Aşağıdaki yazı, OsmÂnlı pÂdişÃ‚hlarının otuzaltıncısı, sonuncusu, sultÂn Muhammed Vahîdeddîn hÂn “rahmetullahi teÂl aleyh” zemÂnında, medresetulmutehassısînde tesavvuf muderrisi olan Hicri 14.asrın muceddid-i,buyuk veli,murşid-i kÂmil,evlad-ı resul,Es seyyid Abdulhakim-i ArvÂsî hazretleri ''rahmetullahi teÂl aleyh'' (Keşkul) ismindeki kitÂbından alındı. Keşkul basılmamışdır.

Cin var mı, diye soranlara, acele cevÂb vermek îcÂb eder. Cunki, Cinnin var olmasında şubhe etmek, pek tehlukelidir. CevÂb olarak, islÂm Âlimlerinin sağlam kitÂblarından cıkardığım, aşağıdaki bilgileri, dikkatle ve insÂf ile okumak ve doğru duşunerek, anlamak lÂzımdır.

Cin, cinnet, cinÂn, Cennet, cenÂn ve cenîn gibi C ve N harflerinden meydÂna gelen kelimeler (ortulu) demekdir. Cennet denilen yer, meyveler, cicekler, kokular ile ortulu olduğundan, bu ism verilmişdir. Delilere, mecnûn denilmesi de, aklının ortulu olduğu icindir. Geceye (Cunn-i leyl) denir. Cunki, karanlık, gun ışığını ortmuşdur. Cin denilen mahlûklar da, gozumuzden ortulu olduğu icin, cin denilmişdir. Cin kelimesi, Cinnî isminin cem’idir. Cin, cinnîler demekdir. Peri, fÂrisîde, cin demekdir.

Mahlûklar, gorulen, gorulmiyen diye iki kısmdır. Ayrıca, mekÂnsız, madde olmıyan mahlûklar da vardır. İmÂm-ı MÂverdî diyor ki, (Cin, dort ana maddeden yapılmışdır: Su, toprak maddeleri, havadaki gazlar ve ateş. Bunlardan ateş; alev, ışık ve dumandır. MÂric denilen, alev kısmından yaratılan cinnîlerin mu’minleri, kÂfirleri, fÂsıkları vardır). Bugunku fen bilgimize gore, bu dort ana madde, yuzbeş elementden (basît cismden) meydÂna gelmekdedir. Şu hÂlde butun mahlûklar, elementlerden yapılmış olup, enerji (kudret) taşırlar. Normal fizik şartlarında, katı ve sıvı (mÂyı’) hÂlinde bulunan varlıkları ve renkli gazları gorebildiğimiz icin bunlardan yapılmış cismler gorunur. Mesel insanda katı maddeler ve su cok (yuzde yetmişden fazla) bulunduğundan, insan gorunuyor. Otlar ve butun hayvanlar da boyledir.
Cinnîler, havadan ve nÂrdan [ya’nî ateşden] meydÂna gelmişdir. [Ateşin alev kısmı gorunmez, icindeki katı zerreler, sıcakda ışıklandığı icin, parlak gorunuyor.] Bunun icin, cin de gorunmez.
Alev iki kısmdır: Biri zulmÂnî [gorunmiyen], ikincisi nûrÂnî [bu da gorunmez]. ZulmÂnî olandan cin, nûrÂnî olandan ise melekler yaratılmışdır. İnsanlar, toprak maddelerinden yaratıldığı hÂlde, Allahu teÂlÂ, bu maddeleri organik ve organize hÂle, et ve kemiğe cevirdiği gibi, meleklerde ve cinde alev şekli değişerek, onlara mahsûs latîf, her şekle donebilen bir hÂle gelmişdir.
Cinnin ta’rîfi şoyledir: Cin ya’nî peri, ateşin alev kısmından yapılmış cismler olup, her şekle girebilirler.
Melekler ise, nûrÂnî cismlerdir. Muhtelif şekllere girebilirler. Melek ile cin, yaratılış bakımından birbirine yakındır. Melekler, muhteremdir, kıymetlidir. Cin, hakîrdir, kıymetsizdir. Melekde, nûr [ışık] kısmı, cinde ise, alev maddesi fazladır. Elbette nûr, zulmetden efdaldir. Meleklerin, cinnîlere yakınlığı, insanın hayvana yakınlığı gibidir. İnsanların ustun olanları, melekden kıymetli, cin de hayvandan kıymetlidir.

İslÂm Âlimlerinin coğu, meleklere cism dedi. Doğrusu da oyledir.
Meleklerin varlığına inanmıyan kÂfir olur. Cism olduklarına inanmıyan kÂfir olmaz, bid’at sÂhibi olur.

Cinnin varlığına da inanmıyan kÂfir olur. Eski felsefecilerden bir kısmı, Kaderiyye [ya’nî mu’tezile] fırkasının coğu ve zındıklar, Cin ve şeytÂnlara inanmadı. Cin, zekî, dÂhî insan demekdir. ŞeytÂnlar da, kotu kimseler demekdir dediler. Din kitÂblarını okumıyan ve islÂm Âlimlerinin sozlerini bilmiyen, elbette inanmaz. Fekat, Kur’Ân-ı kerîmde acıkca bildirildiği hÂlde ve islÂm buyuklerinin kitÂbları dolu olduğu hÂlde, Kaderiyye fırkasının inanmaması, şaşılacak şeydir. Cunki bunlar, Kur’Ân-ı kerîme uyduklarını soyluyor. Demek ki, bu kadar uymakdadırlar. HÂlbuki, Cinnin var olması, akla uymıyan birşey değildir. Ya’nî aklın red edeceği birşey değildir. Cunki, Allahu teÂlÂnın kudretinin yapamıyacağı birşey değildir. Bugun fen adamları, akl ve din sÂhibleri, aklın imkÂnsız demediği şeyleri red etmiyor. Kur’Ân-ı kerîmde bildirilen şeylere, kelimenin acık ve meşhûr ma’nÂlarını vermek lÂzımdır. Şeyh-i ekber [Muhyiddîn-i Arabî] “kuddise sirruh”, Cinnin var olduğunu, şu Âyet-i kerîmeler ile gosteriyor:
1 — ZÂriyÂt sûresinin ellialtıncı Âyetinde meÂlen, (İnsanları ve Cinnîleri ancak, beni bilip itÂ’at, ibÂdet etmeleri icin yaratdım) buyruluyor.
2 — Errahman sûresi, yetmişdorduncu Âyetinde, Cinnin Cennete gireceği bildiriliyor.
3 — Errahman sûresinin otuzbirinci Âyetinde (SekalÂn) buyuruyor ki, (Ey insanlar ve cinnîler!) demekdir. Resûl-i sekaleyn, muftîyussekaleyn, gavsussekaleyn [ya’nî, insanların ve cinnin Peygamberi, muftîsi, velîsi] gibi ismler de, cinnin varlığını gostermekdedir.

KitÂblı kÂfirlerin hepsi, ateşe tapanlar, puta tapanlar, budistler, muşrikler ve Yunan felesoflarının coğu ve tesavvuf buyukleri cinnin var olduğuna inanıyor. SuleymÂn aleyhisselÂmın vak’ası da, cinnin varlığını gostermekdedir.
Cinnîleri anlatan Âyet-i kerîmelere, akllarına gore, başka ma’n verenler murted olur. (Milel-nihal) kitÂbında ve imÂm-ı Muhammed Birgivînin “rahmetullahi aleyh” yazdığı (Tarîkat-i Muhammediyye) kitÂbındaki fetv ve (AkÂ’id-i Nesef&#238 şerhindeki acıklama, murted olacaklarını bildirmekdedir. Fetv şudur:
(Kur’Ân-ı kerîmin Âyetlerine, kelimelerin acık, meşhûr ma’nÂları verilir. Bu ma’nÂları değişdirerek, bÂtınîlere [İsmÂ’îlîlere] uyanlar kÂfir olur).
Kul-e’ûzu sûresi ve Cin sûresi, cinnin varlığını acıkca haber vermekdedir.
[Bilgileri noksÂn ba’zı kimselerin, cinnîleri hayÂl (illuzyon) sanarak, yok demeleri kıymetsizdir. Korkudan, goz onunde hÂsıl olan hayÂller, elbette yokdur. Fekat, bu hÂyalleri cin sanmak, cinden haberi olmamak demekdir. Birşeye yok diyebilmek icin, o şeyi tanımak, kavramak lÂzımdır. Tanımadan yok demek, cocukca lÂf olur. Bu gibilere, ilm adamı demek, yersiz olur. Butun Peygamberlerin haber verdiği ve hele, Peygamberlerin en ustununun “aleyhi ve aleyhimussalevÂtu vetteslîmÂt” ceşidli zemÂnlarda haber verdiği bir bilgiye, akla, tecribeye dayanmadan, zan yolu ile, cala kalem yok demek, ilm adamına yakışır bir şey değildir. Cinne, meleklere, Cennete, Cehenneme hatt Allahu teÂlÂya inanmıyanların biricik sozleri, (Kim gitmiş, kim gormuş. Var olsalardı gorurduk. Gorulmiyen şeye inanmak, abdallık olur) demeleridir. Gozun akla değil, aklın goze bağlı olması lÂzım sanıyorlar. HÂlbuki akl, duygu organları ustunde bir kuvvetdir ve his edilen şeylerin doğrusunu, yanlışını ayıran bir hÂkimdir. İnsanlar, goze tÂbi’ olsaydı, insanlık şerefi, gozun kuvveti ile olculseydi, kedi, kopek ve fÂrenin insandan dah şerefli, dah kıymetli olması lÂzım gelirdi. Cunki, bu hayvanlar, karanlıkda da goruyor, insan ise goremiyor. O hÂlde, goremediğine inanmak istemiyen kimse, insanlığı, hayvandan aşağı duşurmekdedir. Demek ki, his organlarımız, aklın uşakları, Âletleridir. Kumandan, hÂkim, akldır. Akl, gorunmiyen, duyulmıyan şeyleri red etmediği gibi, yokluğu isbÂt edilemiyen ve anlaşılamıyan şeylere de yok demez. Bunlara yok demek, akla uygun bir soz olmaz].
Cinnin varlığı, dînin acıkca bildirdiği birşey olduğundan, inanmıyan muslimÂnlıkdan cıkar, hicbir ibÂdeti kabûl olmaz.
Cinnin insanlara zarar verdikleri, yardım etdikleri, insanları isteklerine kavuşdurdukları, ceşidli zemÂnlarda, bircok muslimÂn ve kÂfirler tarafından gorulmuş ve haber verilmişdir. Buna karşılık, inanmıyanlar, pek azdır. Ya’nî yalnız felesof taklîdcileri ve tıb diploması alan birkac kimsedir. Eski tecribeli doktorlar ve şimdi, tıbbı zevk edinip ihtisÂs kazananların coğu, yok deyip gecemiyor, muslimÂnlara uyuyorlar. İslÂm Âleminin en buyuk doktoru olan İbni SînÂ, Yunan felesoflarının te’sîri altında kalıp, islÂmiyyetden bir nasîb alamadığı hÂlde, (Kanûn) ismindeki kitÂbında, Sar’a hastalığını anlatırken, Cinden bahs etmekdedir. Mesel diyor ki, (Hastalıklara bircok maddeler sebeb olduğu gibi, cinnin hÂsıl etdiği hastalıklar da vardır ve meşhûrdur).
[Cin hakkında bilgi, her Peygamberin kitÂbında vardı. SuleymÂn aleyhisselÂmın emri ile iş gorurlerdi. İdrîs “aleyhisselÂm” diri olarak Cennete cıkarılınca, onu cok sevenler, ayrılık acısına dayanamadı. Resmini yapıp seyr eyledi. Dah sonra gelenler, bu resmleri tanrı sandı. Ceşidli heykeller de yapılıp tapıldı. Boylece putperestlik meydÂna cıkdı. Peygamberimizden “sallallahu aleyhi ve sellem” bin sene once, Hicazdaki HuzÂ’a hukûmetinin reîsi olan Amr bin Luhay, puta tapınmak dînini ŞÃ‚mdan Mekkeye getirdi. Putlara tapanlar, putlardan ses işitirdi. Cin, putun, ya’nî heykelin icine girip soylerdi. Peygamberimizin “sallallahu teÂl aleyhi ve sellem” dunyÂya teşrîf etdiği, islÂmiyyetin başladığı, bircok putlardan işitilmişdi. Bu sozlerle, cok kimselerin muslimÂn olduğu, (Mir’Ât-i Mekke) tÂrîh kitÂbında uzun yazılıdır. ŞeytÂnlar, diri insanın icine de girer. İnsanın his ve hareket sinirlerine te’sîr ederek, hareket ve ses hÂsıl ederler. İnsanın, bu kendi soz ve hareketinden haberi olmaz. Boylece vaktîle Romada ve Peştede, son zemÂnlarda Adanada konuşan cocuk ve hastalar gorulmuşdur. Bunları konuşduran cin, uzak memleketlerdeki vey eski zemÂnlardaki şeyleri soylediklerinden, ba’zı kimseler, bu cocukların iki rûhlu olduğunu vey başka insanın rûhunu taşıdığını, ya’nî tenÂsuh sanmışdır. Boyle zan etmenin yanlış olduğunu, dînimiz acıkca bildirmekdedir. Eskiden kÂhinler, cinnîlerden ba’zı şeyler işiterek falcılık yapardı. Bunun icin, puta tapanlar, cinnin varlığına inanır ve cinden korkardı. Cinnin var olduğunu, muslimÂnlar, putperestlerden işiterek oğrenmedi. Kur’Ân-ı kerîmden ve Muhammed aleyhisselÂmdan oğrendi. MuslimÂnlar, puta tapanlar gibi, cinden korkmaz. MuhÂfaza melekleri, insanları cinden koruduğu gibi, Âyet-i kerîme ve du okuyup, Allahu teÂlÂya sığınanlara da birşey yapamazlar].

--- ---



2.KISIM

İnsanlar, ilk olarak, toprakdan yaratıldığı gibi, cin de, alevden yaratıldı. Cin de, erkek ve dişi olur. Evlenmeleri, evleri, yimeleri, icmeleri, uremeleri, olmeleri hakkında ve Muhammed aleyhisselÂmın onlara da Peygamber olduğu, Kur’Ân-ı kerîmi dinledikleri, Mekke-i mukerremede ve Medîne-i munevverede toplandıkları ve Resûl-i ekremin “sallallahu aleyhi ve sellem” onlara Kur’Ân-ı kerîm okuduğu, ibÂdet etdikleri, sadaka verdikleri, iyi işlerine sevÂb verildiği, cin kÂfirlerinin Cehenneme gireceği, mu’minlerinin Cennete gireceği ve Cennetde Allahu teÂlÂyı gorecekleri, Cinnin arkasında nemÂz kılanın nemÂzının sahîh olup olmıyacağı, Cum’a ve cemÂ’atler onlar ile de olup olmıyacağı ve nemÂz kılanın onunden gecmeleri cÂiz olduğu, ceşidli kitÂblarda yazılıdır. İnsanın cin ile evlenmesinin cÂiz olduğu, cinnin insan kadınına te’arruz edince gusl abdesti lÂzım olduğu, cin ile insan arasında hÂsıl olan cocuğun nasıl olacağı [Belkıs gibi], Cinnin kesdiği hayvanın yimesi cÂiz olduğunu, cinnîlerin insan Âlimlerine suÂl sorup fetv aldıklarını, insanlara va’z etmelerini, insanlara şi’r soyleyip insanların işitmesini, insanlara, hastalık tedÂvîsi, ilÂc oğretdiklerini, insandan korkduklarını, insanlara itÂ’at etdiklerini bildiren, Âlimlerimizin ceşidli yazıları vardır. Bu kitÂblar, cinnin varlığını gostermekdedir.

Cinnîlerin insanlara olan zararlarına karşı tedbîr alınması, cinnin zararına karşı korunulması, cinnîlerin kucukleri yukseklerine ita’at etdikleri, insanların iyiliklerine karşı iyilik yapdıkları, kotuluğe karşı kotuluk ve zarar yapdıkları, sar’a hastasının bedenine girip, hastanın hareketleri ve işlerinin, cinnin hareketi ve işi olduğu, boyle hastanın tedÂvîsinde cin ile sorgu, suÂl, cevÂblaşma olduğu, cinnin insanlarla alay etdikleri, cinnin insan gibi, nazarları değeceği, cinnin harb etdikleri, bilhÂssa RamezÂn ayında azdıkları, cinnin insanlarla ibÂdet etdikleri, cinnin, hadîs-i şerîflerin sahîh olup olmamasında insanlarla muzÂkerede bulunmaları, Server-i Âlemin “sallallahu aleyhi ve sellem” Umm-i Ma’bedin cadırında musÂfir olduğunu Mekke ehÂlisine haber vermeleri, Umm-i Ma’bedin muslimÂn olduğunu haber vermeleri, Bedr muhÂrebesini haber vermeleri, gecmiş şeyleri cinden sormak cÂiz olduğu, ileride olacak şeyleri sormak cÂiz olmadığı, muezzinlerin ezÂnlarına, kıyÂmetde, cinnîlerin şÃ‚hid olacakları, Ebû Ubeyde ve arkadaşları vefÂt edince, cinnîlerin ağlayıp mÂtem etdikleri, Omer “radıyallahu anh” vefÂt etdiği zemÂn, mersiye okudukları, OsmÂn “radıyallahu anh” şehîd olunca, ağlayıp inledikleri, hazret-i Alînin “radıyallahu anh” şehîd olduğunu haber verdikleri, Huseyn “radıyallahu anh” şehîd olunca ağlayıp, bağırdıkları ve başka SahÂbîler şehîd olunca bildirdikleri, Omer bin Abdul’azîzin vefÂtını haber verdikleri, imÂm-ı a’zam Ebû Hanîfenin ve imÂm-ı ŞÃ‚fi’înin “rahmetullahi teÂl aleyhim ecma’în” vefÂtlarında ağladıkları, cinnin insan kalbine vesvese getirdiği ve dah pekcok meşhûr vak’a ve işler kıymetli kitÂblarda yazılıdır. Bunların hepsi, cinnin varlığını gostermekdedir. [Keci, yılan, kedi şekline girdikleri cok gorulmuşdur. Mikrop şekline de girip, insanın damarlarında dolaşırlar.]

Cinnîler yir, icer. Peygamberimiz “sallallahu aleyhi ve sellem”; (Sağ el ile yiyiniz, sağ el ile iciniz! Cunki, şeytÂn, sol eli ile yir ve sol eli ile icer!) buyurdu. ŞeytÂnların hepsi kÂfirdir. İnsanları aldatmağa uğraşırlar. İbÂdetleri unutdurup, gunÂhları iyi gosterirler. Nefsin arzûlarını kızışdırırlar. ŞeytÂnlar da, ateş ile havadan yaratılmışdır. Fekat cinde hava, şeytÂnda ateş fazladır. Cin ve şeytÂnlar, en ufak yerden gecerler, insanın icine, damarlarına girerler.
(Aynî tÂrîhi)nde diyor ki, (Cinnîlerin sayısı, insanların on katından fazladır. ŞeytÂnların sayısı, bu ikisinin on katlarından fazladır. Meleklerin sayısı da, bu ucunun sayılarının, on katından dah cokdur). [(BuhÂr&#238 şÃ‚rihlerinden Mahmûd bin Ahmedin (Aynî tÂrîhi) ondokuz cilddir.] Her insanın yanında, kÂfir bir cinnî arkadaşı vardır. Fekat, melekler, insanları bunların kotuluk yapmalarından korur. Cinden, Peygamber olmadığı (EşbÂh)da yazılıdır. Muhammed aleyhisselÂmdan once, cinnîlere Peygamber gelmediğini, imÂm-ı MukÂtil bildirmekdedir.

(EşbÂh) kitÂbının sÂhibi, bunun ikinci kısmında ve imÂm-ı Hamevî “rahmetullahi teÂl aleyhim”, bunun hÂşiyesinde diyor ki: İlk insan toprakdan yaratıldı. Butun insanların bedenleri toprak maddelerinden meydÂna gelmekdedir. Fekat insanlar, etdir, kemikdir. Toprak değildir. Cin de, ateşden meydÂna gelmiş ise de, ateş ve hava değildirler.

(Kurtubî tezkiresi)nde buyuruyor ki, (Cinnin olumu, yerde gÂib olmakdır. İhtiyÂrları, gencleşmeyince olmez. Olecekleri zemÂn, cocukluk hÂline doner ve yerde gÂib olurlar. Cin uc sınıfdır: Bir sınıfı, ruzgÂr ve hava gibidir. Bir kısmı yerdeki bocek ve hayvancıklar gibidir. Birinci kısmda, altmışsekizinci maddeye bakınız! Bir kısmı da emrlerle, ibÂdetle vazîfelidir. Bunlara hesÂb ve azÂb vardır).

Seyyid Omer “rahmetullahi teÂl aleyh” diyor ki, bana bir cin kızı geldi. Benimle evlenmek istedi. Şemseddîn Hanefîden sordum. Hanefî mezhebinde cÂiz değildir dedi. Boyle soyledim. Beni aldı. Yer altına, evlerine goturdu. Buyuklerine soyledi. Buyukleri dedi ki, seyyid Şemseddînin cevÂbı başımızın ustundedir. Fekat, cinnin insan ile evlenmesi, ŞÃ‚fi’î mezhebinde cÂizdir. Biz Hanefî değiliz, ŞÃ‚fi’îyiz.

İnsanların coğalması, menî iledir. Cinnin coğalması ise gaz (hava) iledir. Ya’nî erkekden dişiye bir gaz gecerek bundan, yavru hÂsıl olur. Bundan anlaşılıyor ki, insan ile cin evlenmesi, hayÂl iledir. Hakîkî evlenmek olmaz. Fekat, Âlimlerden coğu, hakîkî evlenmek olmakdadır dedi ve gusl abdesti lÂzım olur ve Belkıs, insan ile cin arasında hÂsıl olmuşdur dediler. [Cin, insan şekline girip evlenmekdedir.]

İnsan, cinni ve şeytÂnları, uyanık iken ve ru’yÂda gorebilir. Cunki, onlar her şekle girebilir. Cok guzel sûretlere girerler. İhtilÂma sebeb olurlar. Peygamberlerden “aleyhimusselÂm” ve EvliyÂdan coğu şeytÂnı gormuş ve konuşmuşdur. Her ne şeklde olursa olsun, cinni goren kimse, hep ona bakarsa cin şeklini değişdiremez. Gozden kacamaz. Ona sorup cevÂb alınabilir. Bir Ân başka tarafa bakılırsa, hemen kendi şekline girip gayb olur. İmÂm-ı ŞÃ‚fi’î “rahmetullahi aleyh”, (Cinni kendi şeklinde gorduğunu iddi’ eden kimsenin şÃ‚hidliği kabûl olmaz!) buyurdu. Cunki, hayÂli kuvvetli olanlar, bulunmıyan şeyleri goruyorum sanır. HayÂlleri [illuziyonları] birşey sanır. Sihr yapılmış kimseler de, boyle hayÂller gorup, bunları cism zan eder. HayÂli fazla olanlara, cirkin şeyler guzel gorunur. Cirkin tarafları gorunmez. DunyÂya duşkun olanlara, dunyÂnın herşeyi boyle gorunur. Cirkinlikler, guzel gorunur. Fekat uyanık olanlar, keskin goruşluler, herşeyin doğrusunu gorup aldanmaz.
İnsanın cin ile tanışması, arkadaş olması, kıymetli birşey değildir, zararlıdır. Onlarla konuşmak, fÂsık insanla arkadaşlık etmek gibidir. Onlarla tanışan kimse, fÂide gormemişdir. Muhyiddîn-i Arabî “kuddise sirruh” (FutûhÂt) kitÂbının ellibirinci bÂbında buyuruyor ki: (Hicbir insan, cinden Allahu teÂlÂya Âid bir bilgi edinmemişdir. Cunki, cinnin din bilgileri pek azdır. Onlardan duny bilgileri edineceğini sanan kimse de, aldanmakdadır. Cunki, fÂidesiz şeyle vakt gecirmeğe sebeb olurlar. Onlarla tanışanlar, kibrli olur. HÂlbuki, Allahu teÂlÂ, kibrli olanı sevmez). (ReşehÂt)da molla CÂmî hazretlerinin halîfesi, Abdulgafûr-i LÂrî, Muhyiddîn-i Arabînin bir risÂlesinde şoyle buyurduğunu bildiriyor: (Cinnin ilk babaları İblîs değildir. İblîs, cin tÂifesindendir. Cin, ateş ve havadan yaratıldığı icin cok latîfdirler. Cabuk hareket ederler. İnsan bunlara hafîf carpınca, hemen olurler. Bunun icin, omrleri kısadır. Din bilgileri azdır. Kibrli olduklarından, birbirleri ile, hep mucÂdele, muhÂrebe ederler. Ateşden mute’essir olmazlar. Cehennemlik olanları, Zemherîrde, ya’nî soğuk Cehennemde azÂb goreceklerdir. İblîs ve cocukları, hak ve sevÂb olan iyi şeyleri yapmağı da insana hÂtırlatırlar. Fekat, bunları yaparken, nefsde ucb, riy hÂsıl olarak vey farzın kacırılmasına sebeb olarak, insan cok gunÂha girer). Cin ile tanışmağa ozenmemeli, EvliyÂ-i kirÂmın rûhÂniyyetlerinden istifÂde etmeğe calışmalıdır. EvliyÂnın rûhları, gorunmeden de, kendi beşerî şeklinde gorunerek de, sevdiklerine fÂide verir ve belÂlardan korur. Onları tanımağa, sevmeğe ve sevilmeğe uğraşmalıdır.
(Hadîkat-un-nediyye)de, butun bedenin Âfetlerini bildirirken, yazılı olan hadîs-i şerîfde buyuruluyor ki, (Tetayyur eden ve tetayyur olunan ve kÂhinlik yapan ve kÂhine giden ve sihr, buyu yapan ve yapdıran ve bunlara inanan, bizden değildir. Kur’Ân-ı kerîme inanmamışdır). Tetayyur, uğursuzluğa inanmakdır. KÂhinlik, cinden bir arkadaş edinip, olmuş ve olacak şeyleri ona sorup, ondan oğrenmek ve bunları başkalarına bildirmekdir. Cinle tanışan falcılar ve yıldıznÂmeye bakıp, sorulan herşeye cevÂb verenler boyledir. Bunlara ve buyuculere gidip, soylediklerine, yapdıklarına inanmak, ba’zan doğru cıksa bile, Allahdan başkasının herşeyi bildiğine ve her dilediğini yapacağına inanmak olup, kufr olur.

-------------------

3.KISIM


İbni Hacer-i Hiytemî, (FetÂvÂ-yı hadîsiyye)nin yuzyirminci sahîfesinde diyor ki, (Birinin kolunu kesip, sonra yapışdırmak, kendi ağzına, bedenine bıcak, kama sokup cıkarmak gibi gosteriler yapan tarîkatcılar, bu gosterilerini sihr, goz boyamak şeklinde yapıp, kerÂmet gosterdiğini soylerse, hÂkim tarafından oldurulur. Başka şeklde yapıyorsa, oldurulmez. Fekat, ağır cezÂlandırılır. MÂlikî Âlimlerinden Abdullah ibni ebî Zeyd KayrevÂnî “rahmetullahi aleyh” (İsbÂt-u kerÂmÂt-il-EvliyÂ) kitÂbında diyor ki, sihrinde kufre sebeb olacak şey yoksa, el cabukluğu yapıyorsa, fekat kerÂmet ve tarîkatcılık şeklinde gosterirse, cezÂlandırılır. Boyle tarîkatcıların yanlarına gitmek, seyr etmek cÂiz değildir. Bir kadın, zevcine, kendisinden vey başkasından soğuması icin buyu yapdığını soyledi. Bunu oldurmediler. CezÂlandırdılar. İbni Ebî Zeyd “rahmetullahi teÂl aleyh” diyor ki, (Bir kimse, kitÂba bakarak cin ile konuşduğunu, bu cinne emr ederek, sar’a yapan habîs cinni kovduğunu, buyu cozduğunu, habîs cinni oldurduğunu soylerse, buna inanmamalıdır). Cin ile arkadaşlık etdiğini, cin pÂdişÃ‚hına hizmet etdiğini soyliyen kimsenin buyucu olduğu anlaşılır. Mısrdaki FÂtımî devletinin altıncı reîsi olan HÂkim bi-emrillah Mansûr, DırÂr ve bunun talebesi Hamzaya uyarak, cin ile tanışdı ve Cin pÂdişÃ‚hına hizmet ederek, sapıtdı. ŞeytÂnların maskarası oldu. Tanrılık da’vÂsına kalkdı. İbni Ebî Zeyd diyor ki, (Cinci tarîkatcıya inanmak, insanı cinden kurtardığına inanarak, ona ucret vermek cÂiz değildir. Buyu cozene de para vermek cÂiz değildir). Kocasının muhabbet etmesi ve kendisine eziyyet etmemesi icin, bir kadına, Kur’Ân-ı kerîmden ve Selef-i sÂlihînin bildirdikleri duÂlardan muska yazmak, karşılık birşey istememek cÂizdir. Ne olduğu bilinmiyen şeyleri yazmak, okumak ve kendisine okutmak, bunları muska, tutsu yapmak harÂmdır). KÂdî-zÂde, (Birgivî vasıyyetnÂmesi)ni acıklarken, Birgivînin, (Bir kimse, ben calınanları, gayb olanları bilirim dese, boyle soyliyen ve buna inanan kÂfir olur. Bana cin haber verir. Bunun icin bilirim dese, yine kÂfir olur. ZîrÂ, cin de gaybı bilmez. Gaybı yalnız Allahu teÂl bilir. Ondan başka kimse bilmez) yazısını, (Allahu teÂlÂnın vahy ve ilhÂm etdikleri bilir. Cin, herşeyi bilmez. Allahu teÂlÂnın bildirdiğini ve gorup anladığını bilir. Cin, bu iki yoldan oğrendiğini haber verirse, bana cin haber verdi demekde zarar yokdur. Peygamberler kabrlerinde, bilmediğimiz bir hayÂt ile diridirler. Allahu teÂlÂ, onlara vahy, ilhÂm ve keşf yolu ile, gayb ve gizli şeyleri bildirmişdir. Diri insanların işlerini ve hÂllerini onlara ve dilediği mu’minlerin rûhlarına bildirmekdedir) şeklinde acıklamakdadır. Cinnin sÂlih olanlarına da bildirmesi cÂizdir. Fekat, mu’min ve sÂlih olmıyan, bid’at ehli ve fÂsık tarîkatcıların, yobazların yalanlarına inanmamak, tuzaklarına duşerek, felÂkete suruklenmemek icin, cok uyanık olmalıdır. 909.cu sahîfeye ve (El-munîre) kitÂbına bakınız!

(Durr-ul-muhtÂr)ın TahtÂvî ve İbni Âbidîn hÂşiyelerinde, son cildin sonunda diyor ki, (İnsanın, bilmesi lÂzım olmıyan şeyleri munÂkaşa etmek mekrûhdur. Oğrenmesi emr edilmemiş olan şeyleri sormak cÂiz değildir. MeselÂ, Lokman ve Zulkarneyn Peygamber midir, değil midir? CebrÂîl aleyhisselÂm, Peygamberlere nasıl gelirdi? Melek ve Cin, insanlara ne şeklde gorunurler? İnsan şeklinde gorunurken, yine cin ve melek midirler? Cennet ve Cehennem nerededirler? KıyÂmet ne zemÂn kopacak? Îs aleyhisselÂm, gokden ne zemÂn inecek? İsmÂ’îl ve İshak aleyhimesselÂmdan hangisi efdaldir ve hangisi kurban edildi? FÂtıma ve Âişeden “radıyallahu teÂl anhum” hangisi dah efdaldir? Resûlullahın “sallallahu aleyhi ve sellem” ana babaları ve Ebû TÂlib hangi dinde idiler? İbrÂhîm aleyhisselÂmın babası kim idi? Bunlar gibi şeyleri sormamalıdır. Bunları oğrenmekle emr olunmadık).
(Hazînet-ul-esrÂr) kitÂbında diyor ki, Sar’a hastasından, rûhÂnînin def’ edilmesine ve hastanın şifÂsına Âid hadîs-i şerîfleri bildirelim: [(Lugat-ı NÂci)de cin kelimesinde diyor ki (RûhÂniyyûn uc sınıfdır: Hep iyilik yapan, ahyÂr. Melekler boyledir. Hep kotuluk yapan eşrÂr. ŞeytÂnlar boyledir. İyilik de, kotuluk de yapan evsÂt. Cinler boyledir.] (Herkese LÂzım Olan ÎmÂn) 26.cı sahîfeye bakınız!
İmÂm-ı Beyhekî (DelÂil-un-nubuvve) kitÂbında ve imÂm-ı Kurtubî (Tezkire) kitÂbında bildiriyor ki, Ebû DucÂne “radıyallahu anh” buyurdu ki, yatıyordum. Değirmen sesi gibi ve ağac yapraklarının sesi gibi, ses duydum ve şimşek gibi, parıltı gordum. Başımı kaldırdım. Odanın ortasında, siyÂh birşey yukseldiğini gordum. Elimle yokladım. Kirpi derisi gibi idi. Yuzume, kıvılcım gibi şeyler atmağa başladı. Hemen Resûlullaha “sallallahu aleyhi ve sellem” gidip, anlatdım. Buyurdu ki, (Y Eb DucÂne! Allahu teÂlÂ, evine hayr ve bereket versin!). Kalem ve kÂğıd istedi. Alîye “radıyallahu anh” bir mektûb yazdırdı. Mektûbu alıp, eve goturdum. Başımın altına koyup, uyudum. FeryÂd eden bir ses, beni uyandırdı. Diyordu ki, (Y Eb DucÂne! Bu mektûbla, bizi yakdın. Senin sÂhibin, bizden elbette cok yuksekdir. Bu mektûbu, bizim karşımızdan kaldırmakdan başka, bizim icin, kurtuluş yokdur. Artık, senin ve komşularının evine gelemiyeceğiz. Bu mektûbun bulunduğu yerlere gelemeyiz). Ona dedim ki, sÂhibimden izn almadıkca bu mektûbu kaldırmam. Cin ağlamasından, feryÂdından, o gece, bana cok uzun geldi. SabÂh nemÂzını, mescidde kıldıkdan sonra, cinnin sozlerini anlatdım. Resûlullah “sallallahu aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (O mektûbu kaldır. Yoksa, mektûbun acısını, kıyÂmete kadar cekerler!).
Kefevînin (Mecmû’a-tul-fevÂid) kitÂbında ve Demîrînin (HayÂt-ul-hayvÂn) kitÂbı, kaf harfindeki (Kunfez) kelimesinde diyor ki, (Bir kimse, bu mektûbu, yanında taşısa vey evinde bulundursa, bu kimseye, eve ve etrÂfına cin gelmez ve dadanmış olup zarar veren cin de gider). Bu mektûb (Hazînet-ul-esrÂr) ve (HayÂt-ul-hayvÂn)da yazılıdır. SuleymÂniyye kutubhÂnesi, (Ayasofya) kısmında, [2912] sayıda (HayÂt-ul-hayvÂn)ın fÂrisîsi, [1913] de ise turkcesi vardır. MuslimÂnlara kolaylık olmak icin bu mektûb, (Teshîl-ul-menÂfi’) kitÂbının sonunda da [207.ci sahîfesinde de] yazılıdır. Bu kitÂb, (Hakîkat KitÂbevi)nde satılmakdadır.
Âyet-el-kursî, İhlÂs, Mu’avvizeteyn ve FÂtiha sûrelerini sıksık okumak da, insanı cinden muhÂfaza eder. Bu Âyet-i kerîmeleri okumakla ve bu mektûbu taşımakla ve şif Âyetlerini okumakla ve yazıp suyunu icmekle fÂidelenmek istiyenlerin Ehl-i sunnet i’tikÂdına uygun olarak doğru îmÂn sÂhibi olması lÂzımdır. Bunları yazanın ve kullananın i’tikÂdı doğru olmazsa ve kufr alÂmetlerini kullanır, harÂm işlerse, fÂideleri gorulmez.

FÂrisî (ŞevÂhid-un-nubuvve) 163.cu sahîfesindeki hadîs-i şerîfde, (Yatarken Âyet-el kursî okuyana, şeytÂn yaklaşamaz) buyuruldu.
KÂdî Bedruddîn-i Şeblînin “rahmetullahi teÂl aleyh” (AkÂm-il-MercÂn) kitÂbı arabî olup buyukdur. Hep cinden bahs etmekdedir. Bir yerinde diyor ki, (Cinden, gecmiş, olmuş şeyleri sorup oğrenmek cÂizdir. Gelecekde olacak şeyleri sormak cÂiz değildir. Gecmiş şeyleri gorup, işitip bilirler. Sar’a hastasını ve başka cin carpanları cinden kurtarmak icin, kufre sebeb olan şeyleri yapmak cÂiz değildir. Cinden kurtulmak icin en iyi on cÂreyi [kısaltarak] yazıyoruz:

1- E’ûzu Besmele ile FÂtiha sûresi okumalıdır.

2- E’ûzu Besmele ile iki Kul-e’ûzuyu okumalıdır.

3- E’ûzu Besmele ile Bekara sûresinin ilk beş Âyetini okumalıdır.

4- E’ûzu Besmele ile Âyet-el-kursî okumalıdır.

5- E’ûzu Besmele ile Bekara sûresinin son iki Âyetini okumalıdır.

6- E’ûzu Besmele ile Ha-Mîm Mu’mîn sûresinin başından (masîr)e kadar ve Âyet-el-kursî okumalıdır.

7- (L ilÂhe illallahu vahdehu l şerîke leh lehulmulku ve lehulhamdu ve huve al kulli şey’in kadîr) okumalıdır.

8- Cok (Allah) demelidir.

9- Hep abdestli bulunmalı, farzları ve sunnetleri hic terk etmemelidir.

10- Kadınlara bakmakdan, cok konuşmakdan, cok yimekden ve galabalıkdan sakınmalıdır). (BerekÂt) kitÂbında, Muhammed Sa’îdi “rahmetullahi teÂl aleyh” anlatırken sonunda, imÂm-ı RabbÂnînin “rahmetullahi teÂl aleyh” Cinden korunmak icin, (L havle vel kuvvete ill billah-il-aliyyil’azîm) okuduğunu yazıyor. İmÂm-ı RabbÂnî hazretleri, yuzyetmişdorduncu mektûbunda, Cini def’ icin bunu okumağı tavsiye etmekdedir. Buna, (Kelime-i temcîd) denir.
Şeyh-ul-islÂm İbni Hacer Hiytemînin “rahmetullahi teÂl aleyh” (Tezekkuru ÂsÂr-il-vÂride) kitÂbında da, cinden koruyan duÂlar yazılıdır. Bu kitÂb, SuleymÂniyye kutubhÂnesi, (Reîs-ul-kuttÂb Mustaf efendi) kısmında, [1150] sayı ile mevcûddur. (Hakîkat KitÂbevi) tarafından (Minha) sonunda basdırılmışdır.

Cin ve şeytÂn şerrinden kurtulmak icin ve sar’a hastalığına ve sihre karşı (Teshîl-ul-menÂfi’) kitÂbının sonundaki (ÂyÂt-ı hırz)ı yedi gun okumalı ve yazıp, uzerinde taşımalıdır.

CelÂleddîn-i Suyûtînin “rahmetullahi aleyh” (KitÂburrahme fittıbb-i velhikme) kitÂbında sihr, nazar ve cinden korunmak icin kıymetli bilgi vardır. Yuzellinci bÂbında buyuruyor ki, (ŞeytÂnın vesvesesinden, sıkıntıdan kurtulmak icin, hergun bu duÂyı okumalıdır: Y Allah-ur-rakîb-ul-hafîz-ur-rahîm. Y Allah-ul-hayy-ul-halîm-ul’azîm-ur-raûf-ul-kerîm. Y Allah-ul-hayy-ul-kayyum-ul-kÂimu al kulli nefsin bim kesebet, hul beynî ve beyne aduvvî!). Yuzyetmişdorduncu maddesi sonunda diyor ki, (Hiltit vey şeytÂn tersi adındaki zamkı yanında taşıyan kimseye cin gelmez. Sar’a hastası, bunu koklarsa, iyi olur). Asa Foetide denilen bu zamk, esmer, pis kokulu, recine olup, antispasmodique olarak, ya’nî sinirleri teskîn edici olarak Avrupada, toz, hap ve ihtikan şeklinde adale ve sinir gerginliğini gidermek icin, kullanılmakdadır. (Utruc), ya’nî Ağac-kavunu bulunan eve cin girmiyeceği, (HayÂt-ul-hayvÂn)da ve (KÂmûs)da yazılıdır.

İmÂm-ı RabbÂnî “rahmetullahi aleyh”, talebeleri ile, uzak bir yere gidiyordu. Gece, bir hÂnda kaldılar. (Bu gece, bu hÂnda bir bel hÂsıl olacak. Şu duÂyı okuyunuz!) buyurdu: (BismillÂhillezî lÂ-yedurru ma’ asmihî şey’un fil-Erd-ı vel fissemÂi ve huves-semî’ul’alîm). Gece buyuk yangın oldu. Bir odada eşyÂlar yandı. Bu odaya haber verilmemişdi. DuÂyı okuyanlara birşey olmadı. Bu duÂ, (Umdet-ul-islÂm) ve (BerekÂt) kitÂblarında yazılıdır. (Tergîb-us-salÂt) kitÂbında ve (KıyÂmet ve Âhıret) kitÂbı 155.ci sahîfesinde hadîs-i şerîf olduğu da bildirilmekdedir. Derdlerden, belÂlardan, fitne ve hastalıklardan korunmak icin, sabÂh ve akşam, İmÂmın bu sozunu hÂtırlayarak, uc kerre okumalıdır. ÂyÂt-i hırz [koruyucu Âyetler] da, okumalıdır.


Şu bilgileride nakletmek,inşÃ‚allahu teÂl faideli olacak:

Abdulhay Hazretleri ''rahmetullahi aleyh'' kitabı Senedul Mukadderat kitabının bir bolumunde Evinin bir bolumunu tamir ederken Başından gecen bir havadisi bize Şoyle Naklediyor.

-Değerli zevcem Fatma evimizin duvarlarının cok kotu durumda olduğunu,duvarlarımızda koca koca delikler olduğunu ve benim bunları kapatıp duvarı sağlamlaştırmam gerektirdiğini tenbihledi.Bende Bir perşembe gunu Başladım bu ricasını yerine getirmeye.Once taş ve camurla delikleri kapattım.Ardından duvarın tamamını yeniden camurla sıvadım.İşim gece karanlığına kadar surdu.

İşim bitip tam eve girerken yaptığım duvarın dibinde duran bir genc gozume gorundu.Şaşkın bir şekilde bana bakıyor ve bilmediğim bir lisanda birşeyler soyluyordu.Zevcemde bu yabancıyı gorunce ona elle ikazda bulunup eve girmesini tembihledim.Sonra bu gencin yanına Allahın selamı ile yaklaştım.O da bana karşılık verdi.

Gencin halinde bir gariplik hali vardı.Adını ve bu hanın yanında ne işi olduğunu sordum.

O da: "Bizi neden kovuyorsun biz sana asla bir fenalıkta bulunmadık ki" diye sitem etti.

Bende ona: "Benim Seni Tanımışlığım yoktur. Ben Sana ne kotulukle seni Kovmuş olabilirimki" dedim.

O da bana:"Biz bu evin ilk sahibi Hazreti Huseyin bin Ali (radîyallahu anh) Hazretlerinden beri burda iskan etmekteyiz.beraber nice sohbet ve ikramlara ortak olduk,coluk cocuğumuz onun okuyuşu ile nice fenalıklardan korundular.

Bizim elimizde rızkımızın azaldığı bir an koşup comertce ikramda bulundu.Bize Kuran Ve Tefsir konusunda nice sırlar belletti.Biz korku icindeyken bizi ehemmiyete alıp sakladı.Duşmalarımızı kahretti.Şimdi sen nasıl olurda ustadının baş koyduğu bu yola boyle saygısızlık ettin".

Bende ona beni itham ettiğin Şeylere yakınlığımın olmadığını ve bu ana kadar yoluma vede soyuma ihanet etmediğimi beyan ettim.

Oda bana:"Sen nesl-i ins'ten Ademden zuhur Abdulhay bin Hasanul Askerinin oğlu değilmisin?" diye sordu. Ben bu sorgudan cok urktum ve Kuran ile kendimi korumaya başladım.

Benim korunma halimi goren genc bana yaklaşıp:
"Ey AbdulHay kendinden once bizi koru biz şimdi ne yaparız hic duşunmedinmi?" diye şikayet etti.

Ben okumamı bitirip ona sordum:
"Hele bana deyiver sen nesin ve bana kırgınlığın nedendir?

O da:"Ben cinlerden Macric'ten(Allahın ilk yaratılan erkek cinin Adı) zuhur Hasan bin Abdullatif'in oğluyum burada uzun zamandır iskan etmekteyim.Sen bugun bu duvardaki delikleri kapatan değilmisin?

Bende: "Evet bunu ben yaptım".dedim.

O da bana sitemle: "Ey AbdulHay bilmez misin biz cinlerin musluman olanları Kabeye bakan ev duvarlarının icinde yaşarız.KÂfirlerimiz de hacet gorunen yerlerin duvar deliklerinde.Bu bilgi sana zahir olmadımı? Baban sana bu ilmi belletmedimi?" Bende bu konuda bana beyan edillen bir şey bırakılmadığına ve yaptığım şeyin fenasına şimdi vakıf olduğumu beyan edip ondan beni affetmesini ve bu hatamı telafi edeceğimi beyan ettim.

O da bana: "Oylese dinle ve belle ve bilmeyene iletki beni adem bu bilgiden her akıl sahibi bir ibret ve sır bula."

Bende: "Buyur Ya Hasan seni dinliyorum" dedim.

O da soze Besmele ile başlayıp bana anlatmaya başladı:
"Ey Abdulhay bizim neslimiz iki fırkadır biri gokte meskendir biride toprağın uzerindeki her sabit golgede yaşar.

Bizden biri mutlaka sizinle beraber yaşar.Atalarımızdan oğrendiğimize gore sizler yokken tum dunyada Allah biz cinler icin sayısız sabit golgesi olan kovuklar yaratmış ama isyankarlarımız yuzumden bu kovuklar melekler aracılıği ile Okunmuş Balcıklarla kapatılmıştır.O zaman bir cok soy farklı yerleri mesken tutmuş. Kimisi su kaynağına yakın olan kovukların golgelerinde.kimisi golgesi surekli sabit olan yerin altındaki kovuklarda .İsyankarlıklarından 3000 yıl gok ile yer arasında surgun yaşadıktan sonra tobesinde samimi olanlar Allahın bir rahmeti olarak meleklerin gozetiminde farklı yerlere yerleştirilmişlerdir.

Biz buraya onlar gibi surgun ile gelmeyen bir nesilden geliyoruz.Allah burayı bize bir lutuf olarak bizi ehlibeyt ailesinin yaşadığı yere mesken lutfunda bulumuş ve bizi cok hayırlı bir makama mazhar etmiştir.Biz burda iki kardeş olarak mesken ederiz.Kardeşimde burdadır.Beni yaptığın bu davranıştan o haberdar etmiştir.Ben bu haberi Kabeyi tavaf ederken oğrendim.Kardeşim durumu bana beyan edince durumu buyuklerimize acıkladık onlarda sadece beni seni uyarmam icin gorevlendirdiler.Bizden Biri sizden biriyle ancak tek bir kural uzeriyle buluşmasına izin verilmiştir.

O da muslumanın muslumana,inancsız inancsıza yakın olacaktır.Kim bu hududu ciğnerse ve hukmu bozarsa Allahın Latif kapısının bekcisi melek elindeki kurutup bitiren ateşi uzerimize atar.Ve bundan bu gune kadar hic bir curetkar kurtulmuş değildir.Ben muşkilimi Buyuklerimize arz ettim onlarda Allahın kendilerine emanet kıldığı Latif kapısı kilidinin anahtarını Allahın izniyle gecmem icin bu meleğin gozetimde bana verdiler.İcimizdeki kafirler asla bu kapıyı acamazlar.Bu onlara kıyamete kadar haram kılınmıştır.Şimdi sana durumumu beyan ettim senden ricamız ailemin yaşadığı bu kabeye bakan duvarının delikleri acmandır.Bu senden Kabenin sahibi olan Allahın adıyla rica ediyoruz."

Bende:
"Madem rican budur.Allahu teÂlÂ'nın ismi başım gozum ustune o duvardaki delikleri acacağım".dedim.Sonra helalleştik.

Bana gitmeden şunları oğretti:

"Ey AbdulHay gozunun onunde yanıp sonen kucuk nurları gorursen bilki bizden biri yanındadır.O yanıp sonen nurlar bizim gozlerimizdir.Boyle bir durumla karşılaşırsan bilki Biz orda sayı olarak fazlayızdır,toplanmışızdır.Bu toplanmalarımız Kuran dinlemek ve ibadet sırasında size cemmat olarak katılmamızdan dolayıdır.Her salı ve cumartesi akşamı iyimizde kotumuzde yeryuzunde gezmek ve rızık temin etmek icin musadelidir.O gun cocuklarınızı dışarda tutmayın.Cunku bu izini nefsine eğlence olarak kunlananlarımız vardır.yemeklerinizin ağızını besmele ile bir kapakla kapatın. yemek yediğiniz tum eşyaları yıkayıp oyle yatınız.Hayvanlarınızın ahırına cevizden yapılmış su ve yem kurnası kunlanmayın.

Bunu yaparsanız hayvanınız telef olur.Yattığınız yatakların ve ev eşyalarının cevizden yapılmış olmamasına dikkat edin.Banyo ve pis suyu kabe istikametine atmayın bizden bir cemaatin ofkeli bakışına sebep olursunuz.Bizden kim size boyle bakarsa Sara hali dediğiniz hal zuhur olur.Yemekten artan kemikleri besmele ile kabe istikametinde uzak bir yere temiz bir kapta yada ortuyle bırakın.bırakırken "Allahım Bu rızıkları senin gozetiminde musluman kardeşlerime hediye ediyorum.İhtiyac sahibi musluman kardeşlerime sadakamdır" deyip ihlas suresini o kemikler uzerine uzerine oku.O kemiklerden asla kafirler nasiplenemez.Ve bizden hayır duası alırsın.Bizden bir dua almış kimse'ye su bulmak kolaylaşır.Değerli madenlerin yerini biz ona fısıldarız.

Şayet gozunun onunden bir karartı gectiyse hemen Ayet el kursi oku ve Hazret-i Muhammed(sallallahu teÂl aleyhi ve sellem) ve Ehli-beytine (aleyhimurrîdvan) salavat et.Cunku yanında bizden bir deli vardır, bilmeyerek sana zarar vermemesi icin boyle yap.Cunku bizden sadece akli durumu eksik olanlar sizin aleminizde suresiz kalabilir ve gezebilir.Kıyamete kadar bir mesuliyetleride yoktur.O icinizden yanlışlıkla gecerse ve kendinizi koruma altına almış bir amelle dururken icinizden gecerse urperirsiniz.Onununuzde yatarken ona basarsanız durup dururken ayağınız tokezler.Sebepsiz sandığınız tokezlemeleriniz bundandır.

Dilini Isırırsan bilki bizim ısırdığımız birşeyi yemişsindir.Bizim ısırdığımız rızıktan yiyen kişinin dili takatsız kalıp kitlenip dişlerin onune gelip sıkışır.

Ey Abdulhay(rahmetullahi aleyh) Allahın (celle celaluhu) Rahmet ve bereketi tum muslumanların uzerine olsun." dedikten sonra ince bir duman cizgisi olup gozden kayboldu.
__________________