Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V) Efendimiz’in yanına bir Bedevi geliyor. Resûlullah kendisine soruyor:
-Deveni nereye bıraktın?
Bedevi:
-Allah’a emanet ettim.
Resûlûllah kendisine şu cevabı veriyor:
-Evvela deveni sağlam kazığa bağla, daha sonra Allahû TealÂ’ya emanet et.
Bu hadis-i şeriften ne anlamamız gerektiğini Âyetlerle acıklayalım.Buradaki sağlam kazık; Allahû TeÂlÂ’nın murşidi ve deveden kasıt da nefsimizdir. Her ikisi de mecazî anlamda kullanılmışlardır. Her halukÂrda nefsin yularının murşidin eline verilmesi lÂzım ki, Allahû TeÂlÂ’nın emrettiği bicimde nefsimizi tezkiye ve tasfiye edelim.
Murşide bağlanmadan “Ben Allah’a havale ettim” demekle biz kendimize duşen gorevi yapmış olmuyoruz. Mutlaka Allahû TeÂlÂ’nın tayin ettiği murşide tÂbî olmamız lÂzım.
Murşide bağlanmak, kalubel gununun de gereğidir. Halk arasında “Ne zamandan beri muslumansınız?” denildiğinde hepimizin tek cevabı var: “Kalubel” gunu veya “Elestu birabbikum” gunu olur.
Allahû Teal buyuruyor ki:

ARAF-172: Ve iz ehaze rabbuke min beniy Âdeme min zuhûrihim zurriyyetehum ve eşhedehum al enfusihim, elestu birabbikum, kaÂlû belÂ, şehidnÂ, en tekuûlû yevmelkıyÂmeti inn kunn an hÂz gaÂfiliyn.
Ve o zamanki (ezelde) Allah Âdem oğullarının sırtlarından onların zurriyetlerini cıkardı (aldı) ve onları nefsleri uzerine şahit tutarak dediki:
“Ben sizin Rabbiniz değil miyim?"
Dediler ki:
“Evet (Sen bizim Rabbimizsin) Biz şahitleriz.”
Kıyamet gunu: “Muhakkakki biz bundan gafilleriz.” (Bizim bundan haberimiz yoktu) demesinler diye.
Ve butun insan ruhları Allah’a misak veriyor, butun insan fizik bedenleri Allahû TeÂlÂ’ya ahd veriyor ve butun insan nefsleri Allah’a yemin veriyor.
İşte, “Her doğan cocuk İslÂm fıtratıyla doğar” olayı bunun tezahurudur.
Resûlullah buyuruyor ki: “Her doğan cocuk İslÂm fıtratıyla doğar ama annesi, babası onu yahudi, mecusî, putperest yapar.” Yani dunya hayatını yaşarken Âkil ve baliğ olduğu noktadan itibaren, “kalubel” gununde Allah’ın uzerimize şahit kıldığı murşide tÂbî olmanın imkÂnlarıyla dunyaya gelir. Ama eğer kişi bu noktada Allahû TealÂ’nın kendisi icin tayin ettiği şahide ulaşmaz da, ona tÂbî olmazsa ister istemez o kişi, babasına tÂbî olur ve baba şirkin icindeyse o da şirkin ve kufrun standartları icinde kalır. Nitekim, Yuce Rabbimiz Bakara Suresi 170-171. Âyet-i kerimesinde buyuruyor ki:

BAKARA SURESI 170-171 ; “Ve iz kıyle lehumuttebi’û m enzelallahu kaÂlû bel nettebi’u m elfeyn aleyhi ÂbÂenÂ, evelev kÂne ÂbÂuhum l ya’kılûne şey’en ve l yehtedûn ve meselulleziyne keferû kemeselilleziy yen’ıku bima l yesma’u ill du’Âen ve nidÂ, summun bukmun umyun fehum l ya’kılûn.”
Onlara “Allah’ın indirdiğine tÂbî olun,” denildiğnde: “Hayır, biz atalarımızı uzerinde bulduğumuz şeye tÂbî oluruz.” Peki, eğer onların ataları hicbirşeyi akıl etmeyen ve hidayete ermeyen (kimseler) ise de mi?

O (inkÂr eden) kÂfirlerin durumu tıpkı haykırması sebebiyle işitmeyen, sadece bağırıp cağıran kimsenin durumu gibidir. Zaten (onlar) sağır, dilsiz ve kordurler. Buyuzden akıl edemezler(idrak edemezler).
Her halukÂrda Allah’ın indirdiğine tÂbî olmamız lÂzım. Cunku, Allah’ın indirdiği, bizler icin tayin ettiği Murşid’in, Zamanın Imamı’nın lisanıyla acıklanıyor. Kişi Zamanın Imamı’nın acıklamasına tÂbî olmadığı takdirde annesinden, babasından veya cevresindeki her hangi bir insandan dinlediğine tÂbî olacaktır.

Akletmeyenlerin durumunun hangi standartta olduğunu Allahû Teal acıkca ifade buyuruyor:

5/ MAİDE-104: ve iz kıyle lehum te’Âlev il m enzelallahu ve ilerresûli kaÂlû hasbun m vecedn aleyhi ÂbÂenÂ, evelev kÂne abauhum l ya’lemûne şey’en ve l yehtedûn.
Onlara Allah’ın indirdiğine ve Resûle gelin dendiği zaman "atalarımızı uzerinde bulduğumuz şey bize yeter" derler. Ataları birşey bilmeyen ve hidayete eremeyen (ruhlarını olmeden evvel Allah’a ulaştıramayan) kimseler olsalarda mı?

Baba, Allah’a tÂbî olması gereken murşidinden ilim almamışsa ve murşidine tÂbî olup hidayete ermemişse, o zaman o baba kufrun standartları icerisindedir. Ve kişi Allahû TealÂ’nın indirdiğine, Resûl’un acıklamalarına tÂbî olmuyor da, kufrun ve şirkin standartları icerisindeki babasına tÂbî oluyor.
Boyle insanların mazereti olmaması icin, Allahû Teal buyuruyor ki; “kalubel” gununde hepinizi huzurumuzda topladık, tÂbî olmanız gereken murşidi sizin uzerinizde şahit kıldık ve hepinize hitap ettik: “Ben sizin Rabb’iniz değil miyim?”diye. Hepinizin cevabı: “bel”. Daha sonra, “eğer “bel” diyorsanız o zaman Bana yeminler verin” dedim ve hepiniz misak, ahd ve yeminle Bana bağlandınız.
İşte, İslÂm olmanın uc tane tedbiri: Birincisi, Ben sizin Rabb’iniz değil miyim? Ikincisi, misak, ahd ve yeminin bizden alınması ve ucuncusu murşidin uzerimize şahit kılınmasıdır. Herkes bu dunya hayatına bu uc tedbirle gelir, yani her doğan cocuk IslÂm fıtratıyla dunyaya gelir. Bu uc tane tedbir IslÂm fıtratını, hanif fıtratını belirleyen işaretleri ihtiva eder.
İşte, Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V) Efendimiz yanına gelen bedeviye “deveni nereye bıraktın?” diye sorduğunda: “Allah’a emanet ettim” cevabını alınca: “Hayır, git deveni sağlam kazığa bağla ondan sonra Allah’a emanet et” demiştir. Hadisi şerifteki sağlam kazığa bağlanmaktan murat, Resûlullah’ın da beyan ettiği gibi mutlaka Allahû TeÂlÂ’nın tayin ettiği murşide bağlanmamızdır. Ondan sonra nefsimizi Allah’a emanet etmemiz, Allah’ı vekil kılmamız istenmektedir.
Devenin sağlam kazığa bağlanabilmesi icin de her şeyden evvel o kişinin Allah’a ulaşmayı dilemesi yani, Allah’a Rabb olarak iman etmesi, bunu benimsemesi lÂzım.

3/ ÂL-İ İMRAN-193: Rabben innen semi’n munÂdiyen yunÂdî lilîmÂni en Âminû birabbikum feÂmenn , rabben fağfirlen zunûben ve keffir Ânn seyyiÂtin ve teveffen me’alebrÂr.
“Ey Rabbimiz..!” Hic şuphesiz biz; “Rabb’inize iman edin..” diye iman’a davet eden bir davetci işittik ve hemen iman ettik (davetciye tÂbî olarak mu’min olduk). Ey Rabbimiz! Artık bizim gunahlarımıza mağfiret eyle, kotuluklerimizi de ort ve bizi EBRAR’ (Allah’a ulaşan ve velî olan cennetlik) larla birlikte oldur.

Işte goruluyor ki, her şeyden evvel Allahû TeÂlÂ’nın uzerimize şahit kıldığı murşidlerin hepsi bizi amenu olmaya cağırıyor, Allah’ın Zat’ına davet ediyor.

22/HAC-67: Likulli ummetin ce’aln menseken hum nÂsikûhu fel yunÂzi’unneke fiyl’emri ved’u il rabbik, inneke le’al huden mustekıym.
Her ummet icin bir yol kıldık onlar onunla amel ederler. Seninle emirlerin hususunda nizaya duşmesinler. cunku sen Rabbine davet ediyorsun. Şuphesiz ki sen istikameti (Allah’a doğru) bir hidÂyet uzeresin.

41/ FUSSİLLET-33:Ve men ahsenu kavlen mimmen de'Â ilallahi ve amile sÂlihan ve kaÂle inneniy minelmuslimiyn..
Muhakkak ki ben Allah’a teslim oldum diyerek Allah’a cağırandan ve nefsi islah edici ameller işleyenden daha guzel soz soyleyen kim vardır.

Işte, uc teslimle teslim olan Allah’ın murşidi, Kur’Ân Âyetleriyle insanları Allah’ın Zatına davet eder.
Yunus Suresi’nin 25. Âyet-i kerimesinde bu davet şoyle ifade edilmiş:

10/ YUNUS-25: Vallahu yed’û il dÂrisselÂm, ve yehdiy men yeşÃ‚u il sırÂtın mustekıym .
Ve Allah teslim yurduna (ruhu teslim alacak olan kendi zatına) davet eder. Ve (teslim yurduna, zatına ulaştırmayı) dilediği kişiyi Sırat-ı Mustakime (Allah'a ulaştıran yola) ulaştırır, vasıl eder.

Cunku, dÂrisselÂm’a ulaşmayı dileyen kişi, amenu olan insandır.
O halde, uzerimize şahit kılınan murşidin lisanıyla; Zamanın Imamı’nın lisanıyla biz, Allah’a davet ediliyoruz, Rabb’imize cağrılıyoruz. Bu davete icabet etmek veya etmemek insanoğlunun serbest iradesine bırakılmış. Kişi, ya nefsinin talebine uyar davete icabet etmez, veya ruhun talebine uyarak davete icabet eder.
"Men habbe likaÂllahi habbe allahu likÂi."
Kim (dunya hayatını yaşarken) Allah’ın Zatı’na ulaşmayı talep ederse, Allah da o kişiyi kendisine ulaştırmayı diler. (Ruhun talebine uyduğu icin, davete icabet ettiği icin, bu kişi işitenlerden olur.)
"Men kerihe likaÂllahi kerihallahu likÂihi."
Kim (dunya hayatını yaşarken) Allah’ın Zatına ulaşmayı kerih gorurse, Allah da o kişiyi kendisine ulaştırmayı kerih gorur.
O halde, ruhunun talebine uyan, davete icabet eden insanlara Allah işittiriyor.

6/EN’AM-36: İnnem yesteciybulleziyne yesme’ûn, velmevt yeb’asuhumullÂhu summe ileyhi yurce’ûn.
(Allah'a) Davete sadece işitenler (kulaklarındaki vakra alınmış olanlar) icabet ederler. Allah oluleri hayata getirir. Sonra O'na (Allah'a) dondurulurler.
Ama, davete icabet etmeyenlere de Allahû Teal işittirmiyor.

BAKARA-171; O (inkÂr eden) kÂfirlerin durumu tıpkı haykırması sebebiyle işitmeyen, sadece bağırıp cağıran kimsenin durumu gibidir. Zaten (onlar) sağır, dilsiz ve kordurler. Buyuzden akıl edemezler(idrak edemezler).

İnsanlar bu duruma gore iki gruba ayrılıyorlar: Allah’ın davetini kabul edenler veya Allah’ın davetini kabul etmeyenler.
Allah’ın davetini kabul etmeyen bir insan otomatikman şeytanın davetini kabul etmiştir. Bir ucuncu alternatif yoktur.

14/ İBRAHİM-22: Ve kaÂleşşeytÂnu lemm kudıyel'emru innallÂhe ve'adekum va’delhakkı ve ve'adtukum feahleftukum, ve m kÂne liye aleykum min sultÂnin ill en deavtukum festecebtum liy, fel telûmûniy ve lûmû enfusekum, m ene bimusrihikum ve m entum bimusrıhıyy, inniy kefertu bim eşrektumûnimin kabl, innazzÂlimiyne lehum azÂbun eliym.
Şeytan emir olup bittiği zaman der ki; muhakkakki Allah size hak vaadde bulunmuştu. Ben de size vaad ettim. Fakat vaadimden caydım. Sizi davet etmemin dışında uzerinizde hicbir nufuzum yoktu. Siz hemen davetime icabet ettiniz. Artık beni kınamayın kendi nefsinizi levm edin, kınayın. Ben sizin yardımınıza gelecek değilim. Siz de benim yardımıma gelemezsiniz. Muhakkakki daha evvel ben Allah’a ortak koşmanızı tanımadım . Muhakkak bu zalimler icin elim bir azab vardır.

O halde şeytan nefse davetiye cıkartıyor. Allahû Teal ruha davetiye cıkartıyor. Allah’ın daveti deyince bilmeliyiz ki, bu ruhun talebidir. Şeytanın daveti deyince de bilmeliyiz ki bu da nefsin talebidir.
Ve nefsin talebine uyanlarla, ruhun talebine uyanlar diye insanlar ikiye ayrılıyor.

76/DEHR-3: İnn hedeynÂhussebiyle imm sşÃ‚kiren ve imm kefûrÂ.
Muhakkak ki biz onu (insanı) sebiyle (Allah’a kavuşturan yola) ulaştırırız. Kimi (hidayet yolundan Allah’a ulaşarak ) şukredenlerden olur. Kimi (asla Allah’ın hidayet yoluna girmeyerek ruhunu olumden evvel Allah’a ulaştırmaz ve bu sebeble) kufredenlerden olur.

Şukredenler ruhun talebine uyanlardır, nankorluk edenler de nefsin talebine uyanlardır.

39-? ZUMER-7 ; “In tekfurû feinnallahe ganiyyun ankum, ve l yerd li’ıbÂdihilkufr, ve in teşkurû yerdahu lekum.”
Eğer kufrederseniz, Allah sizin kufrunuzden mustağnidir ama Allah sizin kufrunuzden dolayı sizden razı olmaz. Eğer şukrederseniz Allah sizden razı olur.
O halde goruluyor ki, Allah’ın rızası ruhun talebine uymakla, rızasızlığı ise nefsin talebine uymakla gercekleşir. Eğer, biz IslÂm dinini, teslim dinini yaşamak istiyorsak muhakkak ki, ruhumuzun talebine uymalıyız. Cunku, Allah buyuruyor ki:

5/MA?DE-3: …elyevme yeiselleziyne keferû min diynikum fel tahşevhum vahşevn, elyevme ekmeltu lekum diynekum ve etmemtu aleykum ni’metiy ve radıytu lekumul’islÂme diynÂ…
..Bugun kÂfirler sizin dininizden yeise duşmuşlerdir. Bugun dininizi ikmal ettim, uzerinizdeki nimetimi tamamlad?m. Sizin icin din olarak İslÂma razı oldum…

Allah’ın rızası teslimde ise, Allahû Teal şukredenlerden razı olacağını ifade ediyorsa, şukredebilmek icin Allah’a giden teslim yoluna bizlerin tÂbî olmamız gerekir.
Olaylar, olayların bizler uzerinde bıraktığı tesir ve daha sonra bizim kararımız var. Bizim kararımız Allah’ın Zatı’na ulaşmaksa, her halukÂrda Allahû Teal “Rahim” esmasıyla uzerimize tecelli ediyor. 99 Esmanın sahibi Rabb’imiz “Er Rahim” esmasıyla tecelli ettiği zaman, bizdeki hicab-ı mestureyi kaldırıyor ve biz murşide muhabbet duymaya başlıyoruz. Sonra Allah kulaklarımızdaki vakra’yı kaldırıyor ve biz Allah’ın tayin ettiği murşidin sozlerini işitiyoruz. Ve Allahû Teal kalbimizdeki ekinneti kaldırıyor. Sadece işitmekle kalmıyoruz, fıkıh ediyoruz, idrak ediyoruz, kendimize mal ediyoruz. İIşte, hicab-ı mesturenin, vakranın ve ekinnetin kendisinden alındığı insanlar, Kur’Ân-ı Kerim’in tabiriyle “amenu” olan kişilerdir.

22/HAC-54: Ve liya’lemelleziyne ûtul’ılme ennehulhakku min rabbike feyu’minû bihî fetuhbite lehu kulûbuhum, ve innallahe lehÂdilleziyne Âmenû il sırÂtın mustakıym.
Ve kendilerine ilim verilenler onun Rabbinden bir hak olduğunu bilsinler diye ve ona inansınlar diye onların kalplerine ihbat konmuştur. Muhakkakki Allah Âmenu olanları Sırat-ı Mustakime ulaştırır.

Yuce Rabb’imiz Sırat-ı Mustakiym’e ulaştırmak uzere kalbimize ulaşıyor.

64/ TEGABUN-11: M esÂbe min musıybetin ill bi’iznillÂh, ve men yu’min billÂhi yehdi kalbeh, vallahu bikulli şey’in aliym.
Allah izin vermedikce kimseye bir musibet isabet etmez. Kim Allah'a Âmenu olursa Allah onun kalbine (ulaşır). Ve Allah herşeyi bilir.
Şeytana donuk olan kalbi Kendine donduruyor.

50/ KAF-33: Men haşiyerrahmÂne bilgaybi ve cÂe bikalbin muniyb.
Gaybde Rahmana huşu duyan ve (Allah’a) donuk bir kalple (Allah'ın huzuruna) gelenlerdir.
Goğsumuzden kalbimize nur yolunu acıyor.

6/ EN’AM-125: Femen yuridillÂhu en yehdiyehu yeşrah sadrehu lil’islÂm, ve men yurid en yudıllehu yec’al sadrehu dayyikan haracÂ, ke’ennem yassa’’adu fiyssemÂ’, kezÂlike yec’alûllÂhurricse alelleziyne l yu’minûn.
Allah kimi hidayete erdirmeyi (ruhunu Allah'a ulaştırmayı) dilerse onun goğsunu teslime (islÂma) acar. Kimi dalÂlette bırakmayı dilerse onun goğsunu goğe cıkıyormuş gibi sıkıntılı kılar. Allah mumin olmayanların ustune işte boyle azap bırakır.

39/ ZUMER-22 : Efemen şerehallahu sadrehu lil’islÂmi fehuve al nûrin min rabbihî, feveylun lilkaÂsiyeti kulûbuhum min zikrillÂh, ulÂike fiy dalÂlin mubiyn.
Allah’ın goğsunu İslÂma actığı ve Rabbinden (kalbine gelen ) bir nur uzere olan kişi kalbi kasiyet bağlamış (kararmış ve sertleşmiş) gibi midir. Vay onlara ki kalpleri kasiyet bağlamıştır, zikir sebebiyle, (zikir yapmadıkları icin) onlar acık bir dalÂlet icindedirler.
Bu nur kalbe %2 ulaştığı zaman, kişi huşuya ulaşır:
57/ HADİD-16 : Elem ye’ni lilleziyne Âmenû en tahşe’a kulûbuhum lizikrillÂhi ve m nezele minelhakkı ve l yekûnû kelleziyne ûtulkitÂbe min kablu fetÂle aleyhimul’emedu fekaset kulûbuhum, ve kesiyrun minhum fÂsikuûn.
Amenû olanların kalplerinde Allah'ın zikri ile (ve bu zikirle) Hak'tan inen şeyle (nurla) huşuya ulaşmak (huşu sahibi olmak) zamanı gelmedi mi? Kendilerine kitap verilen ve sonra aradan uzun zaman gecen (ve bu zaman zarfında Allah’ı zikretmedikleri icin) kalpleri kasiyet bağlayan (kalpleri zikirsizlikten kararan ve sertleşen ve hastalanan) kimseler gibi olmasınlar. (Yani zikretsinler ki kalpleri kararmasın) Onların coğu fasıklardır (hidayete erdikten sonra yoldan cıkanlardır).

Resûlullah (S.A.V) yanına gelen bedeviye: “Sen deveni sağlam kazığa bağla.” buyurduğunda, o gunun şartları icerisinde bedevinin sağlam kazığa bağlanması icin, Resûlullah’a biat etmesi lÂzımdı. Ama gunumuzde Resûlullah’ın varisine kişinin biat etmesi icin, perşembeyi cumaya bağlayan gece “hacet namazı” kılarak Allah’tan, Allah’ın kendisi icin tayin ettiği murşidi sorması lÂzım. Her kim huşu sahibiyse, Allahû TealÂ, sağlam kazığı yani murşidi gostereceğini garanti ediyor.

2/ BAKARA-45: Veste'ınu bissabri vessalÂt. Ve inneha lekebiratun ill alel haşi'ın.
(Allah'tan) sabırla ve namazla yardım (istiane) isteyin…Fakat muhakkak ki bu, (hacet namazı ile kişiyi Allah’a ulaştıran Murşidi sormak ) huşu sahibi olanlardan başkasına elbette ağır gelir.

O halde, eğer huşu sahipleri icin Allahû Teal murşidi gosterecekse 14. basamakta kişi gidip murşidine intisap ediyor yani sağlam kazığa devesini bağlıyor. Murşidine intisap ettikten sonra Allahû TealÂ’ya tevekkul etmek, Allahû TealÂ’ya emanet etmek lÂzımdır.
Gercekten vekalet olayı bu noktadan itibaren başlar.
Erzurumlu Ibrahim Hakkı Hazretlerinin bir sozu var: “Tedbirini terkeyle, kalbini sen berkeyle.”
Bu noktaya kadar kişinin alması gereken tedbir, devesinin sağlam kazığa bağlanması idi. Aklın gerektirdiği standartlar icerisinde muhakkak ki herkesin bunu yapması gerekir. Sonrasında da kişinin murşidinden aldığı zikir emrini yerine getirmesi yani surekli kalben Allah’ı zikretmeye calışması lÂzım. “Tedbirini terkeyle, kalbini sen berkeyle” sozu bunu ifade ediyor.
Allah murşide biat ile yedi tane nimet verir.
Birinci nîmet: Murşidin ruhunun o kişinin başının uzerinde yer almasıdır.

40/ MU’MİN-15: refi y’udderecÂti zul’arş, yulkıyrrûha min emrihî al men yeşÃ‚u min ıbÂdihî liyunzire yevmettelÂak
Dereceleri yukselten ve arşın sahibi olan Allah, kullarından (kendisine ulaştırmayı) dilediği kişinin (Allah’a ulaşmayı dilediği icin Allah‘ın da kendisine ulaştırmayı dilediği kişinin) uzerine (başının uzerine) Allah'a ulaşma gununun geldiğini (o kişinin ruhuna) ihtar etmek icin, emrinden (Allah’ın emrini tebliğ edecek) bir ruh ulaştırır.

Ikinci nîmet, o gune kadar işlemiş olduğumuz butun seyyiatleri Allahû TealÂ’nın hasenata tebdil etmesidir.

25/ FURKAN-70: İll men tÂbe ve Âmene ve amile amelen sÂlihan feulÂike yubeddilullahu seyyiÂtihim hasenÂt, ve kÂnallahu gafûren rahıymÂ.
Ama (Murşidin onunde) tovbe eden ve (Murşidin onunde tovbe etmek suretiyle kalbine iman yazıldığı icin) mu’min olan ve (aynı sebeple) nefsi islah edici ameller işleyen kişinin Allah gunahlarını sevaba cevirir. Ve Allah gunahları sevaba ceviren ve rahmet gonderendir.

Ucuncu nîmet, Allah’ın kalbin icine imanı yazmasıdır.

58/ MUCADELE-22: L tecidu kavmen yu’minûne billÂhi velyevmil’Âhıri yuvÂddûne men hÂddallahe ve resûlehu ve lev kÂnû ÂbÂehum ve ebnÂehum ve ihvÂnehum ev aşiyretehum, ulÂike ketebe fiy kulûbihimul’iymÂne ve eyyedehum birûhin minh, ve yudhıluhum cennÂtin tecriy min tahtihel’enhÂru hÂlidiyne fiyhÂ, radıyallahu anhum ve radû anh, ulÂike hızbullah, el inne hızballahi humulmuflihûn .
Allah’a ve ahiret gunune (olmeden evvel Allah’a ulaşmaya) imÂn eden kavmi Allah’ a ve resûlune karşı gelenlerle sevişir bulamazsın , velev ki onlar babaları veya oğulları veya kardeşleri veya aynı aşiretten olsun. Onların kalplerine iman yazılır ve onlar Allah'ın katından (orada eğitilmiş olan) bir ruhla (Murşidin ruhunun başlarının uzerine yerleşmesi ile) desteklenirler ve altlarından ırmaklar akan cennetlere konurlar orada ebediyen kalacaklardır. Allah onlardan razıdır onlar da Allah’tan razıdırlar. İşte onlar Allah taraftarıdırlar. Ve muhakkakki Allah taraftarları kurtuluşa (felÂha) erenlerdir.
Dorduncu nîmeti, başımızın uzerine yerleşen murşidin ruhundan salavat nurunun kalbimize akmasıdır.

33/ AHZAB-41: YÂ eyyuhelleziyne Âmenûzkurullahe zikren kesiyrÂ.
Ey imÂn edenler , Allah’ı cok zikredin.

33/ AHZAB-42: Ve sebbihûhu bukreten ve asıyl .
O’nu sabah akşam tesbih edin ve yuceltin.

33/ AHZAB-43: Huvelleziy yusalliy aleykum ve melÂiketuhu liyuhricekum minezzulumÂti ilennûr, ve kÂne bilmu’miniyne rahiymÂ.
Sizin nefsinizin kalbini karanlıklardan aydınlığa cıkarmak icin uzerinize Melekleri ile salavat (isimli nuru) gonderen O’dur. O muminlere rahimdir (rahmet nurunu gonderendir.)

Beşinci nîmet, kişi salih amel işlemeye başladığı zaman Allahû TealÂ’nın 1’e 700’luk ihsanlarda bulunmasıdır.

2/ BAKARA 261: Meselullezine yunfikune emvÂlehum fi sebilillÂhi kemeseli habbetin enbetet seb’a senÂbile fi kulli sunbuletin mietu habbeh. VallÂhu yuda’ıfu limen yeşÃ‚’. VallÂhu vasiun alim.
O, Allah yolu’nda mallarını harcayanların durumu, her başağında yuz tane olmak uzere, yedi başak veren bir (tohumun) nebatın durumu gibidir. Allah dilediği kimse icin (onun rızkını) kat kat artırır. Allah, VASI’un ALİM’dir.

Altıncı nîmeti, kişinin kalbine zikre paralel fazl, rahmet ve salavat girmeye başlaması ve kişinin nefs tezkiyesini gercekleştirmesidir.

40/ MU’MİN-40: Men amile seyyieten fel yucz ill mislehÂ, ve men amile sÂlihan min zekerin ev uns ve huve mu’minun feulÂike yedhulûnelcennete yurzekuûne fiyh bigayri hisÂb.
Kim seyyiat (şer, derecat duşurucu ameller) işlerse mislinden daha fazla cezalandırılmaz. Kadınlardan veya erkeklerden kim amilussalihat (nefsi ıslah edici ameller, nefs tezkiyesi) yaparsa işte onlar mu’minlerdir. Onlar cennete konulacak ve orada hesapsız rızıklandırılacaklardır.

Yedinci nîmeti, kişinin ruhunun kendisinden ayrılarak Sırat-ı Mustakiym’e ulaşmasıdır.

78/ NEBE-39: ZÂlikelyevmulhakk , femen şÃ‚ettehaze il rabbihî meÂb .
İşte o gun (Murşidin eli Hakk'a ulaşmak uzere opulduğu ve ona tÂbî olunduğu gun) Hakk gunudur. Dileyen (Allah'a ulaşmayı dileyen) kişi kendisini Rabbine ulaştıran (yolu, Sırat-ı Mustakimi) yol ittihaz eder (edinir). (Allah'a ulaşan kişiye Allah) meab (sığınak, melce) olur.

Bu yedi nîmeti Allah’tan alan kişi, murşidinden aldığı zikir emrini yapmaya başlar. Ve zikrini artırarak emmare, levvame, mulhime, mutmainne, raziye, marziye ve tezkiye kademelerini bitirir. Her kademede %7 artan nurlarla kişinin kalbindeki nur miktarı, huşudaki %2’lik nur ile birlikte %51’e ulaşır. Boylece karanlıklar %49’a duşer.
Işte başlangıc noktasında, nefs-i emmarede, kişinin nefsi %100 zifiri karanlık olan bir geceyi andırırken, kişi murşidine intisap edip, kalbini zikirle donattığı noktadan itibaren 7 kademede nefsini tezkiye ettiğinde, artık fecr noktasına ulaşmış durumdadır. Yani, sabah tan yerinin ağarmasına paralel, aydınlıkların karanlıkları %2 gectiği nokta burasıdır.
“Evvela kişi zifiri karanlıklar icerisindedir, sonra nefsini tezkiye ettiği zaman gri bir noktaya donuşur ve daha sonra zirve noktadaki guneşin aydınlığına ulaşabilmesi icin nefsini tasfiye etmesi lÂzımdır.”
21. basamak, gri bir renge donuşmuş olan hali ifade ediyor. Bu noktada kişi misakini, ahdini ve yeminini yerine getirdiği icin, kesinlikle Allah’tan cennet mujdesini alıyor.
Ama Yuce Rabb’imiz sadece ahiret hayatında cenneti yaşayalım, dunyada hep huzursuz ve mutsuz olalım diye bizleri yaratmadı. Dunyanın da bizim icin cennet olabilmesini, daimî zikir, irşad ve teslim şartına bağlamış.
Her kim bu uc tane farzı yerine getirirse o zaman nefsini tasfiye etmiş olur. Nefsini tasfiye eden insanlar icin, bu dunya kesinlikle bir cennettir. Cunku, Yunus Emre’nin de ifade buyurduğu gibi;
Uslu değil, delidir halka salusluk satan,
Nefsini musluman etsin, var ise kerameti.
Bir insanın nefsini musluman edebilmesi, nefsini tasfiye etmesi yani ihlasa ulaşması anlamına geliyor. Bu noktaya yine zikir artışıyla ulaşacağız. Fena kademesinde, beka kademesinde, zuhd kademesinde ve teslim kademesinde zikrimizi artırdığımız icin kalbimizdeki nur miktarı %91’e ulaşır ve ikinci emanet olan fizik bedenimizi de Allah’a teslim ederiz.
Kısa bir sure sonra da zikir artışına paralel daimî zikre ulaşırız. Daimî zikir noktasında Allahû Teal bizi %100’luk bir nurlanma noktasına, ihlasa ulaştırır. Bu 26. basamaktır ki, boylece 27inci basamakta nefsimizi de Allah’a teslim ederiz. Işte, nefsimizin Allah’a teslim edildiği nokta, IslÂm şerefiyle şereflendiğimiz noktadır.
Peygamber Efendimiz (S.A.V): “Her doğan cocuk IslÂm fıtratıyla doğar, sonra annesi-babası onu yahudi, mecusi, putperest yapar,” derken, herkes iman sahibi olmanın standartlarına, murşidine tÂbî olmak suretiyle ruhunu Allah’ın Zatı’na ulaştırıp hidayete ermeye ve daha sonra fizik vucudunu ve nefsini Allah’a teslim etmek suretiyle Teslim şerefiyle şereflenebilmenin butun imkÂnlarına sahiptir, demek istemektedir. Allah’ın dini teslimdir.
Resûlullah (S.A.V) Efendimiz “Sen deveni sağlam kazığa bağla, ondan sonra Allahû TealÂ’ya tevekkul et” dediğinde de, vekalet murşide bağlandıktan sonra başlar ve bu vekillik oranı gunbe gun artar demek istemektedir.
Allahû TealÂ’yı vekil kılma, tezkiyede %51’e ulaşır. Sonra da zikirle paralel artışına devam eder ve ihlas noktasında %100’luk bir artışa ulaşır. Kişi artık tamamiyle Allahû TealÂ’yı vekil edinir. Yani bu nokta kişinin tamamiyle Allahû TealÂ’ya teslim olduğu noktadır.
Işte, vekaletle tedbir arasında yukarıda acıklandığı gibi bir ilişki vardır.Dileyen herkesin dunya hayatında Allahû TealÂ’nın kendisini bu noktaya ulaştırmasını Rabb’imizden diliyoruz.
__________________