Bir kardeşimiz Cok guzel bir ayeti hatırlatmış ve bu konudaki duşuncelerimi sormuş, ona teşekkur ederim. Bende ayrı bir başlık olarak yazmamın daha isabetli olacağını duşundum.

Bu ayeti daha iyi anlayabilmek icin uc farklı meali yazdım, once onları okuyalım daha sonrada Allah ın izniyle anlamaya calışalım, bakalım burada Rabbim ne soyluyor

Diyanet Meali. Bakara 27: Onlar, Allah’a verdikleri sozu, pekiştirilmesinden sonra bozan, Allah’ın korunmasını emrettiği bağları (iman, akrabalık, beşerî ve ahlÂkî butun ilişkileri) koparan ve yeryuzunde bozgunculuk yapan kimselerdir. İşte onlar ziyana uğrayanların ta kendileridir.


Ali Bulac meali. Bakara 27: Ki (bunlar) Allah'ın ahdini, onu kesin olarak onayladıktan sonra bozarlar, Allah'ın kendisiyle birleştirilmesini emrettiği şeyi keserler ve yeryuzunde bozgunculuk cıkarırlar. Kayba uğrayanlar, işte bunlardır.


Elmalı meali. Bakara 27: Onlar ki, soz verip antlaştıktan sonra Allah'a verdikleri sozu bozarlar. Allah'ın birleştirmesini emrettiği şeyi (iman ve akrabalık bağlarını) keserler ve yeryuzunde bozgunculuk yaparlar. İşte zarara uğrayanlar onlardır.


Ayete baktığımızda daha onceden Rabbim e verilen ama daha sonra tutulmayan bir sozden bahsediyor. Bunun neler olabileceğini duşunelim. Demek ki hepimiz bu Dunyada daha yaratılmadan Yaratıcımıza bir soz vermişiz, ona iman edeceğimize dair. Şoyle duşunulebilir, biz bu verdiğimiz sozu hatırlamıyoruz. İşte bu soruya da verilecek cevap vardır. Allah bu sozumuzden dolayı yaratılışımızın ozunde yatan, ruhumuzun derinliklerinde bir inanc bir iman duygusu yerleştirmiştir, adeta yuce Rabbin varlığını hatırlayasın ve bilesin diye. Bu yaratılışımızda bizimle birlikte vardır. Fakat bu gizlenmiş duyguyu, daha acıkcası fıtratımızdaki bu iman duygusunu, bizler aklımızla, mantığımızla ve Rabbin gonderdiği peygamberler, kitaplar sayesinde su yuzune cıkarmak, bizlerin kendisine bırakılmıştır, İmtihanımızın ozu de burada yatmaktadır. Bu gizli duyguyu ortaya cıkarmak icin uğraşmayan, nefsine yenik duşen, rabbim e verdiği sozu tutmayandır.


Ayeti anlamaya devam edelim. Allah acaba neyi insanlarla birleşmesini onlarla bir butun olmasını istiyor da, bu bozguncular, sozunden donenler bunu engellemeye calışıyorlar, şimdide bunu birlikte duşunelim ve anlamaya calışalım. Ayetin devamında ise bu buluşmayı, birleşmeyi engellerler ve yeryuzunde bozgunculuk, duzensizlik adaletsizlik yaparlar diyor. Ne olabilir insanlarla buluşmasını engelledikleri şey? Sanırım okurken anladınız elbette, Rabbin bizlere bir duzen getirmek, adaletli bir yaşamı sunmak, Dunyada barışı hukum kılmak ve bizlere bir rehber, gonul gozu olması adına gonderdiği KUR’AN ile insanlığın arasına girip, Rabbin kulları ile buluşmasını engellemekten başka ne olabilir. Parantez icine bu kelimenin anlamını acıklamak bunların iman, akrabalık, beşerî ve ahlÂkî butun ilişkiler olduğunu yazma gereği duymuşlar ayeti meal edenler. Fakat bahsettiklerinin hepsi ve daha binlercesi KUR’ANIN HUKUMLERİ DEĞİLMİ ZATEN? Demek ki sozunde durmayan bu zalimler, fıtratına aykırı hareket eden bu bozguncular, amaclarına ulaşabilmek icin insanlığın KUR’AN ile buluşmasını ellerinden geldiğince engelliyorlar. Doğrusu bu insanlar amaclarına, o pis emellerine ulaşmadılar mı dersiniz? Hatırlayınız bunu yapmanın bircok yolu yok mu, şeytanın yardakcıları inanmış insanlara da vesvese verip onları da amaclarına alet edip, aynı şeyi yaptırmıyorlar mı? Kur’anı herkes anlayamaz, onu veli insanlar anlar dediklerinde ve buna inandıkları zaman, kim ilk once kur’ana muracaat eder? Yanlış yapma, yanlış anlama korkusuyla elbette kimse bakmaz. Peki, nerelere bakar? İşte Allah korusun koskoca bir bilinmeyen, dipsiz bir kuyu? Kur’anı Turkcesinden okuma gunahtır dediklerinde, ne yapmış oluyoruz bu durumda? Kur’an ile insanları buluşturmaktan uzaklaştırıyoruz. Demek ki bunu kimler yapıyorsa Yuce Rabbime soz verip de, sozunden cayanlardır. İnsanlar yaptıkları yanlışların farkında değillerdir, eğer aklını calıştırmıyorlarsa. Allah aklını calıştırmayanlara bakın neler soyluyordu hatırlayalım.


Enfal 22; Cunku yeryuzunde debelenenlerin Allah katında en kotusu, akıllarını işletmeyen sağır-dilsizlerdir.



Rad Sur.19: Rabbinden sana indirilenin hak olduğunu bilen kişi, kor olan biriyle aynı mıdır? Sadece aklı ve gonlu işleyenler duşunup ibret alır.


Muhammet 24: Peki bunlar, Kur'an'ın anlamını inceden inceye duşunmuyorlar mı? Yoksa kalpler uzerinde o kalplerin kilitleri mi var?


Demek ki Allah katında en kotu insan aklını kullanmayan insan olduğu cok acık soyleniyor. Yine Allahın kitabından aklını ve gonlunu kullananlar ibret alacağını soyluyor. Yine Yuce Rabbim kur’anı inceden inceye duşunup anlayacaklarını, eğer anlamadıklarını soyluyorlarsa, onların kalpleri uzerinde kilitleri olacağını hatırlatıyor. Şukurler olsun Rabbim e. Elbette tum bu ayetler kur’anın MUHKEM yani dinin anası olan ayetlerdir, bunu da hatırlatırım. Cunku muteşabih ayetler, dine hukum koyan dinin temeli olan ayetler olmayıp, zamanla ilim adamları tarafından bulunacak ayetlerdir.



Tum bunları duşunurken yine Yuce Rabbin bir ayeti geldi aklıma. Bazı insanlar her nedense kendi inanclarını, hic sorgulamazlar. Kur’an ile karşılaştırma gereği bile duymazlar, doğru yolda olduklarını zannederler, ama karşısındaki insana erdemli olmayı oğutlerler. Kendi yanlışlarına davet ederler farkında bile olmadan. İşin ilginci bu insanların elinde apacık kur’an olduğu halde, onu anlayarak okumadıklarından olsa gerek, beşerin sozlerine kanarak, ben kur’anı anlayamam dedikleri icin, anlamadan okumanın faydasını gormediklerinden, aklımızı kullanma fırsatını da kacırmış oluyoruz. Bakın Rabbim bu insanları nasıl uyarıyor?


Bakara 44. Siz kendinizi unutarak diğer insanlara erdemli olmayı mı oğutluyorsunuz -hem de ilahi kelamı okuyup durduğunuz halde? Siz hic aklınızı kullanmaz mısınız?


Yuce Rabbim sen o kadar guzel bir rehber, guneş, gonul gozu gondermişsin ki, biz beşerin kara gozluklerini takıp gezdiğimiz icin, hic bir şeyin farkına bile varamıyoruz. Ne olur bizleri affet. Bizlerin taktığımız o kara gozluğu cıkarmamıza yardım et ki, senin guneşinden istifade edelim. Yoksa beşerin zehriyle icin icin kahrolacağız, senin huzurunda da kaybedenlerden olacağız, Rabbim sen bizleri koru, yardım et bizlere ki, yaptığımız yanlışların farkında olalım.


SAYGILARIMLA Haluk GUMUŞTABAK

__________________