SARHOŞ KOMŞU
İmam-ı Azam Hazretlerinin genc bir komşusu vardı.
Her gece evine ickili gelir, cıkardığı gurultu ile imamı cok rahatsız ederdi. İmam, gencten hic şikayetci olmaz, komşusunun haline tahammul ederdi. Bir gun başkalarının şikayetinden olsa gerek genci hapse attılar. Ertesi gece gencin sesini duymayan Ebu Hanife (r.a.) şaşırdı ve:
- Genc komşumuzun sesleri nicin kulağımıza gelmiyor? diye sordu.
- Efendim, o sarhoşu vali hapse attırdı, dediler.
Ertesi sabah doğruca valinin konağına gitti. Talebeleri, Hocamız her halde valiye teşekkur edecek, diye duşunuyordu. Vali, onu gorur gormez ayağa fırladı. Hurmet etti ve:
- Ya imam! Teşriflerinizin sebebini lutfen soyler misiniz? dedi.
O da, komşusu olan gencin serbest bırakılmasını rica etti. Vali:
- Efendim, boyle ehemmiyetsiz bir mesele icin iye zahmet ettiniz? Haber gonderseydiniz emriniz derhal yerine getirilirdi, cevabını verdi.
Delikanlı serbest bırakıldı. İmam'la karşılaştıklarında oldukca mahcuptu. Kendisini bizzat cok rahatsız etmişti. Ebu Hanife:
- Bak biz seni unutmuyoruz, sozleriyle iltifat buyurdu.
Genc kısa zaman sonra tovbe etti ve İmam'ın talebeleri arasında katıldı.

* * *

Onlar, kimseyi itmiyor, kınamıyor, suclamıyor, belki sadece kendine zulmeden zavallılara acıyor ve yardım etmeye calışıyorlardı. Başkası ne yaparsa yapsın, onlar kendilerine duşuni yapıyordu.


KAYNAK: AKAR, Mehmet; Mesel Denizi, Nil Yayınları, İstanbul 2001, s. 142-143
__________________