Genc veli olum doşeğinde omrunun son dakikalarını yaşamaktadır. Hayatını hep ahirete gore yaşayan bir ailenin ferdi olduğu icin olum korkusuna dayanıklıdır..
Ve babası da oyle bir evlada hakkıyla baba olmuş, bir başka Hak dostudur.

Baba oğula sorar: "Evladım! Ahirette ne ile karşılaşmayı bekliyorsun?"
Sorudaki ima genc veliye tebessum ettirir. Yani baba sormaktadır, "Acaba bahtına ne cıkacak? Rahmet mi, azap mı?"

Olum yolcusu son nefeslerinden birini daha aldıktan sonra cevap verir:
"Babacığım! Eğer oteki taraftaki durumuma annem karar verseydi acaba ne yapardı?"

Baba hic duraksamadan:
"Evladım," der, "annedir o, şefkatlidir. Gunahına, sevabına bakmadan seni Cennet'in Firdevs'ne indirirdi."

Ve bu cevap genc velinin dunya yaşamındaki son tebessumune neden olur. Gozleri once yaşarır, sonra umitle, guvenle parlar, babasına doner:
"Ey babam! Benim Rabbim, bana benim annemden daha şefkatlidir."

Baş sağa duşer. Dudaklar kapanır. Dunya bir atlama tahtası olur, FIRDEVS’e doğru...
__________________