Şu sıralar kocaları tarafından oldurulen kadınları konuşuyoruz. Canını zor kurtaran bircok kadın ise sığınmaevlerinde. Kocalarının olduremediği bu kadınlar sadece eşlerinden değil, kayın ve kayınvalidelerinden de dayak yiyor.
Gazetelerin ucuncu sayfa haberlerinde hemen her gun eşi veya eski kocası tarafından oldurulen kadınların hikÂyelerini okuyoruz. Ancak kocalarının elinden kurtulmayı başarmış, kimi zaman ayakkabısını giymeye bile fırsat bulamadan evinden kacmış kadınlar da azımsanmayacak sayıda. Aksiyon Dergisi bu haftaki sayısında kocaların olduremediği kadınların dramını kapağına taşıdı. Gazeteci Ulku Ozel Akagunduz'un İstanbul'da bir sığınmaevindeki kadınlarla goruşup kaleme aldığı yazıda şiddet mağduru kadınların carpıcı hayat hikÂyeleri yer alıyor. Evliliklerinin daha ilk gunlerinde dayakla tanıştıklarını soyleyen kadınlar, sadece eşlerinden değil, kocasının ailesinden de şiddet gormuş. Cocukları icin dayağa sabreden kadınlar, ilk once baba evinin kapısını calsa da bircoğu sığınmaevinde. En buyuk sebebi anne babanın "Cocuklarını babasına gonder, sen de evlen, evlenmezsen de başımızın ustunde yerin var." demeleri.
Kadınlar, evliliğin daha ilk gunlerinde dayakla tanıştıklarını soyluyor. Hemen her vakada şiddete alkol, aşırı kıskanclık ve kufur eşlik ediyor. Goruşulen kadınların bir kısmının sadece kocalarından değil, kayınlarından ve kayınvalidelerinden de dayak yediği goz onune alındığında, dayağın kimi ailelerde beraberce sofraya oturmak gibi olağan karşılandığı soylenebilir. Dayaktan kast edilen ise bir iki tokat, tekme değil, oldurucu eylemler. Kadın, olume en cok yaklaştığı anda kendisini sığınmaevinde buluyor. Kapalı kapılar ardında neler yaşanmıyor ki: "En cok da kafamı ayağıyla ezerdi. Sehpayla kafamı kırdı, elektrik supurgesini uzerime fırlattığında saatlerce şuursuz yatmışım. Uyandığımda kayınvalidem, buyukce bir bezi burnuma bastırıyordu ki kanama dursun. O olaydan sonra bir sure kimseyi tanıyamadım." "Evden kacmaya nasıl karar verdin?" "En son cıkan tartışmada cocuklar korkup salona kacınca, onları odaya cağırdı ve beni onların yanında dovdu. Sonra da gidip yattı. Evden gizlice cıktım. Kucuk oğlumu yanıma alacaktım; ama nufus cuzdanımı bile evden polis aldı."
Sığınma evindeki kadınların kimi 10 kimi de 20 yıl boyunca dayağa boyun eğmiş, nedeni ise cocukları. Kadınların hemen hepsi, once baba evinin kapısını tıklatmış, ancak şimdi hepsi de sığınmaevinde. Nicin? Anne babanın torunlara mesafeli durması.
Cocukları yuzunden ailesiyle arası bozulan ve yaşadığı şehri bırakıp İstanbul'a sığınan gozu yaşlı genc bir anne: "Kocamdan, kocamın kardeşinden ve ağabeyinden dayak yediğim icin iki cocuğumu alarak ailemin yanına gittim. Bir ay gecmeden başka bir kadınla evlendiğini duydum. Babam, 'Cocukları babasına gonder. Sen de evlen. Evlenmezsen de başımızın ustunde yerin var.' dedi. Cocukları gonderdiler, ben gidemedim. Ağladığım ve cocukları istediğim icin evin tadı kactı. Babamla duşman gibi olduk, atlayıp buraya geldim."

Oğullarınızı merhametli yetiştirin

İstanbul Muftuluğu tarafından gorevlendirilen vaize hanımlar, donuşumlu olarak sığınmaevlerinde vaaz veriyor. Onlardan biri de, vaize Nurhan Genc. Kendisini ilgiyle dinleyen kadınlara husranda olan insanın nasıl kurtulacağını anlatıyor. "Buradaki kadınların neyi duymaya ihtiyacı var sizce?" sorusuna Nurhan Genc 'yalnız olmadıklarını, Allah'ın cok merhametli olduğunu duymaya ihtiyacları var. Onlara her zaman 'Kocalarımızı yetiştiremeyiz; ama oğullarımızı yetiştiririz. Cocuklarımızı Allah'tan korkan insanlar olarak yetiştirelim. Kimseyi değiştirmeye calışmayalım, kendimizle uğraşalım, gucumuz ancak kendimize yeter.' diyorum." cevabını veriyor. Nurhan Hanım'ın şiddet olaylarının altında yatan sebeplerden biriyle ilgili gayet yerinde tespitleri var: "Kadınlar kendini geliştiriyor. Gorev yaptığım Kur'an kursunda hem Kur'an oğreniyorlar hem de her acılan atolyeye geliyorlar; dikiş, nakış, bilgisayar... Beş yıldır kursa devam eden evli oğrencilerim var. Erkekler nerede? Kendini gucsuz, yetersiz hisseden erkek şiddete başvurur."



__________________