Ebu Said-i Harraz hzleri bir defasında sokağa cıktığında bir kalabalığı gordu ... İnsanlar bir delinin başında toplanmışlardı. Deli kacıyor, onlar peşinden koşuyorlardı. Deli onlara doğru donunce kacıyorlar sonra deli peşlerine duşuyordu.

Ebu Said-i Harraz hz. leri; “Dur ey deli” diye seslendi. Bunu duyan deli donup baktı ve ; “Deli kime derler biliyor musun.?“ dedi.


Ebu Said-i Harraz hzleri “ Hayır bilmiyorum” deyince , deli dedi ki;

“ Deli ona derler ki, attığı her adımda Allah’u Tealayı anmaz ve gafil gezer. Asıl buyukluk kalp olgunluğudur.“

Ebul Hasan-ı Şazili hz. lerine sordular; “ Zahirde senin oyle buyuk bir kemalin, olgunluğun, bir ibadetin olmadığı halde bu insanlar neden sana bu derece hurmet gosteriyorlar? Bunun sebebi nedir? diye sorduklarında, Ebul Hasan-ı Şazili hzleri buyurdu ki; ”Yalnız bir sebeple insanlar boyle yapıyorlar, oda dunya ehlini terk etmek, dunya ve ehlini terk etmek, işinizi gucunuzu terk etmek değil, yalnız dunya ve ehlinin sevgisini gonulden cıkarmaktır. Bu mahlukatı gonlumuze sokmamak, dunya ve mahluku cenab-ı Hakkın muhabbetine ortak ettirmemektir.”

”Bu insanlar acaibdir. Anlar daima dış gorunuşe bakarlar ve adamın zahid, dunyaya duşkun olmadığını gorurler, abid, cok ibadet eden ise, buyuk kimse derler, şuphesiz bu buyukluk ise de asıl buyukluk ve olgunluk kalpteki olgunluktur. Zahir, gorunen işlerimiz malumdur yemek, icmek,yatmak,uyumak, ibadet ve taat etmek,haramlardan sakınmak vesairedir. Batının ise Allah’u teala ile huzur bulmaktır. Ahlakı-ı ilahiye ile ahlaklanmaktır.”

İnsanın esas olgunluğu batındadır. Zahirde her işi yerli yerine yapsak fakat kalbimizde kotu ahlaktan kurtulamazsak, gafil ve cahil kalarak, cenab-ı Hakkın rızasına kavuşabilirmiyiz?
__________________