Arapca bir sozcuk olan “عبادة - ibÂdet”, mastardır. Sozluk anlamı; kulluk yapmak, kolelik etmek, kayıtsız şartsız teslim olmak, itaat etmek ve boyun eğmek demektir.
İnsanların belirli kişilere, guclere, ideolojilere, otoritelere gosterdikleri mutlak itaat ve teslimiyet bu kapsamdadır.Muminûn sûresinin 45–47. Âyetlerinde anlatılan Firavun ile İsrail oğulları arasındaki ilişki de bu anlamı teyit eder niteliktedir.
Dinî acıdan ise; ibÂdet , kulun sahibine/yaratanına itaat etmesi, sahibi/yaratanı tarafından verilen gorevleri kayıtsız şartsız kabul edip yerine getirmesi demektir. Allah Kur’Ân adındaki talimatnameyle kullarına bir takım gorevler bildirmiş ve bu gorevlerin kayıtsız şartsız bir itaat ve teslimiyet icinde yerine getirilmesini istemiştir. Sectiği peygamber, bir usta, bir oğretmen gibi verilen gorevleri once kendisi uygulamış, sonra diğer insanlara oğreterek nasıl uygulanacağını bizzat gostermiştir.
Bir başka ifade ile ibÂdet, Allah’ın hoşnut ve razı olduğu eylem ve davranışları işlemek sûretiyle Allah’a gosterilen saygı ve icten bağlılıktır. Bu anlamıyla ibÂdet, ortaya konan guzel iş ve davranışların her birerini değil, hepsini icine alan ve hurmetin en yuksek derecesinin sergilendiği genel bir tutumu ifade etmektedir.
Ancak ibÂdet kelimesi dilimize Turkce karşılığı verilmeden aynen alındığı icin anlam derinliği geniş halk kesimlerince yeterince kavranamamış, Allah’a gosterilen bağlılıkla ilgili bir surec ve tutum olduğu algısı yaygınlaşamamıştır. Bunun sonucu olarak da ibÂdet denilince belirli bir kac dinî davranış anlaşılır olmuştur. Oysa ibÂdet tıpkı hayat, sevgi, mutluluk, medeniyet gibi hayatın tek bir olgusu icin değil, icinde aynı turde bircok olguyu barındıran kavramlardaki gibi surec ifade eden bir anlam iceriğine sahiptir. Bu nedenle de belirli dinî davranışlarla sınırlı değildir.

Allah’a ibÂdet etmek, insanın her adımında, her hareketinde, her sozunde O’nun koyduğu kurallara uyması, hukumlerini yerine getirmesi, gosterdiği yoldan severek ve isteyerek yurumesi demektir.

Allah’a ibÂdetin boyutlarını şu tutum ve davranışlar oluşturur:

•Yalnızca O’ndan yardım istemek,
•Korkmak,
•Başkasını veli edinmemek,
•Başka koruyucu, kollayıcı kabul etmemek.
•Ve yalnızca O’na
◦Dayanmak,
◦Guvenmek,
◦Sığınmak.

İbÂdetin sadece Allah’a yapılması gerektiği Kur’Ân’da tekrar tekrar vurgulanmış, peygamber bile olsa Allah’tan başkasına yapılacak ibÂdetin şirk olacağı belirtilmiştir.


(alıntı)

__________________