Eski zamanda zengin bir tacir varmış. Konağında hizmetcilerin, cariyelerin yanı sıra bir de tûti kuşu yani papağanı varmış. Tacir, ticaret icin Hindistan’a girmeye niyetlenmiş. Evinde bulunan tum maiyetine kendisinden ne getirmek istediklerini sormuş. cunku cok comert bir adammış. bu arada kafesteki papağanını da unutmayıp, bir istediğinin olup olmadığını sormuş. tûti de şu cevabı vermiş:

” Senden bir ley istemem. Sadece Hint tûtilerine benim halimi arz eyle. Onlara senin evinde hapis olduğumu soyle. De ki: Ey papağanlar; siz bu guzel ormanda yeşillikler icinde ozgurce ağaclara konmakta gonlunuzun arzu ettiği gibi ucup, eşlerinizle muhabbet icinde oynamaktasınız. ama siden birini evimde kafese kapattım, o benim esirimdir…”

Gercekten de tacir Hindistan da bir ormandan gecerken ağaşlara konmuş tûtilere rastlar. Durup onlara kendi tûtisinin selamını soyleyerek: “Siz burada istediğiniz gibi ucmaktasınız, oysa sizden biri benim evimde hapis.” der. Bu sozu duyan papağanlardan biri aniden kendini daldan aşağı bırakır, tıpkı olmuş gibi yere yatar.

Tacir seyahatini bitirip evine geldiğinde gorduklerini kendi tûtisine anlatır. Tûti sahibinin soylediklerini duyar duymaz birden hareketsiz kalır ve oylece olu gibi yatar. tacirde tûtisinin uzuntuden olduğunu zannederek kafesin kapağını acar ve o anda tûti de ucuverir, ozgurluğune kavuşur.

Bu masal ve misalde,

Kafes, dunya hayatını;

Kafesteki kuş, bedene hapsolmuş ruhu temsil etmektedir.

Gusel yemyeşil ormanlar, ruhların aslî vatanını;

Orada ucuşan kuşlar ise, mucerret ruhları sembolize etmektedir. Bunlardan biri de kafesteki tûtinin murşidinin ruhudur ki, daldan dala duşup olu taklidi yapmakla muridi olan tûtiye esaretten kurtulmanın yolunu şifrelemiştir. Kafesteki kuş da bu mesajı alır almaz, tıpkı murşidi gibi yaparak kafesten kurtulmaya muvaffak olmuşur…ALINTI#

__________________