Ebu’l KÂsım el-Cuneyd anlatıyor:

“Ruyamda iblisi gordum. (Şerrinden ALLAH’a sığınırım.) Cıplak bir vaziyette geziniyordu. Ona:

– İnsanlardan utanmıyor musun? Dedim.

– Şu yanındaki insanlardan mı? Dedi.

– Evet, dedim.

Bana;

– Şayet onlar gercekten insan olsalardı, cocukların toplarıyla oynadıkları gibi onlarla oynamazdım. Gercek insanlar, beni bu hasta hallere duşuren Şûnîziyye Mescidinde ibadet ve zikir ile uğraşan kimselerdir; dedi. “Onların amelleri yuzunden ben her gun yanıp kul oluyorum.”

Uykumdan uyandığımda iblisin dediği mescide gittim. Mescitte uc kişiye rastladım. Sûfî elbiselerine burunmuşlerdir. Başlarını bir ortunun altına sokmuşlar zikrediyorlardı. Benim geldiğimi hissettiklerindi biri ortunun altından başını uzatıp bana, başkalarına da aynı cevabı verdikleri gibi:

Ey Cuneyd! Sen o melun iblisin sana soylediklerine aldırış etme. Onun soyledikleri sakın seni aldatmasın. Allah’ın laneti onun uzerine olsun, dedi ve sonra başını tekrar ortunun altına sokup zikrine devam ett. Allah onlardan razı olsun.”

İmam YÂfiî

ALINTI#
__________________