelse, postacı bunu posta kutunuza bıraksa,mahallenin genc delikanlıları da bu mektubu ordan alıp okusa, elden ele dolaşsa senin hoşuna gidermiydi?

-Olur mu oyle şey yaa, o benim ozelim! onu benden başka kimse okuyamaz!..

Hah demiş dedemiz:

- O’da benim ozelim, BENDEN BAŞKASI OKUYAMAZ!..

__________________