Biz, butun insanlara en icten, en halis, en ilÂhi duygular besliyoruz. Kimseye kasdımız, garazımız yok. İnsanlığıh iyiliğini istemekte, hayrını murad etmekteyiz.
Yunus Emre gibi, goturu Pazar eylemiş, 'yaradılanı Yaradan'dan oturu' hoş gormuşuz.
Duşunce tarzımız ve kafa yapımız şoyle:
Cihan halkı iki ana boluktur:
Mu'minler, muslumanlar; 2) İnanmayanlar, gayr-i muslimler...
Bunlardan mu'minler, kardeşlerimizdir. Onlara dostluk elimizi uzatmış, kucak acmışız. Bazıları henuz bizi tanımasalar, hatta yanlış yorumlasalar, aleyhimizde bulunsalar, husumet besleseler bile biz onları sevmekteyiz. Birgun gelip birbirlerimizi daha iyi anlayacağımızı temenni ederek ve umitle bekleyerek.. diyoruz ki:
Yıkanlar hÂtır-ı nÂ-şÃ‚dımı y Rabbi şÃ‚d olsun
Benim-cun nÂ-murÂd olsun diyenler ber-murÂd olsun.
Biz, ilÂhi bir kardeşliğe sahip muslumanların, birbirlerine zulm etmemesi, kardeşini duşmanın pencesine teslim eylememesi, terk etmemesi, yardımsız, yardımcısız bırakmaması, hor-hakir gormemesi; bilakis her vesileyle, her zaman, her yerde, malıyla, canıyla, gonulden desteklemesi gerektiğinin idraki icindeyiz. Bir muslumanın, diğer muslumana canı, kanı, malı, ınzı, şerefi.. haramdır; yani onlara el uzatamaz, su-i kasd edemez; tam aksine, koruyup kollaması gerekir.
Başkaları gibi, soy-sop, ırk, milliyet, bolge, hakimiyet, ustunluk, maddi menfaat, dil, tarih ve mazi daiyesi ve taassubuyla hareket etmiyoruz. O merhaleyi aşmışız, bu konulardaki kısır cekişmeleri yanlış, ters, zararlı ve husranlı goruyoruz.
Eğer zaman zaman ulkemizi, insanımızı, milletimizi, tarihimizi, kultur ve medeniyetimizi sevgiyle anıyorsak, bu şocenliğimizden değildir; vefa duygumuzdandır, aslımızı-neslimizi inkar etmediğimizdendir, ecdadın -coğunlukla- gercekten has, halis, temiz, pak, asil kimseler olduğunu mukayese ederek gorup anlamış olduğumuzdandır; başka insanlara karşı ayrılık, gayrılık, ustunluk, buyukluk iddiası guttuğumuzden değil. Hele Osmanlı'yı -hatası, savabıyla- sevmiş, savunmuşsak bu, onların İslam'a bağlılıklarından ve dinimize hizmetlerinden dolayıdır.
Gayr-i muslimlere ve inanmayanlara gelince; biz onları da Hz. Adem aleyhisselamdan kardeş biliyoruz:
Beni Adem a'zÂ-yı yek-digerend
Ki der Âferîniş zi yek gevherend
(MÂnÂsı: Adem oğulları bir vucudun parcaları gibi, birbirlerinin uzuvlarıdır: Cunku yaradılışta aynı cevherden oluşmuşlardır.)
Ayrıca onları, sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed'in bir başka tur ummeti "Ummet-i Da'vet"i olarak goruyoruz. Cunku hakikatte Efendimiz (s.a.s.)'ın davetine ve risalet hitabına onlar da muhatapdır. İman, iclerinde, -imkÂn olarak- bil-kuvve mevcuttur, belki ilerde fi'len zuhura gelecektir. Bazıları din kardeşlerimiz olacaklardır ve olmaktadırlar.
Bize duşen gorev, onların da Hakk'ı bulmasına ve gercekleri gormesine yardımcı olmaktadır. Onlara şimdi acıyor, şefkat besliyoruz. İki cihanın saadetine ermeleri icin onlara İslam'ı iyi anlatmalı, ilÂhî sorumluluklarını tebliğ etmeli, iman telkin eyleyerek, ebedi husrana uğramaktan kurtarmaya calışmalıyız.
Şu kadar var ki bu asil duygularımızı ve musumuhumızı istismar ettirmeyiz. Zulmu, kaba kuvveti, barbarlığı, tecavuzu hoş gormez; zalime yardakcı, yardımcı ve alkışcı olamayız, masumların hakkını ciğnetmeyiz.
Zulmu alkışlayamam, zÂlimi asla sevemem,
Gelenin keyfi icin gecmişe kalkıp sovemem.
ZÂlimin hasmıyım amma, severim mazlumu,
İrticÂın şu sizin lihcede mÂnÂsı bu mu?!
Cunku Allah (c.c.) bizi, emr-i mÂruf, nehy-i munker yapmak ve fi sebilillah cihad ederek cihanda sulh u sukûnu sağlamak uzere vazifeli en hayırlı ummet kılmıştır.
Ceşitli haksızlıklara, Âdi tecavuzlere ve kışkırtmalara, ummet ve millet olarak hemen sert karşılık vermiyorsak bu, derya-dil (deniz gibi engin gonullu) olduğumuzdan ve karşımızdakine, hatasından donme fırsatı vermek istediğimizdendir. Kalktığımız zaman sillemiz sert olur, karşıdaki kurunun yanında yaş da yanar diye titizlenir, vebalden kacarız o kadar..
Tarih boyunca kazandığımız başarı ve zaferleri, ulke ve gonul fetihlerini işte bu iman, idrak ve iz'anımıza borcluyuz.

GAYEMİZ kitabından…

Prof.Dr.Mahmud Esad Coşan


__________________