Mutluluğu arıyorsanız başka bir yere bakmanıza gerek yok.Sadece kendi icinize bakmalısınız.Bu sayede gercek mutluluğa erişebilirsiniz.

İnsanlar coğu zaman başkalarını mutlu etmek icin; başkalarının istediği gibi bir yaşam yaşıyor.Sırf başkaları kendisini beğensin diye yaşıyor ve sırf başka insanları rahatlatmak icin onların istediği şeyleri yapmak zorunda kalıyor.Başka insanların verebileceği tepkinin korkusu ile duşuncelerini acıklıyamıyor ve sonucta coğunluğun duşuncesine uymak zorunda kalıyor.Başka insanların keyfi isteklerinin dayatmasına karşı cıkmayan bir insan bir sure toplumun icinde sıradan bir istatistik konumuna geliyor.Bu durum insanda huzursuzluk ve mutsuzluğun başlamasına sebep oluyor.

Bu durumu birkac ornek ile acıklamak gerekirse, şu tur ornekler verilebilir.Bugun cep telefonu kullanmayan bir insan garipsenebiliyor.Veyahut e-postası olmayan veyahut evinde televizyon, telefon kullanmak istemeyen daha ileri gidersek evinde lamba yerine mum ışığında yaşamak isteyen bir insan diğer insanlar tarafından deli,meczup veyahut gerici olarak isimlendiriliyor.Bu durumda bu tur sıfatlandırmalara maruz kalmak istemeyen insan ise mecburi olarak cep telefonu kullanıyor ve mecburi olarak sırf geri kafalı demesinler diye evinde televizyon izleyerek vakit kaybediyor.

Veyahut sırf ailesi, arkadaşları v.b. istediği icin hic istemediği, sevmediği kararlara boyun eğiyor.Fikrini beyan ettiğinde(Yada beyan etmek istediğinde) ise cevresinden yoğun bir baskı geliyor.Bu baskılar karşısında dayanamayan insan ise istemediği kararlara uyuyor ve bu kararlara uymanın sıkıntısını icine atabiliyor.

Mutsuz olan insan ise zamanla buyuk bir boşluğa duştuğunu fark ediyor.Bu hissettiği boşluk duygusunun gitmesi icin ise değişik yollara sapabiliyor.bu yollardan sadece birisi insanı doğru yola goturuyor.İcindeki sesi dinleyen insan ne halde olursa olsun mutlaka doğru yola ulaşıyor.Yani insan istediği bir şeyin, duşunduğu bir duşuncenin doğruluğu ve yanlışlığına icindeki sesi dinleyerek ulaşabiliyor.Bu durumda insan zamanla kendisine guvenmeyi ve kendi isteği ile karar vermeyi oğrenebiliyor.Kendi hayatını, kendi kararları ile şekillendiren bir insan ise mutlu oluyor.

Yalnız bu her insanın uyması gereken bir kural değildir.Cunku insan kendi hayatını kendi kararları ile şekillendirirken, başkalarının hayatına mudahele ederek o insanların mutsuz olmasını sağlıyor.Başka insanları mutsuz etmeye başlayan bir insana buyuklerinin yol gostermesi ve eğer yanlış bir davranış yapıyorsa uyarması gerekir.Cunku her insanın yetiştirilme tarzı, zekası, algılama bicimi ve davranışları değişiktir.Bu yuzden bir insan icindeki sesi dinleyerek doğruyu ve yanlışı ayırt edebilirken; diğer bir insan bu ayırımı yapamıyor.Bu durumda her bir insan; karşısındaki insanın ic alemini oğrenmeden, kendi ic alemindeki karara gore hukum vermesiyle sonuclanıyor ve karışıklıklarda insanın karşısındaki insanı anlamaması ile ortaya cıkıyor.Bunun sonucu olarak ise toplumsal mutsuzluklar gorulebiliyor.

Alıntı değildir.Tarafımca yazılmıştır.

Kul olan haddini bilmelidir.
__________________