Bu yazıyı yazarken ne kadar utanıyorum anlatamam. İcimden ağlamak geliyor...
Uzun zaman once soylemek istemediğim buyuk bir gunahı defalarca işledim. Sonra tabi aklım başıma geldi, hatamı anladım Rabbime defalarca tevbe ettim, ediyorum da. Dualar ettim. Biliyorum ALLAH cok affedicir. Bundan kesinlikle şuphem yok. Ama aklıma geldikce, utanıyorum, kahroluyorum. İnsanlara acılıp icimi dokmem gerek, bende burayı tercih ettim. Unutmak istedikce karşıma cıkıyor. İcimdeki pişmanlığı kelimelere dokmem cok zor... Boyle sizinle paylaşmak istedim işte. Kusuruma bakmayın, rahatsızlık verdiysem hakkınızı helal edin... __________________